، چین یک پرواز آزمایشی دیگر از جنگنده نسل ششمی جدید خود را با موفقیت پشت سر گذاشت؛ جنگنده‌ای که با نام J-۳۶ شناخته می‌شود و به عنوان یکی از مهم‌ترین پروژه‌های آینده نیروی هوایی این کشور مورد توجه محافل نظامی قرار گرفته است.

بر اساس گزارش‌های منتشرشده، سومین نمونه پروازی جنگنده J-۳۶ روز پنجشنبه ۲۵ دسامبر ۲۰۲۵ پرواز آزمایشی خود را انجام داد. این جنگنده رادارگریز بدون دُم و مجهز به سه موتور جت، در جریان پرواز توسط یک فروند جنگنده J-۱۰ اسکورت می‌شد که نشان‌دهنده اهمیت بالای این آزمایش برای ارتش چین است.

ویدیوهای منتشرشده از این رویداد نشان می‌دهد جنگنده جدید چین بر فراز شهر چنگدو پرواز کرده است. این تصاویر علاوه بر تأیید موفقیت آزمایش، سرعت بالای چین در توسعه جنگنده‌های نسل جدید را آشکار می‌کند؛ روندی که به‌طور محسوس چارچوب‌های زمانی سنتی توسعه جنگنده‌های نسل‌های پیشین را پشت سر گذاشته است.

ناظران نظامی با بررسی نمونه سوم J-۳۶ متوجه حذف قطعه «لوله پیتو» از بدنه هواپیما شده‌اند؛ موضوعی که نشان می‌دهد این جنگنده مرحله پروازهای آزمایشی اولیه را پشت سر گذاشته و وارد فاز پیشرفته‌تری از ارزیابی‌های آیرودینامیکی و سامانه‌ای شده است. این نکته به‌عنوان نشانه‌ای از بلوغ فنی پروژه تلقی می‌شود.

ظاهر شدن سومین نمونه پروازی J-۳۶ در کمتر از ۱۲ ماه از اعلام علنی این برنامه، حاکی از تغییر رویکرد چین در توسعه سامانه‌های هوافضایی است. کارشناسان این روند را محصول الگویی مبتنی بر «موازی‌کاری همراه با ریسک‌پذیری» می‌دانند که فاصله میان طراحی، نمونه‌سازی و آزمایش را به‌شدت کاهش داده است.

در این گزارش‌ها تصریح شده که چین جنگنده J-۳۶ را نه به‌عنوان یک پلتفرم مستقل، بلکه به‌عنوان بخشی محوری از یک معماری موسوم به «سامانه سامانه‌ها» توسعه می‌دهد. وی افزود این معماری شامل جنگنده‌های سرنشین‌دار رادارگریز، پهپادهای جنگی خودمختار، حسگرهای دوربرد و سامانه‌های مدیریت نبرد مبتنی بر هوش مصنوعی است که در مجموع یک «شبکه کشتار تطبیق‌پذیر» را شکل می‌دهند.

این پیشرفت‌ها در شرایطی صورت می‌گیرد که برنامه ایالات متحده برای جنگنده نسل ششم تحت عنوان «سلطه هوایی نسل بعد» همچنان با فاصله زمانی چندساله تا نخستین پرواز عملیاتی مواجه است. کارشناسان هشدار می‌دهند که دستیابی زودهنگام چین به برتری هوایی نسل ششمی می‌تواند موازنه قدرت نظامی را در مناطقی چون تنگه تایوان، دریای چین جنوبی، غرب اقیانوس آرام و حتی کریدورهای منتهی به جزیره گوام به شکل تعیین‌کننده‌ای به نفع پکن تغییر دهد.