به گزارش خبرگزاری موج؛ در فرهنگ شیعی، روز نهم محرم روزی است که امام حسین(ع) و یارانش در محاصره نیرهای کوفه قرار گرفتند. روزی که آب را به روی اهل بیت بستند، و عصر آن روز عمر بن سعد با دستوری که از ابن زیاد دریافت کرد، آماده جنگ با حسین(ع) شد. اما به دستور امام(ع) آن شب را مهلت خواستند، تا به عبادت و راز و نیاز بپردازند.

این روز به دلیل این که بر اهل بیت سخت گذشت و شاید یکی از روزهای بسیار سخت و مصیبت بر خاندان پیامبر بود، تاسوعا ی حسینی نام گرفت. امام صادق(ع) فرمود: تاسوعا روزی است که حسین(ع) و اصحاب او در کربلا محاصره شدند و سپاه شامیان بر ضد آنان گرد آمد. ابن زیاد و عمر سعد از فراهم آمدن آن همه سوار خوشحال شدند و آن روز، حسین(ع) و یارانش را ناتوان شمردند و یقین کردند دیگر برای او یاوری نخواهد آمد و عراقیان او را پشتیبانی نخواهند کرد".

یکی از صحنه های زیبایی که در این روز شاهد آن هستیم فداکاری و وفاداری حضرت ابوالفضل العباس(علیه السلام) است. گرچه شهادت حضرت ابوالفضل(ع) مانند سایر شهدای کربلا در روز عاشورا و دهم محرم سال 61 هجری قمری بوده است؛ اما روز نهم محرم را اختصاص داده اند به یادبود حضرت ابوالفضل(ع) که تا آخرین لحظه کنار برادرش ایستاد و علمدار سپاه ایشان بود.

در این روز شمر ملعون برای حضرت عباس(علیه السلام) و برادرانش امان نامه آورد. آن لعین خود را نزدیک خیام با جلالت حضرت ابا عبد الله(علیه السلام) رسانید و بانگ بر آورد: «أَیْنَ بَنُو أُخْتِنَا»؛ (پسران خواهر ما کجایند؟) ولی آن بزرگواران جواب ندادند. امام حسین(علیه السلام) فرمود: جواب او را بدهید اگرچه فاسق است.

حضرت عباس(علیه السلام) در جواب فرمودند: چه می گویی؟ شمر گفت: من از جانب امیر برای شما امان نامه آورده ام. شما خود را به خاطر حسین به کشتن ندهید.

حضرت عباس(ع) با صدای بلند فرمود: لعنت خدا بر تو و بر امیر تو [و بر امان تو] باد. ما را امان می دهید در حالی که پسر رسول خدا را امان نباشد؟

 تاسوعا بزرگداشت شهادت اسوه ایثار، ادب و دلاوری بزرگ مردی است که با گذشت بیش از ۱۴۰۰ سال، هنوز تاریخ، روشن از کرامت های اوست و نام او با وفا و ادب و مردانگی همراه است.