،  سید محمدحسن ابوترابی‌فرد، امام جمعه موقت تهران در همایش الماس های درخشان که به مناسبت بازگشت آزادگان به کشور برگزار شد، با اشاره به جایگاه رفیع آزادگان در تاریخ انقلاب اسلامی اظهارداشت: آزادگان عزیز ایران در روزهای آغازین انقلاب و دفاع مقدس در برابر همه دنیای استکبار ایستادند و پس از دلاوری در میدان نبرد، سال‌های جان‌کاه اسارت را در اوج عزت، آزادگی و معرفت سپری کردند. آنان حتی در اردوگاه‌های دشمن نیز با مقاومت و استقامت، کارنامه‌ای درخشان از شجاعت و ایمان برجای گذاشتند.

ابوترابی‌فرد در بیان خاطره‌ای از اسارت آزادگان اظهار داشت: در یکی از اردوگاه‌ها، مأموری قوی‌هیکل در حیاط به دنبال یک آزاده نوجوان نحیف افتاد تا او را تنبیه کند. این صحنه از اتاق فرماندهی دیده شد و فرمانده بعثی خطاب به مأمور خود فریاد زد: قف، بایست! سپس گفت: بزدل! اگر مرد بودی در میدان جنگ از برابر او نمی‌گریختی، نه اینکه در اردوگاه به دنبال یک نوجوان بیفتی. این صحنه نشان داد آزادگان با صلابت خود حتی دشمن را وادار به اعتراف و احترام می‌کردند.

وی همچنین به مقام معنوی سید آزادگان، حجت‌الاسلام سیدعلی‌اکبر ابوترابی اشاره کرد و افزود: آزادگان روایت کرده‌اند که گاه نیمه‌شب‌ها وقتی سراغ ایشان را می‌گرفتند، می‌دیدند که کنار بستر یکی از اسرا نشسته و پای او را می‌بوسد. او حقیقتاً خادم و دلباخته آزادگان بود و وجود خود را وقف آرامش و استقامت آنان کرده بود.

امام جمعه موقت تهران در بخش دیگری از سخنانش خاطرنشان کرد: آزادگان با عزت سپری کردن دوران اسارت، راهبردی را برای اردوگاه‌هایشان تعریف کردند که امروز نیز می‌تواند راهنمای جامعه باشد. آن راهبرد بر چند اصل استوار بود: ارتقای سطح آرامش در اردوگاه‌ها، حفظ سلامت روح و جسم برادران هم‌بند، تقویت امید، نشاط، وحدت و انسجام، و آماده‌سازی اسرا برای یک دوران طولانی اما همراه با عزت و مقاومت.

بیشتر بخوانید:

مراسم بزرگداشت الماس های درخشان

آزادگان با مقاومت و اخلاق، اردوگاه‌ها را به دانشگاه ایمان و عزت بدل کردند

وی افزود: بر اساس این راهبرد، آزادگان باید خادمان صادق و دلسوز یکدیگر می‌بودند، بدون توجه به اختلاف سلیقه یا پیشینه. حتی اگر اسیری از شهروندان غیرنظامی یا غیرمسلمان بود، او برادر ما محسوب می‌شد و باید به او خدمت می‌کردیم. فرهنگ اردوگاه‌ها بر همین اساس شکل گرفت؛ اگر کسی با ما رفتاری نامناسب داشت، در مقابل او با اخلاق اسلامی و رفتار زیبا پاسخ داده می‌شد.

ابوترابی‌فرد در ادامه با ذکر نمونه‌ای از این مقاومت گفت: برادر آزاده، آقای شمشاد محبی از شیراز روایت می‌کرد که شاهد بود یکی از اسرا زیر ضربات سنگین کابل تنها نام حضرت زهرا(س) را بر زبان می‌آورد. مأمور بعثی پس از حدود صد ضربه وقتی دید او دست برنمی‌دارد، به گریه افتاد. این نشان می‌دهد که آزادگان با استقامت و ایمان خود، حتی روح دشمن را متأثر می‌کردند.

وی با اشاره به تلاش آزادگان برای استفاده از همه ظرفیت‌ها در اردوگاه‌ها تأکید کرد: برنامه سوم آزادگان این بود که اردوگاه‌ها را به دانشگاه تبدیل کنند. هر آزاده‌ای هرچه می‌دانست به دیگران می‌آموخت. کلاس‌های قرآن، نهج‌البلاغه، دعا و توسل، زبان خارجی، رزم و ورزش‌های رزمی در اردوگاه‌ها برگزار می‌شد؛ آن هم با مراقبت کامل که مأموران بعثی متوجه نشوند. بسیاری از آزادگان بعدها شهادت دادند که در اسارت وقت خالی نداشتیم؛ همه یا در کلاس بودند یا در خدمت دیگران.

امام جمعه موقت تهران ادامه داد: حتی دست‌نوشته‌هایی که آزادگان در لفاف سیگار می‌نوشتند و پنهان می‌کردند، بعدها تبدیل به کتاب‌های ارزشمند شد. این آثار گواهی بر فرهنگ مقاومت و ایمان در دل اردوگاه‌های بعثی است.

ابوترابی‌فرد در پایان تأکید کرد: امروز نیز جامعه ما به همان فرهنگ نیاز دارد. همان‌طور که در جنگ ۱۲ روزه همه ملت ایران برای دفاع از کشور یکپارچه شدند، اکنون هم باید فرهنگ خدمت به همه مردم بدون توجه به تفاوت‌های فکری و عقیدتی در جامعه نهادینه شود. آزادگان نماد عزت و ایمان ملت ایران هستند و نسل جوان باید با مرور خاطرات آنان، درس آزادگی، مقاومت و اخلاق بیاموزد.