بعد از تماشای «یک دقیقه و سیزده ثانیه» مطرح شد:
نمی‌شود در جامعه‌ای که گرفتار فقر و بی‌عدالتی است، سراغی از اخلاق و معنویت گرفت
لیلی گلستان، کیوان ساکت، سید محمود رضوی، سید احمد خمینی و محمدعلی آهنگران شب گذشته به تماشای «یک دقیقه و سیزده ثانیه» نشستند.
به گزارش خبرگزاری موج، یک دقیقه و سیزده ثانیه شب گذشته میزبان لیلی گلستان مترجم و عضو کانون نویسندگان ایران، کیوان ساکت آهنگساز، نوازنده تار و سه‌تار، نویسنده و مدرس دانشگاه، سید محمود رضوی تهیه کننده سینما، سید احمد خمینی نتیجه امام خمینی و محمد علی آهنگران نویسنده، پژوهشگر و فرزند صادق آهنگران بود.
لیلی گلستان مترجم و از اعضا کانون نویسندگان ضمن ابراز خرسندی از پرداخت به آسیب‌های اجتماعی در عرصه نمایش عنوان کرد: “یک دقیقه و سیزده ثانیه” بسیار عالی، فوق‌العاده و جذاب است. مساله‌ای که در این نمایش، برای من خیلی اهمیت دارد، ارتباط تماشاگر با بازیگران است؛ در واقع همه افراد با نمایش همراه شده و صحبت کردند.
گلستان با اظهار تاسف از افزایش آمار کارتن‌خواب‌ها افزود: بسیار فاجعه است که ما در کشور این‌همه کارتن‌خواب داریم و باید هرچه سریع‌تر قدمی برای آن‌ها برداشته شود. این‌که مسئولان می‌گویند می‌خواهیم کارتن‌خواب‌ها را جمع‌آوری کنیم بسیار مضحک است؛ به‌این‌دلیل که این افراد، انسان‌اند؛ مگر آشغال هستند که می‌گویند می‌خواهیم جمع‌آوری کنیم؟ باید با این افراد محترمانه برخورد و رفتار شود.
کیوان ساکت، موسس گروه موسیقی وزیری، در رابطه با وظیفه هنرمند عنوان کرد: در جامعه و شرایط امروز وظیفه هنرمند، بیان دردها، شادی‌ها و آن‌چه در جامعه می‌گذرد و از دید اغلب مردم پنهان است، می‌باشد و “یک دقیقه و سیزده ثانیه” در بیان بخشی از اندوه و درد مردم رنج‌کشیده ما بسیار موفق عمل کرده.
ساکت با بیان این‌که کارتن‌خواب‌ها هم‌وطنان ما هستند و هیچ فرقی با دیگر افراد جامعه ندارند و بسیار درد کشیده‌اند، افزود: من بخشی از افراد این قشر را می‌شناسم، آن‌ها انسان‌هایی هستند که به خواست و انتخاب خود به این مصیبت و فلاکت دچار نشده‌اند، بلکه قربانی اجتماع هستند. وظیفه جامعه است که به کارتن‌خواب‌ها رسیدگی کند؛ اگر یک درصد از این‌همه دزدی و اختلاسی که در جامعه می‌شود، به مردم اختصاص پیدا کند، کارتن‌خواب و کودکی را نخواهیم دید که در زباله‌ها دنبال غذا بگردد و سرپناهی برای زندگی نداشته باشد.
محمد علی آهنگران که دانش‌آموخته فقه و حقوق است، با بیان این موضوع که کارتن‌خوابی نشانه بی‌تفاوتی است عنوان کرد: در کشور ما چند میلیون خانه خالی وجود دارد، هم‌چنین چندهزار حسینیه و مسجد؛ اما باز هم کارتن‌خواب داریم. هرچقدر بی‌تفاوتی در جامعه افزایش پیدا کند، کارتن‌خوابی و گورخوابی هم افزایش پیدا می‌کند. کارتن‌خواب و گورخواب به فرد یا افرادی گفته می‌شود که امکانات اولیه و ابتدایی زندگی خود را ندارند، بی‌جا و مکان، گرفتار اعتیاد و مفاسد اجتماعی هستند و تنها دلیل آن فقر است؛ این درحالی است که در جامعه ما ثروت بسیاری وجود دارد.
آهنگران در ادامه افزود: نمی‌شود در جامعه‌ای که گرفتار فقر و بی‌عدالتی است، سراغی از اخلاق و معنویت گرفت؛ جامعه‌ای که بی‌اخلاق باشد، در آن کارتن‌خوابی، گورخوابی، اعتیاد و فساد به‌وجود می‌آید. امیدوارم افرادی که قدرتی در جامعه دارند، تلاش کنند تا فقر، تبعیض و بی‌عدالتی از جامعه ما رخت بربندد و شاهد افزایش روزافزون آسیب‌های اجتماعی نباشیم.
محمدعلی آهنگران در پایان بیان کرد: “یک دقیقه و سیزده ثانیه” نمایشی است در متن واقعیت و یک واقعیتی است در قالب نمایش. از شهرام گیل‌آبادی بابت دغدغه‌مندی و نمایش فوق‌العاده‌ای که از همه نظر قابل تحسین است، سپاسگزارم.
نمایش “یک دقیقه و سیزده ثانیه” به نویسندگی مشترک محمد چرمشیر و بهمن عباسپور، کارگردانی شهرام گیل آبادی و بازی پانته‌آ بهرام، سیما تیرانداز، مینا دریس و لادن مستوفی تا ۱ شهریور در سالن سمندریان تماشاخانه ایران‌شهر ساعت ۲۱ به صحنه می‌رود.
ارسال نظر