، رابرت مالی ، دیپلمات باسابقه و نماینده پیشین آمریکا در امور غرب آسیا، در گفت‌وگویی با روزنامه لوموند به نقد مفصل طرح صلح دونالد ترامپ برای نوار غزه پرداخت.

او این طرح را محصول همکاری مستقیم رژیم صهیونیستی و فاقد مشورت با مردم فلسطین دانست؛ طرحی که به گفته وی، در ۹ سپتامبر و همزمان با سفر نخست‌وزیر اسرائیل به کاخ سفید رونمایی شد و ایجاد یک قیمومت بین‌المللی تحت فرماندهی بریتانیا را هدف گرفته است.

مالی هشدار داد که این پیشنهاد بیش از آنکه راه‌حل ارائه دهد، مملو از ابهامات و تله‌هایی درباره شرایط خروج نیروهای اسرائیلی از غزه است.

وی تصریح کرد که موج استقبال بین‌المللی از این طرح، خطر تکرار نتایج بی‌اثر طرح‌های پیشین را در پی دارد.

او درباره جنبش شناسایی کشور فلسطین تأکید کرد که این اقدام در عمل به توقف کشتار در غزه، جلوگیری از توسعه شهرک‌ها یا ایجاد یک دولت واقعی فلسطینی نمی‌انجامد و بیشتر جنبه نمادین دارد؛ ابزاری برای تسکین وجدان دولت‌هایی که در دو سال اخیر از اعمال فشار بر اسرائیل خودداری کرده‌اند.

به باور مالی، این روند ممکن است حتی دستاویز فرار از مسئولیت‌های واقعی باشد.

این دیپلمات پیشین با مرور مسیر تاریخی راهکار «دو دولت» یادآور شد که ایده تقسیم، نه ریشه فلسطینی دارد و نه اسرائیلی؛ بلکه ابتدا توسط بریتانیا مطرح و سپس از سوی سازمان ملل پذیرفته شد. پذیرش عملی آن از سوی دو طرف فقط در بازه‌ای کوتاه و تحت فشار بین‌المللی اتفاق افتاد.

مالی نتیجه‌گیری کرد که تکرار مکانیکی شعار «دو دولت» یا کشیدن خطوط مرزی بدون تغییر واقعی، بحران فلسطین–اسرائیل را پایان نمی‌دهد.

او بر لزوم بازاندیشی در شیوه‌های همزیستی و یافتن راهکارهایی تاکید کرد که فراتر از قالب‌های تکراری و ناکارآمد باشند.