دکتر محمودرضا امینی- خبرگزاری موج؛ قاعدتا ارزیابی مثبتی از اقتصاد خرد و کلان کشور نمی توان داشت و شاید یکی از دغدغه های اصلی و همچنین گله های عمومی این است که چرا پس از بالغ بر 40 سال از نظام جمهوری اسلامی همچنان وضعیت اقتصادی در کل و جز نابسامان، ناپایدار و گاهی ویرانه است و این ادعای حقی است، اما واقعیت این است که اساسا الگوی اقتصادی ما و یا شیوه های کارکردی و نظری هرگز بر مبنای ضرورت های انقلاب اسلامی و ارزش های آن و یا حتی ارزش ها و ضرورت های ملی ساختاربندی نشده است به عبارتی اقتصاد لیبرالی هدفدار وارداتی غربی آمریکایی از زمان قبل از انقلاب استمرار پیدا کرده و هرگاه در سالهای اخیر تغییر و جهش متصور گردید معلوم شد نئولیبرالیسم اقتصادی در حال شکل گیری است بدان معنا که کسانی که الگوهای غربی را از قبل از انقلاب القا و یا اجرا کرده اند همان کشورها، همان سیاست ها و همان گرایش ها پرشتاب به دنبال توسعه جایگاه خود هستند.

در این چهل و اندی سال دولت ها هرگز یا نتوانستند و یا نخواستند تغییراتی جدی در اقتصاد به نفع مردم و انقلاب شکل دهند.

دولت سیزدهم آقای رئیسی با توجه به شان و شخصیت شخص رئیس جمهور که عالم، عادل، دست پاک و مخلص است وبه شرق و غرب نه خود ونه خانواده اش اتصال ارتباطی دارند و رابطه اش با دین و انقلاب و حوزه و جبهه و مقاومت و ارزش های انقلاب ثابت شده می باشد همچنین آزمون خود را چه از جهت شخصی و چه غربال اطلاعات در مسئولیت های گذشته داده است، عزم خود را بر تحول و اقتصاد ایران و جمهوری اسلامی منطبق با ارزش ها و البته نیاز های مردم وصل کرده است. در این عزم هیچ شک و شبهه ای وجود ندارد و البته تلاش و کوشش قابل ملاحظه ای هم در تیم اقتصادی دولت مشاهده می شود و در عین حال مشورت های قابل ملاحظه ا هم دریافت می شود.

اما اینکه اطمینان حاصل شود که عوامل اقتصادی دولت که همه باید انقلابی و تحولی باشند اساسا شناختی از شاخص های اقتصاد اسلامی و ملی دارند و یا تحت تاثیر اقتصاد لیبرالیسم هستند قابل تردید می باشد و قطعا این چالش رئیس جمهور با همکارهای اقتصادی خویش است. اما هرتحولی نیازمند درمان و یا جراحی اقتصادی است .

در موضوع آرد و نان که در طول سالیان گذشته به عنوان یک نیاز غیر قابل اجتناب به کل مردم اعم از فقیر و غنی باید به آن توجه می شد چند عیب و خسارت جدی را نمودار ساخت:

• اول آنکه ضایعات نان در کشور ارقام تکان دهنده ای را نشان می داد.
• دوم آنکه کاربرد آرد برای نان الزامی نبود بلکه گاهی فراوان در مصارف دیگری به غیر از نان دارد.
• سوم اینکه یارانه عمومی این موضوع بیشتر به نفع سوداگران و حتی همسایگان و کشورهای دیگر بهره برداری می شد، تا جایی که به جای نهاده های دامی از نان های خشک برای دام ها استفاده می شد و این یعنی خسارتی حدود هزار میلیارد در سال که عدد قابل ملاحظه ای است و باید خسارت های عوارض و نقایض این روند اصلاح گردد.

قطعا در الگوی مصرف کنترل یارانه به نفع مردم، جلوگیری از بهره مندی مجانی دیگران از این فرصت باید برنامه ریزی می شد که این اقدام در حال انجام است و طبیعی است هر درمان و جراحی در اقتصاد به باور و زمان نقاهت نیاز دارد و به نظر می رسد طرح آزمایشی است و باید ابعاد انحراف از مسیر آن بررسی شود اما یک واقعیت این است که هر جراحی هر تحول و هر تغییری که ضروری است و قطعا باید انجام شود نیازمند آگاه سازی عمومی است و این آگاه سازی نیازمند هوشیاری، دقت و تخصص و مهارت است که متاسفانه در این فقره آخری ضعف قابل ملاحظه ای مشهود است.