، رئوف پیشدار استاد دانشگاه و روزنامه نگار در یادداشتی موشت:

تحلیل محتوای خروجی رسانه های جریان اصلی در وقایع اخیر، نمونه تازه آن واقعه تروریستی کرمان، ضعف های بسیاری را در کار رسانه ای کشور آشکار می کند. در واقعه تروریستی کرمان، خبرهای ضدنقض از عناصر اصلی خبر، مخاطب را سردرگم کرد و او را به سمت رسانه های غیررسمی کشاند. رسانه ها این فرصت را به افراد غیر مسئول دادند تا به ظن خود واقعه را تحلیل کنند و از کم و کیف آن بگویند که روایت های متناقض و گاه متضاد و تحلیل های سطحی و غیر کارشناسی آنان، سبب رواج و تشدید شایعات و بهره برداری رسانه های بیگانه شد. 

این یک اصل اساسی و کلیدی در ارتباطات رسانه ای است : هر کس خبر اول را داد ، همان نتیجه را هم خواهد گرفت. منتهی باید توجه کرد که هرگز نباید صحت، دقت و جامعیت خبر، فدای سرعت شود. 

هر رسانه حرفه ای که تابلوی ملّی دارد ، می بایست با پیش بینی ها ، جداول خبری مختلف و انعطاف پذیری را در تطبیق با اهداف خود که نمی تواند حزبی و جناحی باشد ، داشته باشد که در وقت حادثه ، رسانه را دچار سردرگمی نکند. 

نبود و یا بی توجهی به این مهم زمانی مثل الان آشکار می شود . رسانه با گارد بسته ناشی از نگاه‌های بسته جناحی ، سراغ منابعی می رود که نه مسئول هستند و نه متخصص ! و شعاع و قدرت تحلیل تحلیلگران همیشگی و تکراری آن‌ها هم ، بیشتر از نوک بینی یشان نیست.

آن‌چه در نظام ارتباط اجتماعی و رسانه ای ما در همه ی چهار دهه گذشته تعریف نشده است، جایگاهی به نام " سخنگو " است که به موقع در مساله ورود و یک نظر واحد را با رعایت تمام ملاحظات پیش گفته بیان کند و پذیرفته شود .

جنگ رسانه ای یک توهم نیست، میدان داری رسانه‌های بیگانه که متاسفانه مرجعیت خبری به سمت آن ها گرایش دارد، یک علت اساسی دارد و آن غیبت رسانه‌های حقیقت محور است. در زمانی که رسانه‌های فارسی زبان برون مرز از یک اتفاق، فاجعه  می سازند، که مردم را به خیابان بکشند، یک موضوع بسیار جدی و قابل تأمل ضعف و گاه حتی تضاد  در روایت هاست که در وقایع اخیر سبب غلبه روایت های غیر واقعی بر اصل ماجرا شد . 

در مدیریت بحران و در توضیح نقش روابط عمومی و رسانه در آن می گوییم؛ راست بگو! سریع بگو! تمام ماجرا را بگو!. متاسفانه در کشور این مهم درک نشده است که  بحران اطلاع‌رسانی و اعتماد عمومی را به دنبال دارد. 

در مقام یک رسانه ای مدعی ام؛ رسانه های ما بضاعت حرفه ای ندارند، قادر به کار عملیاتی نیستند ، بدانیم؛ با نگاه حزبی و جناحی نمی شود در یک عرصه تخصصی میدان داری کرد. 

همان‌طور که اشاره شد؛ بنا به دلایلی چند که همه ی آن‌ها قابل توجه و تحقیق و درنگ است، در ایران شایعه سریع ساخته می شود، زود شاخ و برگ می گیرد و زودباوری عمومی وجود دارد. 

از فضای مجازی انتظار زیادی به رغم قابلیت ها و ظرفیت های متنوع آن در امر اطلاع رسانی تا زمانی که نهادهای رسمی و مسئول به تولید و عرضه محتواهای مناسب و اقناعی برروی آن  نپردازند ، نیست ، ولی آنچه باب انتقاد شدید را می گشاید ، شیوه تعامل و کارکرد رسانه های موسوم به جریان اصلی در پس وقایعی است که افکار عمومی را حساس کرده و یا می کند.