به گزارش خبرگزاری موج به نقل از روزنامه گل، علیرضا حیدری قهرمان سابق کشتی آزاد جهان و دارنده مدال برنز المپیک 2004 آتن، یکی از چهره های خاص ورزش و کشتی ایران به شمار می آید. در این چند وقت، اتفاق های زیادی در حوزه کشتی، کشتی پهلوانی، دیدار با الکساندر مدوید و ملاقات حیدری با بابک تختی فرزند جهان پهلوان غلامرضا تختی افتاده بود که باعث شد تا به سراغ این رئیس فدراسیون جهانی کشتی پهلوانی برویم و با او صحبت کنیم اما اتفاقی که در حاشیه گفت و گوی اختصاصی حیدری با «گل» افتاد، این بود که دیروز 14 اسفند، سالروز تولد 41 سالگی او بود ولی ما یادمان نبود و حیدری هم هیچ اشاره ای به این موضوع نکرد تا این که وقتی در پایان مصاحبه متوجه این موضوع شدیم، دوباره با حیدری تماس گرفتیم و تولدش را به او تبریک گفتیم. قهرمانی که همیشه نظرات متفاوتی درباره مسائل مختلف ورزشی و اجتماعی می دهد و برای همین گفت و گو با او جذاب از آب در می آید.

* در مورد کارهایی که در این چند وقت در فدراسیون جهانی کشتی پهلوانی انجام داده اید، صحبت می کنید؟
من زمانی که به سمت رئیس فدراسیون جهانی انتخاب شدم، پیش زمینه خاصی نداشتم و نمی دانستم که ساختار این فدراسیون به چه صورت است. برای همین، در حال حاضر در تلاش هستیم تا تقویم سالیانه ای را برای کشتی پهلوانی ایجاد کنیم و مسابقات مختلف مثل تورنمنت های اروپایی و آسیایی را برگزار کنیم. خوشبختانه تورنمنت اروپایی اردیبهشت ماه سال آینده برگزار می شود. ضمن این که ما در تلاشیم تا زمینه حضور کشتی پهلوانی در المپیک را هم فراهم کنیم. در حال حاضر، مسابقاتی شبیه به المپیک برگزار می شود که رسمی است و ما در آن پذیرفته شده ایم در حالی که الان رشته هایی هستند که 10 سال است که مسابقات جهانی دارند اما در این مسابقات نیستند اما ما رایزنی های مختلفی را انجام داده ایم. ما برای مسابقات کشورهای اسلامی هم حضور خواهیم داشت و سعی می کنیم که برای بازی های آسیایی هم این رشته را بگنجانیم.

* امیدوار هستید در المپیک 2020 شرکت کنید؟
امیدوار که فکر می کنم برای در المپیک 2020 به صورت آزمایشی شرکت داشته باشیم و برای المپیک 2024 رسمی شویم.

* الکساندر مدوید به المپیکی شدن این رشته امیدوار است؟
بله ایشان هم همراه ما هستند و از اسم و رسم خودشان استفاده می کنند تا کشتی پهلوانی رو به جلو حرکنت کند.

* مدوید مشاور شما در فدراسیون جهانی است؟
نه ایشان رئیس افتخاری فدراسیون جهانی و بزرگ تر فدراسیون هستند که تجربیات شان را در اختیار ما می گذارند و از روابطی که دارند برای پیشرفت این رشته استفاده می کنند.

* این قرآنی که برای عمل قلب اش خواسته بود، خیلی جالب بود.
بله همین طور است. ایشان با این که مسیحی است اما به من سفارش یک قرآن را دادند و من هم یک قرآن که ترجمه روسی هم داشت، به آقای مدوید دادم. برای خود من هم خیلی جالب بود که ایشان این طور به قرآن اعتقاد دارد و از آن انرژی می گیرد. البته خود ما هم که مسلمان هستیم به انجیل به عنوان یک کتاب آسمانی احترام می گذاریم اما علاقه مدوید به قرآن خیلی برای همه ما جالب بود.

* در کل به نظر می رسد که کشتی گیران ایرانی از جمله خود شما را خیلی قبول دارد.
به هر حال ما با همخ همکاریم و اگر همدیگر را قبول نداشته باشیم که کار جلو نمی رود. ما خیلی روابط دوستانه ای داریم و صادقانه کار می کنیم و به نظر من اخلاق در کار یک اصل ویژه است.

* چند وقت پیش هم که با عبدا... موحد صحبت می کردیم، او از شما و منصور برزگر به عنوان کسانی نام برد که با آن ها در ارتباط است.
ما باید همیشه به بزرگ تر های خودمان احترام بگذاریم. همه ما پیر می شویم و از ریخت و قیافه می افتیم. همیشه این قلدری و هیاهو و عکس و امضا و تماشاگر نیست و این عضلات فرو می ریزد و شاید کسی فکر نکند این شخص برای خودش در گذشته دلاوری بوده. بنابراین باید در مسیر درست حرکت کنیم و بدانیم که ما هم روزی پیر می شویم و توقع داریم که به ما هم احترام بگذارند.

* اما این که اسطوره ای مثل موحد در میان این همه چهره از شما نام می برد، خیلی ارزشمند است.
استاد موحد که به من لطف دارد و یکی از افتخارتم است که وقتی ایشان به ایران می آید، با هم نشست و برخاست می کنیم. یک انسان باشعور و بسیار پخته ای که تجربیات زیادی دارد و از بودن در کنار ایشان استفاده می کنیم. من اهل تملق نیستم اما از بچگی یاد گرفت هام که به بزرگ ترهایم احترام بگذارم و حالا هم که این فدراسیون دست ام است و خدا عزت و آبرویی به من داده، فکر می کنم به خاطر این حرمتی است که به بزرگ تر هایم گذاشته ام.

* این ملاقات شما با بابک تختی در فرودگاه چطور رخ داد؟
این موضوع برای خود من هم خیلی جالب بود. من در فرودگاه امام (ره) و در بخشی که مسافران را می گردم بودم که آقا بابک را دیدم و یک لحظه حس کردم که خود آقا تختی است. ماموران از او خواسته بودند که برای عبور از گیت ساعت و کمربند و وسایل اش را تحویل بدهد. ماموران که من را می شناختند اجازه دادند که بدون طی شدن روال معمول از گیت رد شوم. اما بعد به آن ها گفتم او را که می گشتید، شناختید و آن ها هم گفتند نه و من گفتم او بابک پسر آقا تختی است. آن بنده های خدا هم وظیفه شان را انجام داده بودند اما رفتند و از آقا بابک عذرخواهی کردند. چیزی که برای من مهم بود، این است که شاید من هم روزی در جایگاه بابک باشم. الان من را می شناسند اما اگر پیر شوم شاید دیگر من را نشناسند و توقع داشته باشم که یک ستاره من را معرفی کند. جالب این که بابک هیچ چیزی نگفته بود و این که بگوید من پسر تختی هستم. به هر حال پدر او در ایران یک اسطوره است و نگاه جامعه به تختی همیشه با احترام بوده است. بعد از آن هم با او نشستیم و چای خوردیم و کمی در مورد گذشته ها و آقا تختی با هم صحبت کردیم. اتفاقا آقا بابک از من خواست که در مورد کشتی پدرش با مدوید از مدوید سوال بپرسم که وقتی این موضوع را با مدوید مطرح کردم او گفت که در کشتی مسابقات جهانی 1962 تولیدو در آمریکا به شدت از ناحیه زانو احساس درد داشت و تختی نیز با وجود اطلاع از این موضوع هیچ گاه در طول مبارزه به سمت پای مصدوم او نرفت و در نهایت هم باخت و مدوید هم آن را پاک‌ترین مبارزه طول عمر خود می داند.

* به نظر می رسد بابک تختی خیلی هم مظلوم باشد؟
من فکر می کنم او خیلی خوب نام خانوادگی اش را حفظ کرده است. چون اگر می خواست از این نام استفاده کند، فشار زیادی به او می آمد. اما بابک این موضوع را برای خودش هضم کرده که به عنوان یک شخصیت مستقل زندگی کند. او می توانست بگوید که من پسر تختی هستم و چرا من را می گردید اما هرگز این کار را نکرد. حالا من هم با خودم فکر کردم که شاید 10 سال بعد من را هم نشناسند و برای همین بابک را معرفی کردم.

* اتفاقی دیگری که اخیرا افتاد این بود که کشور آذربایجان می خواست ورزش زورخانه ای و پهلوانی را به نام خودش بزند اما با قدام به موقعی که کشور ما انجام داد، آن ها این موضوع را از روی سایت بازی های کشورهای اسلامی برداشتند.
این اتفاق خوبی است اما من می خواهم از این زاویه به این موضوع نگاه کنم که حالا که این ورزش به نام ماست، ما برایش چه کار کرده ایم. مثل این می ماند که فرزندی را به دنیا آورده ایم و حالا که عاشق اش هستیم برای رشد او چه کاری می خواهیم انجام دهیم.

* شما که خودتان می خواهید به عنوان مثل کشتی پهلوانی را المپیکی کنید!
من که وظیفه ام را انجام می دهم. اما می خواهم به غیر از فدراسیون کشتی بقیه جه کاری برای ورزش پهلوانی و زورخانه ای انجام داده اند؟ البته من هم خیلی به این موضوع تعصب دارم و معتقدم این رشته مثل ناموس ماست اما باید بدانیم چه کار انجام داده ایم و یا می خواهیم انجام دهیم.

* مسابقات جام جهانی کشتی آزاد را هم که با قهرمانی تیم ملی به پایان رسید، چطور دیدید؟
مسابقات خیلی خوبی بود. با این که حرف و حدیث هایی مطرح شده بود ولی همین که تیم آمریکا با همه نفرات خود بعد از آن چریان ها و حاشیه ها شرکت کرد و در فینال هم کشتی های خوبی گرفته شد، نشان می دهد که بچه ها زحمت خودشان را کشیده اند و مبارک شان باشد.

* جردن باروس هم خیلی به کشتی گرفتن در ایران ابراز علاقه نشان داده بود و می گفت در ایران به او به چشم یک قهرمان نگاه می کنند.
خب او یک قهرمان است و در همه جای دنیا قهرمان ها ارزشمند هستند. بین کشور ما و آمریکا مشکلاتی وجود دارد اما باید برای قهرمان ها از هر کشوری که می خواهد باشد، ارزش قائل شد و مردم هم این موضوع را خوب می دانند.

* فیلم جدید نمی خواهید بازی کنید؟
نه فعلا. همان یک فیلم هم (من یک ایرانی ام) بیکار بودم که بازی کردم!

* اما حالا اصغر فرهادی دومین اسکار خود را هم گرفته. نظر شما در این رابطه چیست؟
خیلی افتخار بزرگی است. من به عنوان یک ایرانی از این که پرچم کشورم به اهتزاز درآمده از آقای فرهادی تشکر می کنم. او از سیاست های دولت آمریکا انتقاد کرد و به مراسم اسکار نرفت اما به جای خود دو ایرانی دیگر را فرستاد. شاید بگویند که اسکار گرفتن او سیاسی بوده اما همین که با نرفتن خو توانسته حرفش را بزند و اسکار را هم بگیرد، خیلی ارزشمند است. به نظر من باید از فرهادی یک مجسمه طلا بسازند و یا یک میدان یا خیابان را به نامش کنند. کار او خیلی ارزشمند بوده و من باز هم به او و سینمای ایران تبریک می گویم.