برگزاری نخستین اجلاس بینالمللی ایرانشناسی در تهران با حضور ۵۰ پژوهشگر از ۲۱ کشور
نخستین اجلاس بینالمللی ایرانشناسی با تمرکز بر مطالعات ایران معاصر، دیپلماسی فرهنگی و تعاملات بینالمللی با حضور بیش از پنجاه ایرانشناس و پژوهشگر از بیستویک کشور جهان در سالن همایشهای بنیاد ایرانشناسی برگزار شد.
، نخستین «اجلاس بینالمللی ایرانشناسی: مطالعات ایران معاصر، دیپلماسی فرهنگی و تعاملات بینالمللی» شامگاه شنبه ۲۴ آبان ۱۴۰۴ با حضور بیش از ۵۰ ایرانشناس، استاد و پژوهشگر برجسته حوزه فرهنگ، تاریخ و سیاست ایران از ۲۱ کشور جهان در سالن همایشهای بنیاد ایرانشناسی برگزار شد. کارشناسان برگزاری این اجلاس را یکی از جامعترین گردهماییهای چند سال اخیر در حوزه ایرانشناسی و دیپلماسی فرهنگی ارزیابی کردند.
بیشتر بخوانید:
اجلاس بین المللی ایران شناسی؛دیپلماسی فرهنگی و تعاملات بین المللی
برگزاری این رویداد بینالمللی با همکاری و مشارکت گسترده مؤسسات و دانشگاههای معتبر از جمله بنیاد ایرانشناسی، سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، دانشگاههای تهران، شهید بهشتی، شیراز، علامه طباطبایی، علم و فرهنگ و چندین مرکز پژوهشی داخلی و خارجی صورت گرفت. کارشناسان معتقدند مشارکت این نهادها نشاندهنده تقویت جایگاه علمی ایرانشناسی و توجه به ابعاد بینالمللی آن است.
در مراسم افتتاحیه، دکتر علیاکبر صالحی، رئیس بنیاد ایرانشناسی، با خوشآمدگویی به پژوهشگران گفت: «بنیاد ایرانشناسی خود را صرفاً میزبان شما نمیداند؛ اینجا خانه شماست. حضور شما هویت و کارکرد این تالار را کاملتر میکند.»
صالحی بر اهمیت گفتوگو در فضایی علمی و صمیمانه تأکید کرد و افزود: «امروز گرد هم آمدهایم تا گفتگو کنیم، بیاموزیم و مسیرهای تازهای در حوزه ایرانشناسی ترسیم کنیم. شنیدن نقدها و دیدگاههای شما بخشی از کارنامه علمی ماست.»
وی بخش دیگری از سخنان خود را به معرفی بنای بنیاد ایرانشناسی اختصاص داد و با یادآوری زندهیاد دکتر حسن حبیبی، بنیانگذار بنیاد، گفت: «این ساختمان با معماری اصیل ایرانی و ترکیب عناصر مدرن، با هدف ایجاد محیطی آرام و سازگار با پژوهش طراحی شده و به ثبت آثار ملی رسیده است.»
صالحی همچنین به کتابخانه و مرکز اسناد بنیاد اشاره کرد که با بیش از ۱۰۰ هزار جلد کتاب، دهها هزار مقاله، نسخههای خطی و منابع تصویری، قلب تپنده پژوهش ایرانشناسی به شمار میرود.
رئیس بنیاد ایرانشناسی محورهای اصلی اجلاس را شامل دو پنل تخصصی اعلام کرد: «ایران جهانی در بستر جهانیشدن» و «ایرانشناسی، دیپلماسی فرهنگی و تعاملات بینالمللی». صالحی در این باره توضیح داد: «جهانیشدن سالهاست از سطح اقتصاد فراتر رفته و به حوزههای فرهنگی، اجتماعی، زبانی و تاریخی رسیده است. شناخت هر فرهنگ بدون توجه به تعاملات گسترده آن، شناختی ناقص است. ایران در این چشمانداز جایگاهی ویژه دارد.»
وی افزود: «ایرانشناسی امروز نقشی اساسی در شکل دادن به تصویری دقیق و آگاهانه از ایران دارد. آموزش زبان فارسی، ترجمه آثار ادبی، همکاریهای دانشگاهی و تعاملات هنری و میراثی از مسیرهایی هستند که میتوانند شناخت متقابل میان ایران و جهان را تعمیق بخشند.»
پس از دکتر صالحی، دکتر محمدجواد ظریف، عضو هیئت علمی دانشگاه تهران و وزیر سابق امور خارجه، سخنرانی خود را با گرامیداشت یاد زندهیاد دکتر حسن حبیبی آغاز کرد و گفت: «این بنیاد میراث فکری و فرهنگی ایشان است و ما امروز گرد هم آمدهایم تا نقش ایران در جهان معاصر را در پرتو تاریخ و فرهنگ بازخوانی کنیم.»
ظریف با تحلیل تاریخ اخیر جهان پس از فروپاشی نظم دوقطبی، بر جایگاه فرهنگی ایران و قدرت نرم آن تأکید کرد و افزود: «ایران هیچگاه به دنبال فتح جهان با قدرت نظامی نبوده است؛ بلکه همواره این هدف را از طریق زبان، فرهنگ و هنر محقق کرده است.»
وی نقش ایرانشناسان در افشای روایتهای نادرست علیه ایران و تقویت تصویر واقعی کشور در جهان را برجسته دانست و خاطرنشان کرد: «اگر اجازه ندهیم روایتهای دروغین پردهای بر فرصتها و امکانهای آینده بیافکنند، راه بسیار روشن برای توسعه ایران و جهان باز خواهد شد.»
در پنل تخصصی اول با عنوان «ایران جهانی در بستر جهانیشدن»، دکتر مهدی آهویی، معاون پژوهشی بنیاد ایرانشناسی، محور اصلی نشست را به پرسش بنیادین «نسبت ایرانشناسی با جهانیشدن چیست؟» معطوف کرد. او با اشاره به فرصتها و تهدیدهایی که جهانیشدن برای فرهنگهای بومی ایجاد میکند، توضیح داد که فرهنگ و تمدن ایرانی محدود به جغرافیای خاصی نیست و همواره از تعامل گسترده با سرزمینها و فرهنگهای پیرامونی نیرو گرفته است. به گفته دکتر آهویی، معماری، ادب و هنر ایرانی پیامهایی فرامنطقهای دارند و از همان ابتدا بر اساس گفتوگو و تبادل فرهنگی شکل گرفتهاند. او با ذکر نمونههایی از معماری ایرانی مانند تاجمحل، مسجد شیخ لطفالله و گنبد سلطانیه تأکید کرد که تمدن ایرانی با بهرهگیری از ساختار فراملی و ارتباط مداوم با فرهنگهای دیگر، همواره در معرض غنای فرهنگی و هنری بوده است.
ارسال نظر