به گزارش خبرگزاری موج از ستاد ویژه توسعه فناوری نانو، محققان دانشگاه اکستر روشی برای ساخت صفحات نمایشگر قابل انعطاف ارائه کردند که از کارایی بالایی برخوردار است. یک تیم تحقیقاتی از دانشکده فیزیک این دانشگاه نشان داده است که یکی از مشتقات گرافن موسوم به GraphExter می تواند برای بهبود کارایی نمایشگرهای انعطاف پذیر مورد استفاده قرار گیرد. این گروه نشان دادند که این ماده شفاف، سبک و انعطاف پذیر دارای هدایت الکتریکی مناسب برای ساخت نمایشگر است و می تواند جایگزین گرافن خالص شود. محققان این پروژه با استفاده از این ماده، روشنایی نمایشگر را تا ۵۰ درصد افزایش دادند. همچنین نتایج این پروژه نشان داد که این ماده جدید می تواند کارایی نمایشگر را نسبت به نمونه های پلیمری رایج در بازار ۳۰درصد افزایش دهد. محققان معتقداند که این یافته آن ها می تواند منجر به ساخت نسل جدیدی از نمایشگرهای انعطاف پذیر شود که در تلفن های هوشمند و ادوات الکترونیکی قابل پوشیدن مورد استفاده قرار می گیرد. یکی از محققان این پروژه به نام ساویرو روسو می گوید: نتایج این دستاورد نشان می دهد که آینده روشنی در انتظار GraphExeter است و صنعت تولید نمایشگرهای انعطاف پذیر برای تولید انبوه محصولات خود از این فناوری استفاده خواهد کرد. این فناوری پتانسیل ایجاد انقلاب در صنعت الکترونیک را دارد. در حال حاضر نمایشگرهای انعطاف در مراحل اولیه رشد خود قرار دارند. هر چند این فناوری کاربردهای زیادی دارد اما فقدان یک ماده مناسب برای تولید این محصولات، تولید انبوه آن را محدود کرده است. با مواد رایج، در صورتی که ابعاد نمایشگر افزایش یابد، گرادیانی در روشنایی آن ایجاد می شود. این ماده جدید می تواند روشنایی یکنواختی در سطح نمایشگر ایجاد کند. همچنین ماندگاری این محصول طولانی بوده و نیاز به تعویض در زمان کوتاه ندارد. مونیکا کراسیوم از دانشگاه اکستر می گوید:مرحله بعدی این پروژه آن است که این ماده را در الیاف نساجی مورد استفاده قرار دهیم و در درون الیاف این ماده را وارد کنیم تا بتوان از آن در بخش سلامت و درمان استفاده کرد. در سال ۲۰۱۲ این گروه تحقیقاتی نشان دادند که اگر کلرید آهن را میان دو لایه گرافنی قرار دهند، هدایت الکتریکی آن هزار برابر بهتر از گرافن شده، در عین حال شفافیت ماده حفظ می شود. همچنین پایداری این ماده بسیار بهتر از ترکیبات فعلی مورد استفاده در صنعت ساخت نمایشگر است. نتایج این پروژه در قالب مقاله ای در نشریه ACS Materials and Interfaces منتشر شده است.