بابک برجسته کارگردان فیلم «گلوریا» در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری موج از تغییر  مسیر این فیلم پس از آغاز جنگ ۱۲ روزه رژیم صهیونیستی علیه ایران سخن گفت و اظهار داشت: آنچه وارد فیلم شده، نه یک تصمیم تبلیغاتی، بلکه حاصل تجربه‌ای است که خودم با جان و تنم لمس کردم.

برجسته با اشاره به شرایط تولید «گلوریا» در روزهای ابتدایی جنگ گفت: ما در حال پیش‌تولید «گلوریا» بودیم؛ فیلمی که در ابتدا یک ملودرام اجتماعی با مضمون عاشقانه محسوب می‌شد، همه قراردادها بسته شده بود و فقط سه تا چهار روز تا کلید خوردن فیلم فاصله داشت. درست در همین مقطع، حملات اسرائیل آغاز شد و جنگ ۱۲ روزه شکل گرفت.

وی ادامه داد: روز سوم جنگ، ما همچنان در دفتر مشغول ادامه پیش‌تولید بودیم، هیچ‌کدام از ما حتی تصورش را هم نمی‌کردیم که موشک مستقیماً به دفتر خود ما اصابت کند، دفتر ما در محدوده میدان تجریش قرار داشت؛ همان نقطه‌ای که موشک فرود آمد، خود من در دفتر حضور داشتم و تصاویر دوربین مدار بسته آن حادثه بعدها منتشر شد؛ تصاویری که حتی در برنامه ای به‌عنوان یکی از نمادین‌ترین صحنه‌های تأثیرگذار جنگ ۱۲ روزه پخش شد.

بیشتر بخوانید:

لحظه اصابت موشک به تجریش فیلم می‌شود

لطیفی و داودنژاد در «گلوریا» روایت سینمایی از جنگ ۱۲ روزه دارند

این کارگردان با تأکید بر تجربه زیسته خود افزود: من این صحنه را فقط ندیدم، آن را زندگی کردم، به جرأت می‌گویم بسیاری از کسانی که در شرایطی مشابه من بودند، شهید شدند و دیگر بین ما نیستند، من به شکل معجزه‌آسایی زنده ماندم، وقتی از زیر خاک و آوار بیرون آمدم و پایین آمدم، صحنه‌هایی دیدم که واقعاً شبیه روز محشر بود؛ مردم عادی که قربانی شده بودند، دیدن این صحنه‌ها چیزی نیست که بتوان به‌راحتی درباره‌اش حرف زد یا از ذهن پاکش کرد.

برجسته درباره واکنش مدیران سینمایی پس از این حادثه گفت: بعد از این اتفاق، آقای فریدزاده رئیس سازمان سینمایی، آقای علی دهکردی رئیس خانه سینما، آقای نجفی رئیس روابط عمومی وزارت ارشاد و جمعی دیگر از مدیران و اهالی سینما برای دلجویی و حمایت به دفتر ما آمدند، همان‌جا بود که من با رئیس سازمان سینمایی صحبت کردم و گفتم چون خودم این صحنه را لمس کرده‌ام، می‌خواهم آن را وارد فیلمم کنم و مضمون جنگ ۱۲ روزه را به «گلوریا» اضافه کنم.

وی تأکید کرد: من نه به دنبال دریافت پول بودم، نه خسارت و نه امتیاز خاص، تنها خواسته‌ام این بود که فیلمم امکان حضور در جشنواره فجر را داشته باشد. دغدغه اصلی‌ام ثبت این برهه از تاریخ برای آیندگان است؛ اینکه نسل‌های بعد بدانند ما چه روزهایی را پشت سر گذاشتیم، همه مردم ایران صدای انفجارها را شنیدند، اما موشک دقیقاً به سر ما خورد؛ به دفتر خود من. فیلمش موجود است، بارها دیده شده و حتی در سطح جهانی بازتاب داشته است.

کارگردان «گلوریا» درباره تغییرات فیلمنامه توضیح داد: طبیعتاً با اضافه شدن این تجربه، ساختار داستان تغییر کرد، تصمیم گرفتم روایت اصلی فیلم را در بستر جنگ ۱۲ روزه قرار دهم، اتفاقی که پیش‌تر از زاویه‌ای دیگر روایت می‌شد، حالا در دل این جنگ معنا پیدا کرد و شخصیت‌های داستان مستقیماً درگیر این فضا شدند.

وی افزود: حتی صحنه انفجار میدان تجریش را با استفاده از جلوه‌های ویژه کامپیوتری بازسازی کردیم؛ صحنه‌ای که تصاویر واقعی آن در دنیا دیده شد، بازسازی این سکانس هزینه بسیار سنگینی برای ما داشت، اما برایم مهم بود که این واقعیت به شکل دقیق و صادقانه در فیلم ثبت شود.

برجسته در پاسخ به پرسشی درباره مواجهه با محدودیت‌ها و خط قرمزها گفت: من سعی کردم فیلمم به یک اثر شعاری یا سیاسیِ مستقیم تبدیل نشود، هدفم این نبود که بیانیه بدهم، بلکه می‌خواستم واقعیت را نشان دهم، رسانه‌های اسرائیلی و شبکه‌های خارجی همیشه می‌گفتند «ما با مردم عادی کاری نداریم»، اما آنچه من دیدم دقیقاً خلاف این ادعا بود، هدف قرار گرفتن مردم عادی، حقیقتی است که نمی‌شود نادیده‌اش گرفت.

این کارگردان  خاطرنشان کرد: پیش از آغاز رسمی کار، فیلمنامه توسط محمدحسین لطیفی خوانده شد و ایشان با همین مضمون جنگ ۱۲ روزه، به‌عنوان مشاور کارگردان کنار پروژه قرار گرفتند، استقبال و همراهی ایشان برای من دلگرم‌کننده بود و به من اطمینان داد که این مسیر، مسیر درستی است؛ مسیری برای ثبت یک زخم تاریخی در حافظه سینمای ایران.