به گزارش خبرگزاری موج هرمزگان، آغاز عملیات توسعه‌ی اسکله بندرلنگه با وجود تلاش‌های بسیاری که از سوی مسئولان اداره بنادر و دریانوردی و همچنین مدیران شهری صورت پذیرفته است، کماکان در هاله‌ای از ابهام است.
فراموش نمی‌کنم 11 سال پیش که امام‌جمعه سابق شهرستان و نماینده وقت مردم در مجلس شورای اسلامی در مراسم معارفه مدیرکل گمرک نیاز مبرم برای توسعه زیرساختهای بندری با چه آب‌وتابی تشریح کردند اما چه سود، 11 سال از آن روز گذشته و هیچ کاری در این رابطه صورت نگرفته است؛ تنها مسئولان وقتی پشت تریبون می‌روند از هر دری سخن می‌رانند بی ‌آن‌که فکر بعدش را بکنند.
علی‌رغم همراهی همیشگی مردم بندرلنگه از نظام و انقلاب در طول سالیان گذشته اما توجه‌ها به‌هیچ‌عنوان شایسته‌ی مردم این دیار نبوده است. در طول این مدت ۴۲ سال که از انقلاب اسلامی می‌گذرد بسیاری از وزیران و معاونان آن‌ها به بندرلنگه آمده‌اند و وعده‌های بسیاری دادند اما دیگر پشت سرشان هم نگاه نکردند و رفتند و این خود آلام بزرگی است که دچار مردم بندرلنگه شده. برای مثال می‌توان به طرح محرم، خط کمربندی، احداث کارخانه ذوب‌آهن و... اشاره کرد.
به‌هرحال بندرلنگه با انبوه مشکلات دست‌وپنجه نرم می‌کند و باید گفت بندرلنگه فریادرس ندارد. آینده شغلی بسیاری از جوانان این شهر بندری که زمانی بندرگاه بزرگ کشتی‌های اقیانوس‌پیما بوده، تیره‌وتار است. این در حالی است که اسکله به‌صورت مستقیم و غیرمستقیم، منبع معیشت بخش اعظمی از مردم این شهر در طول تاریخ بوده و مسئولان همواره از اتخاذ تصمیم جدی برای واگذاری پس‌کرانه و ایجاد رونق در بندرلنگه صحبت به میان آورده‌اند و دراین‌بین انتظار از اداره بنادر و دریانوردی و ارگان‌های ذی‌ربط، حفظ بقای شهر و ایجاد توسعه است.
اگر ژرف‌تر به موضوع بنگریم، به‌راحتی می‌توان نقش مستقیم این اداره را در تجارت و اقتصاد شهر درک کرد. درآمد هنگفتی با اخذ عوارض از کامیون‌هایی که قصد ورود به بندر را دارند، عاید شهرداری می‌شود و این مبالغ به‌طور غیرمستقیم در بسط امکانات و ارائه‌ی بهتر خدمات شهری نقش خواهد داشت. با این تفاسیر چگونه می‌شود که پشتیبانی لازم و همه‌جانبه از طرف ارگان‌های ذیصلاح انجام نمی‌پذیرد؟! آیا تاکنون اعضای شورای شهرمان با دید کارشناسانه برای رسیدن به راه‌حل مناسب به این موضوع نگریسته‌اند؟!
گردشگری در بندرلنگه متوقف شده و باید پذیرفت که مسافران بیشتر برای تردد به جزیره کیش است که از این ناحیه گذر می‌کنند و این اداره با کمک خطوط کشتیرانی تنها متولی امر است. ازاین‌رو توسعه بندر سبب توسعه صنعت گردشگری نیز خواهد شد.
از سوی دیگر با اشباع نیروی کار در مهم‌ترین و گسترده‌ترین مرکز اشتغال شهر و کمبود فضا برای تکمیل پروژه‌های عمرانی، دیگر نه حالی برای گشت زدن در پارک می‌ماند نه مجالی برای تفکر به زیبایی‌های پیرامون آن. بی‌شک در صورت هم‌فکری با نخبگان، مردم این شهر به‌راحتی قادر به تغییر شرایط و انتخاب راه‌حل مناسب هستند.
اما باید بپذیریم که هر روز کاهلی خسارت بیشتری را به تجارت و معیشت مردم بندرلنگه وارد می‌کند و توسعه اسکله به خاطر محصور بودن در ساختار شهری بلاتکلیف مانده و مسئولان در این رابطه به نقطه مشترکی نمی‌رسند. در شرق این بندر پارک کوثر و در غرب زندان واقع شده است و راهکارها در مورد تخریب پارک یا جابجایی زندان بی‌نتیجه مانده است. پس باید چه کرد؟! به‌هرحال هرچه تصمیم‌گیری طولانی‌تر شود به ضرر شهر و مردم آن خواهد بود و بندرلنگه برای شکوفایی نیازمند عزم راسخ است و این موضوع البته نه با شعار و حرف بلکه با هم‌افزایی همه مسئولان محقق خواهد شد.
با وجود امام‌جمعه‌ای دلسوز، فرمانداری اهل عمل، شهردار و شورای شهری با اندیشه‌های بزرگ و مردم همراه و هم‌دل رهایی از این بن‌بست کار سختی نخواهد بود. به امید آن روز که بندرلنگه از قافله‌ی آبادانی عقب نماند و بازارهای این شهر مثل گذشته دوباره رونق بگیرد.