عبدالحسین اسدپور|خبرگزاری موج هرمزگان، صدایی به گوش آزادگان می‌رسد؛ ترنمی دلکش و آوایی حزین انسان را به یاری می‌طلبد «هل من ناصر ینصرونی»، آیا هست کسی که مرا یاری کند؟ و این آوای دل‌نشین قرن‌هاست که قلب آزادگان جهان را به لرزه درآورده، قرار از آنان گرفته و انگشت حیرت بر‌ دهان دیگران نهاده است.

 آوا که نه؛ غریوی از درون و با تمام توان رساتر ازآنچه توان تصورش باشد. بااین‌همه، اما 72 تن صداقت داشتند و لاجرم سعادت یافتند. از خیل این جمعیت خاکی فقط 72 تن یار و یاورش شدند، قیام کردند و خیانت را رسوا ساختند. واقعه کربلا را به رهبری حسین(ع)، واقعه‌ای که دشمن را به وحشت انداخته و دوست را به حسرت نشانده و رهروان را راه نمایانده است و این است که جماعت مسلمان همواره سعی کرده و می‌کنند که خاطره این حماسه پرشور را زنده نگه‌دارند و در حد توان بر پیروان آن حضرت بیفزایند.

 به‌راستی کیست که امام حسین (ع) را یاری کند؟

مراسم دهه‌ی اول ماه محرم به‌منظور تربیت یاران حسین (ع) در سراسر ایران و برخی نقاط جهان برگزارمی شود و بندرلنگه یکی از شهرهای خطه جنوب کشور است که مردم آن مراسم عزاداری اباعبدالله (ع) را باشکوه برگزار می‌کنند. در ادامه به برخی مراسمی که در این ایام در بندرلنگه رواج دارد می‌پردازیم.

مردم بندرلنگه همه‌ساله در دهه‌ی اول ماه محرم به استقبال ماه خون و شهادت می‌روند و خاطره‌ی حماسه‌آفرینان تاریخ را زنده می‌کنند. آن‌ها پرچم‌های سیاه بر سر در مغازه‌های خود می‌افرازند و لباس‌های سیاه بر تن می‌کنند و در حسینیه‌ها و تکایا نیز مراسم خاصی جریان دارد.

در این ایام مردم بندرلنگه مراسم گوناگونی دارند. یکی از این مراسم حجله گردانی قاسم(ع) است. مردم در شب هشتم محرم نذر می‌کنند و بعضی از خانواده‌ها که عزیزان خود را در جوانی ازدست‌داده‌اند در این شب برای یادبود فرزند ازدست‌رفته خود حجله‌ای را که به‌صورت غنچه آراسته‌شده به حسینیه می‌برند. بر اساس اعتقادات این حجله به حضرت قاسم (ع) تعلق دارد که بر اساس روایات تازه‌دامادی است که در دشت کربلا شهید می‌شود. لذا برای این بزرگوار همان‌طور که ذکر شد حجله‌ای سیار با محتوای حنا، شیرینی، شمع، گلاب، عطر و دیگر وسایلی که موردنیاز یک عروس است می‌آرایند. لازم به ذکر است که این وسایل را در یک سینی بزرگ (مجمعه) به طرز زیبایی کنار هم می‌چینند و زمانی که واعظ جریانات جنگ و رشادت‌های آن حضرت را برای دوستداران اهل‌بیت حاضر در حسینیه بازگو می‌نمایند حجله (غنچه) به‌وسیله چند جوان حمل می‌شود، درحالی‌که نوحه‌ای را با این مضمون خوانده می‌شود: «امشب عروسی می‌کند قاسم، قاسم شود داماد، عیشش مبارک باد» آن‌ها سپس وارد مجلس شده و دورتادور مجلس می‌گردند و در جلو منبر واعظ تا پایان جلسه می‌نشینند و برای آن حضرت گریه و زاری سر می‌دهند. پس از پایان سخنان واعظ مردم هریک مقداری حنا یا شیرینی را به‌قصد تبرک برمی‌دارند.

 یکی دیگر از مراسم رایج در بندرلنگه که ریشه آن به شب‌زنده‌داری شب عاشورا می‌رسد، مراسم صبحدم است. در این مراسم مردم پس از ختم مراسم عزاداری و سینه‌زنی در حسینیه‌های نزدیک خانه خود جمع می‌شوند و پس از خوردن شیر و بیسکویتی محلی (کماچ)، یکی از اهالی در جلو صف عزاداران گهواره‌ی حضرت علی‌اصغر (ع) را حمل می‌کند و به حسینیه‌های دیگر محله‌ها رفته و در طول مسیر تا رسیدن به حسینیه‌ی دیگر این نوحه را می‌خوانند: «ای صبحدم یک‌دم مدم، یک امشب ازبهر خدا /تا حسین کشته نگردد در زمین کربلا» و پس از رسیدن به هر حسینیه گهواره را بر زمین گذاشته و با تکان دادن آن این نوحه را زمزمه می‌کنند «ای کودک حقیر من، رود اصغر لالایی ... تاج سرم لالایی». این مراسم تا اذان صبح به طول می‌انجامد. گفتنی است که در روز عاشورا این گهواره به همراه دسته سینه‌زنی در جلو صف عزاداران حسین (ع) به حرکت درمی‌آید.

از دیگر مراسمی که در روز عاشورا در این بندر تاریخی رایج است می‌توان به نذر خاصی که برخی خانواده‌ها ادا می کنند اشاره کرد. در این روز برخی از خانواده‌ها نذر می‌کنند که 7 سال پیاپی بچه‌ای را که خداوند به آن‌ها عطا نموده  در روز عاشورا بر ذوالجناح سوار کنند. همان‌گونه که می‌دانیم ذوالجناح نام اسب امام حسین (ع) است و در بندرلنگه در روز عاشورا اسبی را شبیه ذوالجناح می‌آرایند و در خیابان‌ها و حسینیه‌ها می‌گردانند. گفتنی است که در روز عاشورا کفنی را به خون کبوتر یا دواگلی (مرکوروکروم) آغشته می‌کنند و بر تن بچه‌ی مذکور می‌پوشانند و سپس پسربچه را بر ذوالجناح سوار و بر سرش کاه می‌ریزند و همراه دسته‌های سینه‌زنی و عزاداران به دور شهر و حسینیه‌ها می‌گردانند.

در پایان هرکسی که بچه‌اش را سوار بر ذوالجناح نموده مبلغی را به گرداننده‌ی اسب می‌دهد.