اتخاذ تدابیری برای توقف جنایات صهیونیست‌ها، مسئولیت مشترک کشورهاست

در ابتدا مایلم مراتب تشکر خود را از میزبان بیست و هشتمین نشست کنفرانس اعضای کنوانسیون چارچوب تغییر اقلیم، کاپ ۲۸، که به درستی کاپ "همبستگی و اقدام" نامیده شده، اعلام نمایم. ما کشورهای عضو سازمان ملل برای کاهش آلودگی های محیط زیست در کره زمین جهت تامین زندگی بهتر بشر و همه موجودات زنده و کاهش آلام انسانی در این نشست گرد هم آمده‌ایم. اما چگونه می توان به این هدف رسید در حالی که در همین ایام بیش از ۱۴ هزار نفر از مردم عزیز غزه به ویژه زنان، کودکان و نوزادان بی پناه، توسط رژیم غاصب صهیونیستی کشته شده‌اند. و دهها هزار نفر نیز با تنی مجروح و قطع عضو شده و بدون امکانات درمانی در بدترین شرایط ممکن به سر می برند. اسف‌بارتر آن که بسیاری از آنان جان خود را در حملات این رژیم جعلی به بیمارستان‌ها و مراکز درمانی از دست داده اند. اتخاذ تدابیر سیاسی، اقتصادی و سایر روش‌های مقتضی، از سوی همه کشورها برای توقف و محکومیت نسل کشی و کشتار مردم بی گناه غزه و محاکمه فوری جنایتکاران، "مسئولیت مشترک" همه اعضای حاضر در این کنوانسیون است.

بدیهی است که همه حامیان و مشوقین این رژیم بویژه آمریکا در این جنایات سهیم اند.

نمی‌توان جبران خسارات تغییرات اقلیمی را بر کشورهای در حال توسعه تحمیل کرد

"تغییر اقلیم" به عنوان یکی از بحران های عمده در دنیای امروز موجب افزایش وقایع حدی و شدید آب‌وهوایی در سطح جهان و به خصوص در خاورمیانه شده و در نتیجه امنیت غذایی و آبی، سلامت و حیات نسل بشر را دچار مخاطره جدی کرده است. ظهور مفاهیمی نظیر "مسئولیت مشترک اما متفاوت" در ادبیات جهانی و تثبیت آن به عنوان یک "تعهد همگانی در برابر جامعه جهانی" گامی مهم و رو به پیشرفت بوده و پیگیری جدی آن تا حصول نتیجه مورد تاکید است.

کلید موفقیت در تلاش مشترک برای کاهش تغییرات اقلیمی، ارتقای سازگاری و افزایش ظرفیت تاب آوری، انجام اقدامات جبرانی از سوی کشورهای توسعه یافته با توجه به مسئولیت تاریخی و وعده های آنها و اتخاذ رویکرد مبتنی بر اصول "عدالت" ، "انعطاف پذیری" و "مسئولیت مشترک اما متفاوت" برای کشورهای در حال توسعه از طریق حمایت های مالی، فنی و فناورانه است. نمی‌توان جبران خسارات تغییرات اقلیمی را بر کشورهای در حال توسعه تحمیل نمود و از این طریق فرایند توسعه آنها، به عنوان یک حق مسلم را متوقف یا کند کرد. هنوز برای بخش قابل توجهی از جهان در حال توسعه، مبارزه با فقر و توسعه بهداشت و تامین مسکن و انرژی اولویت اساسی به شمار می رود. در این راستا فقدان ابزارهای اجرایی اقدامات اقلیمی، شامل منابع مالی و انتقال فناوری، بزرگترین چالش برای این کشورها است. در این رابطه جبران خسارت و ضرر و زیان توسط کشورهای توسعه یافته باید مورد تاکید قرار گیرد.

باید توجه داشت که گذار عادلانه به سوی آینده ای با تاب آوری اقلیمی، مستلزم توجه به ظرفیتها، توانمندیها، شرایط و اولویت های متفاوت ملت هاست. مسیر هر کشور خاص و منحصر به فرد است و کشورها برای تعیین اهداف کمّی در این زمینه باید داوطلبانه و بر اساس قوانین و مقررات و اوضاع و احوال ملی خود اقدام کنند.

ایران اقدامات متعددی را برای مقابله با تهدیدات اقلیمی انجام داده است

ایران با عضویت در بیش از ۱۵ کنوانسیون و پروتکل چندجانبه محیط زیستی، از کشورهای فعال منطقه می‌باشد. با وجود تلاش برخی کشورها برای محدود کردن ایران در قالب تحریم، جمهوری اسلامی ایران اقدامات متعددی را برای مقابله با تهدیدات اقلیمی انجام داده است. ایفای نقش فعال در هم افزایی کشورها به منظور مقابله با گرد و غبار در منطقه با برگزاری کنفرانس تهران در سال جاری از جمله اقدامات ایران است.

همچنین، به دنبال اقداماتی از قبیل کاهش میزان فلر در صنعت نفت وگاز، توسعه چندبرابری انرژی های تجدید پذیر، برقی سازی با اولویت حمل و نقل عمومی، هوشمندسازی و ارتقای راندمان نیروگاه های برق در کشورمان هستیم. ابلاغ استاندارهای اجباری در بخش های صنعت، ساختمان و حمل و نقل خصوصا در بخش مدیریت مصرف خانوار، بخش دیگری از اقدامات دولت ایران در زمینه کاهش جدی انتشار گازهای گلخانه ای است که هم اکنون با قوت در دست اجراست.

در پایان مایلم به این نکته اشاره داشته باشم که محیط‌زیست مشترک، نقطه اتصال و میراث ارزشمند همه ماست، امیدواریم مجامع بین‌المللی، با قرار گرفتن در کنار هم و در اختیار قرار دادن و تبادلِ بدون تبعیضِ ظرفیت‌های دانش و فن‌آوری و منابع مالی مشترک، بتوانند آینده ای سالم و پاک را به نسل‌های آینده هدیه کنند و همزمان با ظلم و جنایت و نسل کشی و اشغال که تبلور بارز آن اقدامات رژیم صهیونستی است مقابله کرده و آن را به شدت محکوم نماییم.

موفقیت و بهروزی را برای جامعه جهانی آرزومندم.