دکتر محمود رضا امینی، خبرگزاری موج؛ پرسش در مورد تأثیر پیروزی ترامپ در انتخابات بر جمهوری اسلامی ایران اساساً غلط است. چون چنین پرسشی یک دوقطبی ترس و مذاکره ایجاد می کند. اما در هر صورت ترامپ در انتخابات پیروز شد و باید دید چه حادثه ای در آمریکا رخ داد که شخصی که مردم در دوره قبلی به وی علاقه ای نشان دادند و در دادگاه پرونده دارد اینبار توانست اکثریت را کسب کند، اکثریتی که برای تحلیلگران هم به این کیفیت قابل پیش بینی نبود. این امر نشان می دهد چالش های قابل ملاحظه ای در حکمرانی آمریکا پدید آمده و مردم را نگران کرده است از جمله چالش های اقتصادی و بحث حمایت از هزینه هایی که برای رژیم صهیونیستی می شود. در سطح مسائل داخلی مشکلات و انتقاداتی از سوی مردم در زمینه مدیریت شهریف صنعتی، بحث فقر و سیستم بهداشت و درمان وجود دارد. همچنین مردم می بینند درگیریهای آمریکا در چالش های بین المللی برایشان مزیتی ندارد. بنابراین ترامپ بنا به ادعاهایش درصدد مدیریت این شرایط است. از این رو اولویت ترامپ، مشکلات درونی آمریکا و مشکلات بین المللی با نگرش درونی است.

ترامپ به خاطر عملکرد چهار ساله قبل و بی قیدی به روابط دیپلماتیک، موجب نگرانی اروپایی ها شده است. زیرا ناتو تحت تأثیر قابل ملاحظه آمریکا قرار دارد و اقتصاد اروپایی ها نیز متأثر از این کشور است. در حوزه منطقه ای هم مسائلی مانند درگیری ناتو با روسیه، تقابل جمهوری اسلامی و رژیم صهیونیستی، تقابل تجاری-اقتصادی با چین مطرح است و در این فضا ترامپ به دنبال کاهش هزینه های آمریکا و افزایش درآمد برای کشور است.

در این فضا این سوال مطرح است که آیا ترامپی که در دوره قبل توانست با روسیه کار کند، اکنون همچنان می خواهد حمایت آمریکا از اوکراین را ادامه دهد؟ در این فضا، اینکه اوکراین وارد یک ساختار معامله با روسیه شود و ترامپ این سناریو را انتخاب کند، قابل قبول تر از این است که بخواهد امریکا همچنان از این کشور حمایت کند.

واقعیت این است که منطقه از نظر ژئوپلتیکی مانند دوره قبلی ریاست جمهوری ترامپ نیست، نه قدرتها قدرت قبلی را دارند و نه ثروت ها مثل گذشته است. برای مثال در این دوره ترامپ نمی تواند مانند قبل با عربستان رفتار کند. زیرا امروز عربستان فکر نمی کند حمایت از رژیم صهیونیستی دیگر موجب تأمین امنیتش می شود. همچنین قدرت نظامی جمهوری اسلامی ایران غیرقابل نادیده گرفتن است، ترامپ هم در مصاحبه ای اعلام کرد جنگ با ایران حماقت است. قدرت چانه‌زنی تهران تغییر کرده است. از سویی لبنان هم شبیه گذشته نیست. علی رغم اینکه صهیونیست ها تأکید دارند سران حزب الله را هدف قرار داده اند اما شکل گیری مقاومت همچنان در غرب آسیا پدیده مورد توجهی است. علاوه بر همه اینها، عکس العمل افکار عمومی اروپا و آمریکا به موضوعات فرامنطقه ای نیز مهم است. در این فضا آمریکا جایگاه تک قطبی را ندارد و نیروهای جدیدی در حال شکل گیری است. همچنین توانمندی نظامی، قدرت فناوری و اقتصادی چین نیز قابل توجه است.

در این فضا آمریکا فارغ از اینکه چه کسی در آنجا رئیس جمهور است، دشمن جمهوری اسلامی ایران است و هیچ گاه نشانی از مصالحه بروز نداده است. اما باید دید واکنش جمهوری اسلامی به تغییرات آمریکا چیست؟ تجربه نشان می دهد هرگاه ایران از مزیت هایش استفاده کند می تواند با هر قدرتی هم تراز باشد. یعنی ما کماکان فرصت هایی مختلفی داریم. در دوره کنونی ما شاهد همراهی اهل سنت با شیعیان در بحث مقاومت هستیم که شاید این امر مشابه رویکرد یاران عبدالله در کربلا است. پیوند جمهوری اسلامی ایران با منطقه ایدئولوژیک است. در این روزها همگرایی مسلمانان در منطقه رو به افزایش است و این امر وضعیت جدیدی رقم زده و آن بروز قدرت اسلامی است. به عبارتی در این فضا، قدرت یهودی-صهیونیسم در حال رنگ باختن است. ما در ماه های گذشته بالاترین رفتارهای نظامی بین جمهوری اسلامی و رژیم صهیونیستی را شاهد بودیم و باید پذیرفت که امروز ما تجربه متفاوتی از قبل داریم. افزون براین، پیوند ما با روسیه ساختارمند و ویژه است. یعنی به شکل قدرت برتر و یک کشور تابعه نیست. پیوند چین، روسیه و ایران که در آینده می‌ تواند موجب جذب هند و پاکستان هم شود، قادر است بر دنیا اثر بگذارد. در حال حاضر ما با روسیه تعاملاتی داریم ولی اینکه روس ها از این داد و ستدها چه استفاده ای می کنند، به خودشان مربوط است. البته من نمی خواهم بگویم ما در جنگ اوکراین، به روسیه کمک کردیم. از سویی جمهوری اسلامی هم مسائل خودش را دارد از جمله بحث هسته ای و مکانیسم ماشه (اسنپ بک). دیدارهای گروسی در تهران با مقامات کشورمان، نشان از این دارد که باید تکلیفمان را د راین خصوص روشن کنیم. لذا صفحه حوادث جهانی، به اندازه ای است که هر اتفاقی می تواند اثر مثبت و منفی داشته باشد. اما امروز جمهوری اسلامی ایران مانند چند سال گذشته نیست.