عباس عبادی، معاون پرستاری وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری موج   با اشاره به وضعیت نامتوازن جذب پرستار در کشور اظهار داشت: میانگین کشوری نسبت پرستار به تخت کمتر از یک (۰/۹۵) است، اما در استان‌هایی مانند خوزستان این شاخص حدود ۰/۷ و در برخی مناطق حتی کمتر از نیم است. در سیستان‌ و بلوچستان نیز برخی نقاط به عدد ۰/۴ می‌رسند، در حالی که در استان‌هایی مثل یزد و سمنان این نسبت حدود ۱/۲ است.

وی افزود: البته حتی استان‌هایی مانند یزد که وضعیت بهتری دارند، همچنان ۶۰ درصد از استاندارد جهانی عقب‌تر هستند. در مقابل، استان‌های خوزستان، هرمزگان و سیستان‌ و بلوچستان از میانگین کشوری نیز ۴۰ تا ۵۰ درصد عقب‌ماندگی دارند.

عبادی با اشاره به گلایه‌مندی مسئولان محلی از سهمیه جذب نیرو اظهار کرد: در خوزستان برای کل رشته‌ها حدود چند صد نفر سهمیه اختصاص یافت که حتی اگر همه این ظرفیت به پرستاری تعلق می‌گرفت، باز هم مشکل را به‌طور کامل حل نمی‌کرد.

وی در بخش دیگری از سخنان خود به تعارض سیاست‌های کلان دولت در حوزه استخدام اشاره کرد و گفت: در برنامه‌های چهارم، پنجم، ششم و هفتم توسعه همواره بحث کوچک‌سازی دولت و برون‌سپاری مطرح شده است، اما حوزه سلامت و به‌ویژه پرستاری از جمله مشاغل حاکمیتی است که نمی‌تواند مشمول این رویکرد شود. همان‌طور که حوزه امنیت و آموزش مستثنا هستند، پرستاری نیز باید از این قاعده مستثنا شود.

معاون پرستاری وزارت بهداشت تأکید کرد: اگرچه برای افزایش بهره‌وری نیروی انسانی باید اقدامات جدی انجام شود، اما نمی‌توان حوزه پرستاری را صرفاً با نگاه غیرحاکمیتی اداره کرد. در غیر این صورت، آسیب آن متوجه مردم خواهد شد.

عبادی درباره حضور خودجوش مردم در بحران‌ها نیز توضیح داد: در زمان جنگ یا بلایای طبیعی، مردم، دانشجویان و حتی بازنشستگان بدون چشمداشت وارد میدان می‌شوند و گاه از جیب خود نیز هزینه می‌کنند. این عِرق ملی است که آنان را پای کار می‌آورد. اما مشکل اصلی ما در شرایط عادی است، جایی که خدمات پرستاری باید سازمان‌یافته و مستمر ارائه شود.

کمبود پرستار در ایران سال‌هاست که به یکی از اصلی‌ترین چالش‌های نظام سلامت تبدیل شده است. براساس استانداردهای جهانی، برای هر تخت بیمارستانی دست‌کم دو و نیم پرستار مورد نیاز است، اما در ایران این نسبت کمتر از یک است. به بیان دیگر، شمار پرستاران کشور نه تنها با استاندارد جهانی فاصله‌ای چشمگیر دارد، بلکه حتی برای پوشش نیازهای حداقلی بیماران نیز کافی نیست.

با وجود تلاش‌های مقطعی برای افزایش سهمیه جذب پرستار در استان‌های کم‌برخوردار، هنوز شکاف جدی میان نیاز واقعی و ظرفیت موجود وجود دارد. به باور مسئولان حوزه سلامت، اگر سیاست‌های استخدامی اصلاح نشود و مشاغل پرستاری به‌عنوان مشاغل حاکمیتی در نظر گرفته نشوند، جبران کمبود فعلی در کوتاه‌مدت امکان‌پذیر نخواهد بود.