به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری موج، حـریم خصوصـی، مفهـومی سیال است که امروزه از جمله آزادی وجدان و اندیشه، کنترل بر جسـم خـود، داشـتن خلـوت و تنهایی در منزل و مکان خصوصی، کنترل بر اطلاعات شخصی، رهـایی از نظارت هـای سـمعی و بصری دیگران، حمایت از حیثیت و اعتبـار خـود و حمایـت در برابـر تفتیش هـا، تجسس هـا را شامل می‌شود.

 حریم خصوصی تعاریف متعددی دارد، لکن در این نوشته صرفاً بر مفهومی تکیه می‌شود که برای عامه افراد قابل درک باشد. آنچه در تعریف حریم خصوصی می توان گفت این است که بخشی از زندگی شخصی یک انسان که جهت ورود به آن نیازمند اذن و اجازه از صاحب این حق است و به عبارت دیگر حقی است که بر اساس آن، افراد می‌توانند تعیین کنند که دیگران تا چه اندازه می‌توانند به لحاظ کمیت و کیفیت، اطلاعاتی درباره آنان داشته باشند؛ در حریم خصوصی، انتظار این است که اطلاعات شخصی و محرمانه که از آن در محلی خصوصی پرده برداشته می‌شود، برای شخص سومی آشکار و برملا نشود زیرا این افشاگری سبب ناراحتی یا اضطراب و تنش احساسی برای کسی می‌شود که نسبت به این مسئله حساس است درواقع حریم خصوصی به افرادی تعلق می‌گیرد که در محلی هستند که شخص انتظار دارد آن محل خصوصی بماند.

بیشتر بخوانید:

تسهیل صدور مجوز کسب‌وکار در حوزه وکالت / علت عدم مراجعان قضایی به وکیل چیست؟

انحصار در حوزه وکالت سبب ورود غیرمتخصص‌ها می‌شود/ لزوم شکستن دیوار انحصار برای احقاق حقوق مردم

در خصوص این موضوع که آیا خودرو حریم خصوصی محسوب می‌شود یا خیر اختلاف‌نظرهای متعددی وجود دارد؛ به‌نحوی‌که بخشنامه‌ای سال‌ها قبل از سوی قوه قضائیه در خصوص منع تفتیش خودرو بدون اخذ مجوز از مقام قضایی صادر شد و نیز دیوان عدالت اداری در رأی شماره 177-1380.5.28 (هیأت عمومی دیوان عدالت اداری) در مورد ابطال بخشنامه شماره 402.01.179.1‌ مورخ 1379.4.11 [اداره کل قوانین و امور حقوقی] به نیروی انتظامی ارسال نمود که از تفتیش و بازرسی خودروها بدون اخذ دستور قضایی خودداری نماید.

همین امر باعث شد منع تفتیش و بازرسی خودروها توسط نیروی انتظامی در مواقعی که با جرائم مشهود روبه‌رو می‌شدند و یا حتی مظنون به خودرو بودند با مشکلاتی روبه‌رو شود و مسائل و جرائمی از قبیل بدحجابی در خودرو نیز باعث شد تا نگاه جامع‌تری به این موضوع و بحث حریم خصوصی خودرو شود.

مکان خصوصی جایی است که در معرض دید عموم قرار نگیرد

با تصویب تبصره ماده ۵ قانون امربه‌معروف و نهی از منکر در سال ۹۴ به‌نوعی ابهامات موجود در بحث حریم خصوصی خودرو مرتفع گردید؛ چراکه بنا به‌تصریح ماده فوق اماکنی که بدون تجسس در معرض دید عموم قرار می‌گیرند، ازجمله وسایل نقلیه، مشاعات کاشانه‌ها، هتل‌ها و رستوران‌ها، مشمول حریم خصوصی نیستند؛ چراکه منظور از مکان خصوصی جایی است که در معرض دید عموم قرار نگیرد؛ همچنین معاون فرهنگی قوه قضائیه نیز اعلام کرده «بخش پنهان خودرو مانند صندوق‌عقب حریم خصوصی تلقی می‌شود و بخش پیدای خودرو که بدون تفتیش قابل‌رؤیت است حریم خصوصی نیست.» وقتی چیزی در معرض دید عموم قرار می‌گیرد از آن حقوق خصوصی مطلق خارج و وارد حریم عمومی می‌شود و باید قواعد حریم عمومی رعایت شود.

نهایتاً با توجه به موارد فوق این‌طور نتیجه‌گیری می‌شود که خودرو حریم خصوصی محسوب نمی‌شود و بازپرسی آن نیازمند مجوز از مقام قضایی نیست.