, خانواده دایان کیتون، بازیگر نامدار و برنده جایزه اسکار، علت درگذشت او را ذات‌الریه اعلام کردند. این بازیگر افسانه‌ای که در ۱۱ اکتبر در سن ۷۹ سالگی از دنیا رفت، یکی از چهره‌های ماندگار سینمای جهان به شمار می‌رفت.

خانواده کیتون در بیانیه‌ای که به نشریه «People» منتشر کرده‌اند نوشتند: «از پیام‌های محبت‌آمیز و حمایت‌های بی‌نظیری که در روزهای اخیر به یاد دایان عزیز دریافت کرده‌ایم، سپاسگزاریم. او در اثر ذات‌الریه درگذشت.»

در ادامه بیانیه آمده است که کیتون عاشق حیوانات بود و در عمر خود از جامعه بی‌خانمان‌ها حمایت می‌کرد. خانواده‌اش از علاقه‌مندان خواستند به یاد او، کمک‌های مالی خود را به پناهگاه‌های حیوانات یا بانک‌های غذای محلی اختصاص دهند.

پس از انتشار خبر درگذشت او، بسیاری از ستارگان و همکارانش از جمله بِت مِدلر، فرانسیس فورد کوپولا، کیت هادسون، استیو مارتین، جین فوندا، نانسی مایرز، وودی آلن و اکتاویا اسپنسر با انتشار پیام‌هایی در رسانه‌های اجتماعی به یاد او ادای احترام کردند و از تأثیر عمیقش بر سینمای جهان نوشتند.

دیوید رونی، منتقد ارشد نشریه «هالیوود ریپورتر»، در یادداشتی درباره او اظهار داشت: «با کاریزمای بی‌مانند و خاموش‌نشدنی‌اش، کیتون پاسخی شجاعانه به سن‌گرایی در هالیوود بود؛ سرزندگی او نابودنشدنی است و خوشبختیم که بخشی از زندگی‌اش را با او سهیم بودیم.»

دایان کیتون با نام اصلی دایان هال در ۵ ژانویه ۱۹۴۶ در لس‌آنجلس متولد شد و فعالیتش را در تئاتر نیویورک آغاز کرد. با حضور در نمایش «دوباره بنواز، سام» ساخته وودی آلن در سال ۱۹۶۹ به شهرت رسید و نخستین بار در سینما با فیلم «عاشقان و دیگر غریبه‌ها» (۱۹۷۰) ظاهر شد.

شهرت جهانی او با نقش «کی آدامز» در سه‌گانه «پدرخوانده» فرانسیس فورد کوپولا آغاز شد و با بازی در فیلم کلاسیک «آنی هال» (۱۹۷۷)، جایزه اسکار بهترین بازیگر زن را کسب کرد. همکاری او با آلن در آثاری چون «منهتن» (۱۹۷۹)، «روزگار رادیو» (۱۹۸۷) و «معمای قتل منهتن» (۱۹۹۳) ادامه یافت.

از دیگر آثار برجسته دایان کیتون می‌توان به «پدر عروس» (۱۹۹۱)، «باشگاه همسران اول» (۱۹۹۶)، «خانواده استون» (۲۰۰۵)، «یکی باید کوتاه بیاید» (۲۰۰۳) و «مک و ریتا» (۲۰۲۲) اشاره کرد. آخرین نقش او در فیلم «کمپ تابستانی» (۲۰۲۴) ثبت شد که در زمان اکران توجه ویژه منتقدان را جلب کرده بود.

با درگذشت دایان کیتون، جهان سینما یکی از بازیگران اصیل و مؤثر نسل طلایی هالیوود را از دست داد؛ چهره‌ای که میراثش نه فقط در آثارش، بلکه در نگاه انسانی و فروتنانه‌اش به جهان، همواره زنده خواهد ماند.