به گزارش خبرگزاری موج آذربایجان شرقی، نقش امام خمینی(ره) در شکل گیری انقلاب اسلامی یک نقش وجودی است یعنی هستی انقلاب به وجود امام(ره) بستگی داشت و امروز هم بقای آن به جهت گیری‌های امام(ره) وابسته است.

نقش امام(ره) در پیدایش انقلاب هم‌چون نقش آب در به وجود آمدن حیات موجودات است. اگر امامت امام(ره) برای انقلاب نبود، انقلابی وجود نداشت. انقلاب اسلامی نوری بود که از وجود نورانی ایشان تلالو کرد و اخلاص و اراده منبعث از ایمان الهی ایشان کار را تمام می‌کرد، زیرا وجود ایشان حقیقتا آیت الله العظمی بود. 

حضرت امام خمینی (ره) توجهی تام به مسائل ریز و درشت انقلاب داشت و ذره‌ای نگذاشت تا انحراف التقاطی از اسلام به شکل مارکسیستی به انقلاب نفوذ کند. نفوذ این جریان در ابتدای انقلاب، نمود بیشتری داشت و امام(ره) در پیروزی و استقرار انقلاب هم متوجه بود که لیبرال‌ها درصدد مصادره انقلاب هستند و ایشان، این جریان را گام به گام به عقب راند و در داخل هم همزمان با متحجران و مقدس مابان جنگید.

آگاهی و بصیرت امام(ره) به زمان و مقتضیات آن، زندگی امام (ره) در متن زندگی مردم و لمس رنج دوران حاصل از سلطنت رژیم‌های ستم شاهی باعث شد تا ایشان یک درک صحیح و همه جانبه‌ای از نقشه راهی که استکبار به وسیله استبداد برای نابودی کشور و اسلام کشیده بود، داشته باشد.

امام(ره) انحطاط کشور و سقوط شاه در دامن بیگانگان به ویژه ذلت ایشان در قبال آمریکایی‌ها را مشاهده کرده و به صورت مکرر متذکر می‌شد تا بلکه شاه مملکت را هم از این گرداب مهلک نجات دهد یعنی امام(ره) یک منجی و نائب منجی بود که از اغراض شخصی و امیال نفسانی در درک اوضاع و اقدامات لازم برای رفع معضلات از دامن دین و دنیای مردم به دور بود.

ایشان وقتی شاه را مست وعده‌های پوچ دشمنان دید، در مقابلش ایستاد و مردم را نسبت به خیانت‌های وی به کشور در ابعاد فرهنگی، اقتصادی و سیاسی و کیدهای دشمنان برای نابودی اسلام و ایران آگاه کرد و چون امام(ره) خود را در میدان تنها می‌دید، عملگرایی سیاسی خود را واجب عینی دید و به واجب شرعی قیام در مقابل فضاحت ستم شاهی عمل کرده و به پای هزینه‌هایش ایستاد.

امام خمینی(ره) بر اساس تکلیف شرعی در تمامی مراحل انقلاب در خط مکتب مبین اسلام بود و از کیان هستی و زندگی راحت خودش در این راه گذشت و ملت ایران را از این غل و زنجیرهای اسارت حاکمان فاسد و کیدهای استکبار جهانی نجات داد.

امام خمینی (ره)، هدف و مقصدی جز الله نداشت و این اوصاف همگی در رفتار و سخن آن نمونه زمان، ظاهر شد و همه دیدند و فهمیدند که فقط فردی خودساخته می‌تواند جامعه را بسازد و آن را به سعادت برساند. سادگی و بی آلایشی زندگی مادی امام(ره) هم در این مسیر بر همگان آشکار بود و این‌ها تنها گوشه‌ای از مختصات حیات فکری سیاسی و فردی و اجتماعی ایشان است.