به گزارش خبرگزاری موج به نقل از کمیته بین‌المللی صلیب سرخ متن زیر بیانیه‌ای است که رئیس کمیته صلیب درباره سفرش به افغانستان نوشته است: زخمهای جنگ برای چندین نسل باقی می‌ماند. ساختمان های ویران را می‌توان یکروزه از نو ساخت، اما اندام قطع شده دوباره نخواهد رویید. کودکان آسیب روحی انفجار بمب‌ها را پس از پایان انفجار باز هم زندگی خواهند کرد. جای خالی اعضای از دست رفته خانواده هیچ وقت پر نخواهد شد.

مردم افغانستان ۴۰ سال است که در جنگ زندگی کرده‌اند. در سالهایی که در جایگاه رئیس کمیته بین‌المللی صلیب سرخ بوده‌ام، شاهد عذاب، رنج و ناامیدی در خیلی از مناطق دچار جنگ در جهان بوده‌ام. اما نمی‌توانم حتی شمه‌ای از آنچه ۴ دهه جنگ بر سر یک ملت می‌آورد را تشریح کنم.

به همین دلیل هم چالشهای افغانستان خیلی عظیم هستند. خبر خوب این است که اقدامات بشردوستانه می‌تواند به ثبات بخشیدن به یک جامعه کمک کند. شفقت و یکدلی می‌تواند به التیام زخمهای جنگ کمک کند. سرمایه گذاری برای خدمات بهداشت و درمان، آب سالم، و مدرسه می‌تواند خانواده‌های افغان را از عمق بیچارگی خارج کند. جامعه جهانی می‌باید راه حلهایی هر چند موقتی برای ادامه دادن به تامین منابع مالی پیدا کند. نیازهای مردم افغانستان نمی‌توانند تا زمان یافتن یک راه حل سیاسی برای تغییر صبر کنند.

کار بشردوستانه اثر بخش می‌باید همه شمول باشد و زنان، دختران، و اقلیتهای قومی را شامل شود. بهمین دلیل است کمیته بین‌المللی صلیب سرخ اطمینان حاصل می‌کند که زنان به خدمات ما، از جمله خدمات درمانی و توانبخشی دسترسی دارند. من مسئولان را ترغیب می‌کنم که دسترسی زنان به خدمات درمانی، و در کنار آن آموزش را ادامه دهند. در کشوری که فقط ۵۰ درصد زنان در مراکز درمانی دارای کارکنان آموزش دیده فرزند خود را به دنیا می آورند، خیلی مهم است که افغانستان تعداد بیشتری ماما و دکتر زن آموزش دیده داشته باشد.

در طی بازدید ۴ روزه‌ام از افغانستان، با ملا برادر و سایر اعضای کادر رهبری طالبان دیدار نمودم. من بر فعالیت بشردوستانه بی طرف، بی غرض و مستقل کمیته بین‌المللی صلیب سرخ تاکید نمودم و متذکر شدم که بیش از ۳۰ سال است که ما به افغانهای دچار مخاصمات کمک می‌کنیم و این موضوع قرار نیست متوقف شود.

تاریخ حضور طولانی ما در این کشور به ما می‌گوید که قربانیان جنگ در افغانستان به سالها کمک رسانی و توانبخشی نیاز دارند. هزینه همین درگیریهای اخیر خیلی زیاد بوده است. بیش از ۴۱ هزار نفر زخمی جنگ از ماه خرداد تا اوایل شهریورماه در مراکز تحت پیشتیبانی کمیته بین‌المللی صلیب سرخ درمان شده‌اند که این رقم ۸۰ درصد بیش از همین دوره زمانی در سال قبل است.

درمان پزشکی با کیفیت دغدغه اصلی خانواده‌های افغان است. ماه گذشته صلیب سرخ جهانی تعداد مراکز درمانی تحت پشتیبانی خود را از ۴۶ به بیش از ۸۹ درمانگاه و تیم متحرک درمانی و ۲ بیمارستان دیگر در کابل و قندهار تحت مدیریت جمعیت هلال احمر افغانستان افزایش داد. ما خواستار این هستیم که دسترسی به خدمات ایمن سازی و خدمات درمانی اولیه را از جمله برای بانوان تقویت کنیم. متاسفانه بیمارستانها شاهد افزایش تعداد کودکانی هستند که با مینهای تازه کار گذاشته شده زخمی می‌شوند. بخاطر بچه‌ها که ذاتا کنجکاو هستند و ممکن است روزی یک مین را از زمین بردارند و یکی از اعضایشان یا جان خود را از دست بدهند، تلاشهای مین روبی می‌بایست اولویت یابد.

از سال ۱۳۶۸ خدمات ارتوپدی کمیته بین‌المللی صلیب سرخ بیش از ۲۱۰ هزار بیمار دچار ناتوانی جسمی را منتفع کرده است. ما سالانه ۱۵۰ هزار بیمار را ویزیت می‌کنیم. ما به آنها کمک می‌کنیم که دوباره راه بروند. در همین راستا تلاش ما برای کمک به ایشان در مسیر باز پیوستن به جامعه به صورتی با کرامت به اندازه خدمات توانبخشی ما اهمیت دارد. بازدید من از مرکز توانبخشی ما در کابل باعث شادی من شد چون می‌دیدم افغانهای با کرامت و پر اراده دوباره یاد می‌گیرند راه بروند یا از دست مصنوعی خود استفاده کنند.

بیماری کووید-۱۹ چالش اساسی دیگری ایجاد می‌کند. وقتی بمبها می‌افتند و گلوله‌ها به پرواز در می آیند، خانواده‌ها امکان نگرانی برای ماسک و فاصله اجتماعی را نخواهند داشت و اینها بدل به دغدغه‌هایی لوکس می‌شوند. بیماری کووید همچنان در حال شیوع است. اما تعداد واکسنهای دریافت شده اصلا کافی نبوده است و من از همه دولتها به اضطرار می خواهم این کشور سهمی عادلانه از واکسن را در دسترس داشته باشد.

۴۰ سال جنگ چه بر سر خانواده‌های افغان آورده؟ از هر ۱۰ افغان، ۹ نفر با مبلغی کمتر از ۲ دلار در روز زندگی می‌کند. بر اساس آمار طبقه بندی چند سطحی امنیت غذایی ۱۰ میلیون افغان دچار سطوح بالایی از عدم امنیت غذایی هستند. بازپیوند هر چه سریعتر بچه‌های بدون همراه که اخیرا و در جریان شلوغی‌های فرودگاه کابل تنها مانده اند چالشی برای صلیب سرخ و هلال احمر در سراسر جهان هستند.

دنیا افغانستان را به عنوان سرزمین زیبایی و همینطور دلشکستگی می‌شناسد. جنگ بدن‌ها و روحها را در هم می‌شکند. ۴ دهه جنگ ملتها را  متلاشی می‌کند. بزرگترین امید من اکنون به این است که همه ما به زخمی‌ها کمک کنیم تا درمان شوند، به خانواده‌ها کمک کنیم تا یکدیگر را پیدا کنند و هر جنگی از این پس تعداد هر چه بیشتری از غیر نظامیان را مصون از آسیبهای خود حفظ کند.