به گزارش خبرگزاری موج، رینر هرمن، رئیس بخش خاورمیانه و جهان عرب در مقاله‌ای با عنوان "بهای بحران قطر" در روزنامه فرانکفورتر الگماینه تسایتونگ که روزنامه نخبگان و مسئولان در آلمان است نوشت: بحران کنونی شورای همکاری خلیج فارس خطرات جدی برای تمامی طرف‌ها دارد. شرکت‌های جهانی که کشورهای شورای همکاری خلیج فارس را مناطق امن می‌دانند از سرمایه‌گذاری در آنجا خودداری می‌کنند و گردشگران دیگر تعطیلاتشان را در ابوظبی و دوبی نمی‌گذرانند و جذب گروه‌های متخصص و ممتاز از خارج برای این منطقه بحران زده دشوار خواهد بود.

بحران قطر ماهیت شورای همکاری را تهدید می کند 

هرمن گفت: بحران سه کشور عضو شورای همکاری خلیج فارس با قطر، ماهیت شورای همکاری خلیج فارس را به عنوان تنها مکانیسم کارآمد در جهان عرب تهدید می‌کند و اکنون دیگر بعید نیست که شورای همکاری خلیج فارس به دلیل کاهش نقشش در نتیجه مخالفت عمان با تبدیل آن به یک اتحادیه پولی و درخواست امارات برای قرار دادن ابوظبی به عنوان مقر بانک مرکزی این شورا و مخالفت عربستان با این درخواست، دچار فروپاشی شود.

این نویسنده تأکید کرد: قطر توانایی‌های مالی عظیمی دارد که می‌تواند از طریق آن برای مدت طولانی محاصره همسایگانش را تحمل کند. اخراج دوحه از شورای همکاری خلیج فارس رهبران قطر را وادار خواهد کرد تا حساسیت کشورهای همجوار در سیاست خارجه مستقل خود را مراعات نکنند.

قطر به ایران نزدیکتر می شود

هرمن گفت: تحریم و محاصره، قطر را وادار خواهد کرد تا بیشتر به ایران نزدیک شود؛ ایرانی که همراه با ترکیه اکنون قطر را به آب و مواد غذایی مجهز می‌کنند. پایگاه نظامی که اخیرا ترکیه در قطر ساخته توازن نظامی در شبه جزیره عرب را از بین خواهد برد. حتی عمان که پیشتر با دوحه اختلاف داشت بنادرش را به روی قطر باز کرده است.

وی تأکید کرد: عربستانی که از طریق سیاست خصمانه خود علیه قطر برای تقویت نقش رهبری خود در جهان عرب شکست خورده است اگر به همین روش ادامه دهد بهای سنگینی را خواهد پرداخت. بحران با قطر نشان داد که قدرت برای حکام شورای همکاری خلیج فارس هزار بار مهم‌تر از رشد و ارتقا است در نتیجه این بحران پیامدهای فاجعه‌باری بر چشم‌انداز 2030 عربستان خواهد داشت.

این تحلیلگر آلمانی گفت: ثبات در منطقه خلیج فارس به طور کلی و در عربستان بر موفقیت تحول اقتصادی و اجتماعی در عربستان مبتنی است. این تحول بر مکانیسمی تکیه دارد که ساکنان را به پرداخت مالیات ملزم کرده و در را برای مشارکت اجتماعی و سیاسی به روی آن‌ها باز می‌کند. سیاست‌های مقامات کنونی فرصت این تحول را گرفته و در نهایت به تنش و خفقان منجر خواهد شد.