، روزنامه الاخبار با انتشار گزارشی از طرح تازه‌ای در واشنگتن نوشت که توماس باراک، فرستاده ویژه آمریکا در امور سوریه و لبنان و سفیر ایالات متحده در ترکیه، مأمور پیشبرد نقشه‌ای برای تشکیل محور همکاری میان ترکیه و رژیم صهیونیستی علیه ایران شده است. در این گزارش آمده است: هدف اصلی طرح، بازآرایی ساختار قدرت در منطقه و مهار نفوذ تهران است.

باراک تأکید کرد: ترکیه و اسرائیل نه‌تنها در آینده وارد درگیری نخواهند شد، بلکه طی ماه‌های آینده شاهد همکاری مشترک از دریای خزر تا مدیترانه خواهیم بود. وی در سخنان خود از «نظام فدرالی نوین» و «احیای نظم عثمانی» سخن گفت که واکنش‌های گسترده‌ای را در محافل سیاسی ترکیه برانگیخت.

تحلیلگران ترکیه‌ای خاطرنشان ساختند: این دیدگاه می‌تواند تهدیدی بالقوه برای تمامیت ارضی ترکیه باشد، با این حال دولت آنکارا مواضع باراک را خصمانه تلقی نمی‌کند؛ زیرا در پرونده سوریه او حامی تشکیل یک دولت و یک ارتش واحد است. این مواضع سبب خشم کردهای متحد واشنگتن در شرق فرات شده است.

در نشست منامه ۲۰۲۵ در بحرین، باراک بار دیگر بر ضرورت هماهنگی ترکیه و رژیم صهیونیستی تأکید کرد: روابط میان دو کشور بر پایه منافع مشترک تعریف می‌شود و نقش آن‌ها در بازسازی توازن منطقه‌ای کلیدی خواهد بود. او همچنین از لبنان، سوریه، اردن، جمهوری آذربایجان و کشورهای خلیج فارس به‌عنوان اجزای مکمل این طرح نام برد.

روزنامه جمهوریت چاپ استانبول گزارش داد: هدف آمریکا ایجاد نظامی جدید در غرب آسیاست که محور اصلی آن همکاری میان ترکیه و اسرائیل باشد. در این چارچوب، واشنگتن می‌کوشد با استفاده از تفاهم آذربایجان و ارمنستان، گسترش روابط تل‌آویو و باکو، و کنترل بر غزه و حزب‌الله لبنان، حلقه فشار بر ایران را تکمیل کند.

آیدینلیک نیز نوشت دونالد ترامپ مأموریت اجرای این نقشه را رسماً به باراک واگذار کرده است. بر اساس این گزارش، واشنگتن مسئولیت پیگیری پرونده‌های قفقاز، سوریه و لبنان را به ترکیه سپرده و از مسیر گفت‌وگوهای دریایی میان لبنان و قبرس و نشست‌های چهارجانبه در شرق مدیترانه می‌کوشد پوشش سیاسی طرح را کامل کند.

تحلیلگران سیاسی ترکیه تأکید کردند: آنکارا در ظاهر از همکاری با آمریکا رضایت دارد، اما این روند می‌تواند در بلندمدت موجب تغییر موازنه‌های امنیتی و ایجاد جبهه‌ای گسترده علیه ایران شود؛ جبهه‌ای که از قفقاز تا مدیترانه امتداد خواهد یافت و نقش ترکیه در آن تعیین‌کننده است.