پشت پرده گسترش روابط هند و رژیم صهیونیستی چیست؟
فرار نتانیاهو از انزوای بین‌المللی
به نظر می رسد تلاش رژیم صهیونیستی برای گسترش روابط با هند در راستای فرار از بن بست شدید بین المللی فعلی و تغییر نظر دهلی نو نسبت به پایتخت شدن قدس است.
به گزارش خبرنگار بین الملل خبرگزاری موج، درحالی‌که کمتر از شش ماه پیش «نارندرا مودی»، نخست‌وزیر هند از سرزمین‌های اشغالی بازدید کرده بود، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی از روز یکشنبه به هندوستان سفر کرده است.
«بنیامین نتانیاهو»، نخستین رئیس دولت اسرائیلی به‌حساب می‌آید که به هندوستان سفر می‌کند به نظر می‌رسد گسترش عجیب روابط دهلی‌نو و تل‌آویو در سال‌های اخیر بیش از هر چیز به رژیم صهیونیستی کمک می‌کند تا بر انزوای بین‌المللی که پس از رأی 128 کشور جهان در محکومیت تصمیم دونالد ترامپ مبنی بر اعلام قدس به‌عنوان پایتخت اسرائیل سرپوش بگذارد.
از سوی دیگر نتانیاهو در توئیتر اعلام کرده بود قرار است قرارداد تسلیحاتی جدیدی میان دو طرف منعقد شود. همچنین دولت راست‌گرای هند نیز که در اختیار حزب بهارتیا جاناتا قرار دارد نیز بیش‌ازپیش از جماعت‌های مسلمان خود دورتر خواهد شد.
این در حالی است که هند در دسامبر گذشته به قطعنامه مجمع عمومی رأی مثبت داده و اعلام کرده بود که وضعیت قدس باید از طریق مذاکره تعیین شود.
مؤدی برای استقبال از نتانیاهو شخصاً راهی فرودگاه دهلی‌نو شد و استقبال گرمی از وی به عمل آورد. این در حالی است که صدها نفر از شهروندان هندی در خیابان‌های مرکزی این شهر به اعتراض علیه سفر نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی به کشورشان می‌پرداختند.
همزمان اما «بریندا کارات»، سخنگوی اپوزیسیون در پارلمان اعلام کرد که احزاب چپ‌گرا ضمن تأکید بر حمایت از معترضان، «سیاست توسعه‌طلبانه نتانیاهو و تلاش سازمان‌یافته برای از میان بردن احتمال تأسیس دولت مستقل فلسطینی» را به باد انتقاد گرفت. وی همچنین گفت: «ما با افزایش روابط نظامی و امنیتی هند و اسرائیل به همین دلیل مخالفیم.»
سابقه روابط هند و اسرائیل
«کیسی سینگ»، سفیر پیشین هند در ابوظبی نیز اعلام کرد: «این سفر ادامه روابطی است که از سال 1992 میان دو طرف به وجود آمد. از سوی دیگر حزب حاکم بهارتیا جاناتا نیز برخلاف حزب کنگره ملی نسبت به اسرائیل موضع مثبتی دارد و مؤدی نیز برخلاف نخست‌وزیرهای پیشین مایل به گسترش روابط با تل‌آویو است.»
هند در سال 1948 که اسرائیل اعلام موجودیت کرد از فلسطین طرفداری کرد و در بیانیه‌ای خواستار احقاق حق آن‌ها شد. اما با شعله‌ور شدن آتش جنگ میان هند و پاکستان در سال 1971 ورق برگشت. پاکستان از سوی کشورهای عربی تقویت می‌شد. این امر از یکسو باعث تیره شدن روابط هند با جهان اسلام و از سوی دیگر اوج‌گیری نیازهای نظامی هند برای ادامه جنگ شد.
در این هنگام رژیم صهیونیستی با طرفداری از هند اعلام کرد که درازای به رسمیت شناخته شدن تل‌آویو توسط دهلی‌نو و گشایش سفارت دو طرف حاضر به ارائه کمک نظامی است. بااین‌حال تأسیس شدن سفارت هند در سرزمین‌های اشغالی تا 21 سال بعد به تعویق افتاد.
سپس در جریان جنگ کارگیل 1999، کمک‌های اطلاعاتی اسرائیل به هند بیش‌ازپیش دو طرف را به یکدیگر نزدیک ساخت.
با روی کار آمدن بهارتیا جاناتا در سال 2014 نیز که مبتنی بر ملی‌گرایی هندویی است، سیاست همنوایی با اسرائیل بیش‌ازپیش در دستور کار دهلی‌نو قرار گرفت. به‌طوری‌که دولت هند بدون توجه به مطالبات مسلمانان این کشور در عرض 6 ماه دو بار با سران رژیم صهیونیستی دیدار می‌کند.
اعلام‌شده بود که قرار است در جریان بازدید نتانیاهو از هند همکاری‌های دو طرف در زمینه‌های دفاعی، تکنولوژی، کشاورزی، فضای سایبری، مدیریت منابع آبی و تجارت تقویت شود.
بااین‌حال «آکیوا ادلار»، تحلیل‌گر صهیونیست در گفت‌وگویی با وب‌سایت المانیتور اعلام کرده که «انگیزه اصلی از این سفر تنها و تنها پول است.»
او همچنین معتقد است: «صنایع نظامی اسرائیل به‌شدت تشنه بازارهای جدید هستند و بازار هند برای تل‌آویو شرایط فوق‌العاده‌ای دارد.» قطعاً برای اسرائیلی‌ها مهم نیست که پاکستانی چه واکنشی به این توافق نشان دهند و یا مردم کشمیر چه با آن مخالفت کنند. در اختیار گرفتن بازارهای هند، پول زیادی را به‌سوی صنایع اسرائیل سرازیر می‌کند و همان‌طور که می‌دانید، صنایع نظامی در اسرائیل از لابی قدرتمندی برخوردار هستند.
در حال حاضر هندی‌ها بزرگ‌ترین مشتری تسلیحات اسرائیلی هستند و در سال‌های اخیر به‌طور متوسط سالانه یک میلیارد دلار از اسرائیل اسلحه وارد می‌کنند.
در ژوئیه گذشته مؤدی که با سفر به سرزمین‌های اشغالی لقب نخستین رئیس دولت هند که به تل‌آویو سفر می‌کند را یافت یک توافق نظامی به ارزش 2 میلیارد دلار را با رژیم کودک کش صهیونیستی منعقد کرد.
ادلار از سوی دیگر می‌افزاید: «البته با توجه به انزوای فزاینده اسرائیل در عرصه بین‌الملل که نتیجه تداوم اشغال فلسطین است، نتانیاهو می‌تواند ژست بگیرد که در ارتباط با مسائل بین‌المللی به بن‌بست نرسیده و گزینه‌های خوبی هم پیش رو دارد.»
فرار از انزوای بین‌المللی
در ششم دسامبر 2017 مجمع عمومی سازمان ملل در بیانیه غیر الزام‌آوری اعلام قدس به‌عنوان پایتخت اسرائیل را رد کرد و تصمیم ترامپ را محکوم ساخت. 128 کشور به این قطعنامه رأی مثبت دادند، 9 کشور به آن رأی منفی دادند و 35 کشور نیز در رأی‌گیری شرکت نکرده‌اند.
این قطعنامه که بن‌بستی بزرگ در مسیر اشغالگری تل‌آویو به‌حساب می‌آید از یکسو باعث رقم خوردن جو بین‌المللی علیه اسرائیل شد و از سوی دیگر نیز درحالی‌که یک سال تا انتخابات پارلمانی آتی در سرزمین‌های اشغالی باقی است، حزب حاکم لیکود را دچار ریزش آرا ساخت. این امر در چند نظرسنجی اخیر کاملاً هویدا است؛ از این جمله می‌توان به نظرسنجی روزنامه بی‌طرف معاریو اشاره کرد که نشان می‌داد حزب آینده به ریاست «یائیر لاپید» 27 کرسی را در اختیار خواهد گرفت و حزب حاکم از 30 کرسی به 22 تنزل خواهد کرد و کابینه را از دست خواهد داد.
نتانیاهو اما در واکنش به این موضوع درصدد برآمد که ابتدا 9 کشور مخالف را به انتقال سفارت خود به قدس متقاعد کند و سپس به‌طور همزمان بر کشورهای دیگر متمرکز شد.
او تلاش کرد تا زمان دیدار از دهلی‌نو را جلو بیندازد و به‌این‌ترتیب نشان دهد حتی کشورهایی که با پایتخت شدن قدس مخالفت کرده‌اند حاضر به گسترش روابط با تل‌آویو هستند. او چند روز قبل از ورود به دهلی گفت: «فکر نمی‌کنم رأی هند در مخالفت با پایتخت شدن قدس مانع از روند عمومی گسترش روابط دو طرف شود، همین دیدارها حاکی از این است که نباید آن رأی را جدی گرفت.»
از سوی دیگر «مازن شامیه»، سخنگوی وزارت خارجه فلسطین نیز اعلام کرد: «نتانیاهو می‌خواهد با این سفر ژست قدرت بگیرد و نشان دهد که در عرصه سیاست خارجی دستاوردهای زیادی دارد.»
او افزود: «گسترش روابط با هند نیز ادامه سیاست پیشین اسرائیل است که سران خود را به قاره آفریقا و کشورهای ذره‌ای می‌فرستاد تا ازآنجا بازدید کنند و روابط اقتصادی را گسترش دهند و از این طریق رأی و اراده آن‌ها در سازمان‌های بین‌المللی را بخرد.»
اعتراضات مردم هند
همزمان با ورود نتانیاهو در رأس هیئت 130 نفری صهیونیستی به دهلی‌نو گروه‌هایی از مردم هند و نیز بسیاری از احزاب این کشور با گرایش‌های متفاوت اقدام به برگزاری تظاهرات اعتراضی کرده‌اند.
این اعتراضات از روز دوشنبه آغازشده و هنوز ادامه دارد. معترضان خواهان احقاق حقوق فلسطینیان شدند و از دولت هند خواستند نتانیاهو را از این کشور اخراج کند.
معترضان هندی که هم مسلمانان در میان آن‌ها دیده می‌شوند و هم هندوها از نتانیاهو خواستند به خانه‌اش بازگردد.
به نظر می‌رسد پافشاری بر گسترش روابط با اسرائیل حتی ممکن است باعث گسترش و تداوم اعتراضات مردمی در این کشور شود.
حزب حاکم هند اما درصدد است از طریق ارتقای روابط خود با تل‌آویو در مقابل نفوذ فزاینده چین بیش‌ازپیش به‌سوی دولت‌های غربی حرکت کند.
هند باوجوداینکه در سال‌های اخیر روابط خود با تل‌آویو را گسترش داده اما درعین‌حال بر راه‌حل دو کشوری برای حل مسئله پافشاری می‌کند. این کشور با دولت‌های فلسطین و نیز جمهوری اسلامی ایران دارای روابط گسترده‌ای است.
هند نیز جزء دولت‌هایی است که در 18 نوامبر سال 1988 دولت فلسطین را به رسمیت شناخته‌اند، رقم کلی این دولت‌ها تاکنون به 136 رسیده است.
از سوی دیگر اما روابط هند و رژیم صهیونیستی ممکن است روابط این کشور با کشورهای اسلامی و ایران را تحت‌الشعاع قرار دهد. «نارندرا مؤدی»، نخست‌وزیر هند که در سال 2016 از تهران بازدید کرد، ایران را یکی از «بهترین دوستان» هندوستان خواند و خواستار گسترش روابط دو طرف شد.
او حتی حسن روحانی را برای بازدید از هندوستان به این کشور دعوت کرد. اما به نظر می‌رسد هند باید از میان روابط حسنه با اسرائیل و ایران دست به انتخاب بزند، زیرا داشتن روابط حسنه همزمان با تهران و تل‌آویو به مضاق هیچ‌یک از این دو طرف خوش نخواهد آمد.
از سوی دیگر برخی ناظران معتقدند وقتی بازارهای هند از تسلیحات اسرائیلی پر شود، موضع دهلی‌نو در قبال مسئله قدس نیز تعدیل خواهد شد. احتمالاً نتانیاهو می‌خواهد هند را از موضع فعلی مخالفت با به رسمیت شناختن قدس به‌عنوان پایتخت رژیم صهیونیستی به‌سوی بی‌تفاوت شدن در این زمینه هدایت کند و وقتی روابط اقتصادی و تجاری دو طرف بیشتر شد و وابستگی اقتصاد هند به اسرائیل به اوج رسید، این کشور را ناچار از به رسمیت شناختن قدس به‌عنوان پایتخت سرزمین‌های اشغالی نماید.
ارسال نظر