، تشخیص زگیل تناسلی با سرکه ممکن هست؛ اما در تشخیص زگیل تناسلی باید توسط پزشک متخصص زنان (برای زنان) یا اورولوژیست (برای مردان) و با استفاده از روش‌های علمی و معتبر و در مطب یا کلینیک انجام شود. در صورتی که به راهنمایی نیاز دارید، بهترین دکترهای زگیل تناسلی مشهد را از اینجا پیدا و برای درمان HPV به پزشک مراجعه کنید.

به یاد داشته باشید تعیین زمان دقیق ابتلا به زگیل تناسلی دشوار است. همچنین ممکن است به ویروس مبتلا باشید و زگیل تناسلی نداشته باشید. حتی ممکن است از وجود زگیل در داخل مقعد یا واژن خود بی‌اطلاع باشید. اگر علائمی ندارید، ممکن است بدون اطلاع، ویروس را به دیگران منتقل کنید. تشخیص صحیح و افتراق زگیل تناسلی از سایر ضایعات تنها توسط پزشک متخصص و با استفاده از روش های تشخیصی مناسب انجام می شود. 

این روش‌ها شامل معاینه فیزیکی، آزمایش پاپ اسمیر، کولپوسکوپی و در صورت نیاز، بیوپسی است. سرکه خانگی که در دسترس مردم است، یک اسید ضعیف است که می‌تواند باعث سوزش و تحریک پوست ناحیه تناسلی، به خصوص در افراد با پوست حساس، شود. علاوه بر این، سرکه در تشخیص دقیق زگیل تناسلی قابل اعتماد نیست و ممکن است سایر برجستگی‌های مشابه در ناحیه تناسلی را به اشتباه زگیل تشخیص دهد.

متاسفانه، تشخیص قطعی زگیل تناسلی در خانه امکان پذیر نیست؛ چرا که علائم زگیل تناسلی ممکن است با سایر عارضه های پوستی مشابه باشد. استفاده از داروهای بدون نسخه یا روش های خانگی برای درمان زگیل تناسلی نه تنها بی اثر است، بلکه می تواند باعث تحریک و بدتر شدن علائم شود.  بنابراین، استفاده از سرکه برای تشخیص این بیماری به هیچ وجه توصیه نمی‌شود.

تشخیص افتراقی زگیل تناسلی چگونه انجام می‌شود؟

تشخیص افتراقی زگیل تناسلی به معنای بررسی و رد سایر عارضه های پوستی مشابه با زگیل تناسلی است.

زگیل تناسلی به‌صورت برجستگی‌های زبر، به رنگ پوست یا سفید متمایل به خاکستری روی پوست ظاهر می‌شود. زگیل تناسلی اغلب ظاهری گل‌کلمی و ناهموار دارد، اما برخی از آن‌‌ها صاف هستند. شایع ترین انواع اچ پی وی، HPV  نوع 6 و 11 مرتبط با زگیل تناسلی هستند و به طور معمول باعث ایجاد زگیل های خوش خیم می شوند. برخی از سویه های دیگر HPV، به ویژه انواع پرخطر 16 و 18، با افزایش خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم در زنان و برخی سرطان های دیگر مرتبط هستند. پزشک متخصص زنان یا اورولوژیست با معاینه فیزیکی دقیق و در صورت نیاز، انجام برخی تست های تشخیصی، به افتراق زگیل تناسلی از سایر ضایعات پوستی می پردازد. برخی از این ضایعات عبارتند از:

• خونریزی خفیف
• سوزش
• ناراحتی
• خارش یا تحریک ناحیه تناسلی
• مولوسکوم contagiosum (توده های کوچک، براق و مروارید شکل)
• کروزن (چین های پوستی)
• هایپرپلازی اپیتلیال (ضخیم شدن خوش خیم سلول های اپیتلیال)
• لیچن اسکلروزوز (نازک شدن و سفید شدن پوست)

برخی از زگیل‌ها بسیار کوچک هستند. بااین‌حال، به‌طور معمول می‌توانید آن‌‌ها را احساس یا ببینید. در برخی موارد، زگیل‌ها به‌صورت خوشه‌ای در کنار هم به وجود می‌آیند یا به‌طور قابل توجهی بزرگ شده و ظاهری ساقه مانند پیدا می‌کنند. اکثر زگیل‌ها به شکل برجستگی‌های ریز و نرم شروع می‌شوند و ممکن است قابل‌توجه نباشند.

تشخیص دقیق زگیل تناسلی از سایر برجستگی های مشابه در ناحیه تناسلی اهمیت دارد. پزشک متخصص با معاینه فیزیکی و در صورت نیاز، انجام برخی آزمایشات، به تشخیص افتراقی زگیل تناسلی از موارد زیر اقدام می کند:

• تگ های پوستی (Skin Tags): تگ های پوستی برجستگی های کوچک و نرمی از پوست هستند که اغلب در نواحی چین دار پوست مانند زیر بغل، گردن و کشاله ران ایجاد می شوند. تگ های پوستی برخلاف زگیل تناسلی، ناشی از عفونت ویروسی نبوده و از نظر ظاهری نیز با زگیل تناسلی تفاوت هایی دارند.
• میلیا (Milia): میلیا کیست های کوچک و سفید رنگی هستند که در لایه سطحی پوست ایجاد می شوند. میلیا در نواحی مختلف بدن از جمله صورت و ناحیه تناسلی دیده می شود. تشخیص میلیا از زگیل تناسلی توسط پزشک متخصص صورت می گیرد.
• مول (Moles): خال (Mole) یک توده کوچک رنگدانه ای روی پوست است. خال ها می توانند در هر نقطه از بدن از جمله ناحیه تناسلی ایجاد شوند. تشخیص افتراقی خال از زگیل تناسلی بر عهده پزشک متخصص پوست یا اورولوژیست است.
• مخاطب تناسلی تکی (Molluscum contagiosum): مخاطب تناسلی تکی یک بیماری پوستی ویروسی است که باعث ایجاد برجستگی های کوچک، براق و به رنگ مروارید در ناحیه تناسلی می شود. این بیماری مسری بوده و از طریق تماس پوستی مستقیم منتقل می شود. تشخیص افتراقی مخاطب تناسلی تکی از زگیل تناسلی توسط پزشک متخصص انجام می شود.

روش های تشخیص زگیل تناسلی

• معاینه فیزیکی: پزشک با استفاده از یک چراغ قوه بزرگ کننده (Magnifying light) به بررسی دقیق ناحیه تناسلی برای مشاهده زگیل تناسلی می پردازد.
• آزمایش پاپ اسمیر: این تست برای غربالگری سرطان دهانه رحم در زنان انجام می شود. در صورت وجود زگیل تناسلی در دهانه رحم، سلول های غیرطبیعی ممکن است در آزمایش پاپ اسمیر مشاهده شوند.
• کولپوسکوپی: در این روش، پزشک از یک کولپوسکوپ (Colposcope) - یک دستگاه بزرگ کننده مجهز به نور - برای بررسی دقیق دهانه رحم، واژن و ولو (Vulva) استفاده می کند. در صورت وجود زگیل تناسلی، پزشک ممکن است از محلول سرکه (Acetic Acid Solution) برای برجسته کردن زگیل ها استفاده کند. این روش به "آزمایش با سرکه" معروف است که در ادامه به طور مفصل به آن خواهیم پرداخت.
• بیوپسی : در موارد نادر، پزشک ممکن است برای بررسی دقیق تر سلول های زگیل تناسلی، نیاز به نمونه برداری (بیوپسی) داشته باشد. نمونه بافتی تحت آزمایش میکروسکوپی قرار می گیرد تا وجود سلول های آلوده به HPV تایید شود.

استفاده از اسید استیک در کولپوسکوپی 

در واقع تشخیص زگیل تناسلی در مطب با کمک سرکه ممکن است! بد نیست بدانید که ممکن است خود زپشکان در روش کولپوسکوپی از ماده‌ای شبیه به سرکه برای تشخیص زگیل تناسلی در زنان استفاده کنند. کولپوسکوپی یکی از روش های تشخیص زگیل تناسلی در زنان است. در طی کولپوسکوپی، پزشک ممکن است از محلول سرکه (اسید استیک) رقیق شده (معمولاً 3-5 درصد) برای کمک به تشخیص ضایعات مشکوک به زگیل تناسلی استفاده کند. اسید استیک باعث ایجاد تغییرات موقت در سلول های اپیتلیال (سلول های سطحی پوست) ناحیه تناسلی می شود. این تغییرات منجر به سفید شدن (Acetowhite) سلول های آلوده به ویروس HPV می گردد و به این ترتیب، تشخیص زگیل تناسلی را برای پزشک تسهیل می کند. استفاده از اسید استیک در کولپوسکوپی مزایایی از این جمله دارد:

• افزایش دقت تشخیص زگیل تناسلی، به ویژه ضایعات کوچک یا صاف که ممکن است در معاینه فیزیکی به راحتی قابل تشخیص نباشند.
• روشی غیرتهاجمی و بدون درد
• نتایج سریع و قابل مشاهده در حین کولپوسکوپی

مهم است توجه داشته باشید که استفاده از سرکه یا محلول اسید استیک رقیق نشده در خانه برای تشخیص زگیل تناسلی به هیچ وجه توصیه نمی شود. این روش ها می توانند خطرات زیر را به همراه داشته باشند:

• سوزش و تحریک پوست: اسید استیک به ویژه در غلظت های بالا می تواند باعث سوزش، قرمزی و تحریک پوست ناحیه تناسلی شود.
• تشخیص اشتباه: تغییرات ایجاد شده توسط اسید استیک در سلول های غیر آلوده به HPV نیز ممکن است رخ دهد، که منجر به تشخیص اشتباه زگیل تناسلی می شود.
• به تعویق انداختن درمان: اتکا به روش های خانگی برای تشخیص زگیل تناسلی می تواند منجر به به تعویق انداختن درمان و در نتیجه افزایش خطر عوارض شود.

درمان های خانگی: واقعیت در مقابل قصه‌ها

در فضای مجازی و برخی منابع غیرعلمی، روش های مختلفی برای درمان خانگی زگیل تناسلی تبلیغ می شوند. این روش ها اغلب فاقد پشتوانه علمی بوده و نه تنها در درمان زگیل تناسلی موثر نیستند، بلکه می توانند عوارض جدی به دنبال داشته باشند. برخی از نمونه های رایج درمان های خانگی ادعایی برای زگیل تناسلی عبارتند از:

استفاده از سرکه یا اسید استیک رقیق نشده

سرکه حاوی 4 تا 8 درصد اسید استیک، اسیدی ملایم است. بااین‌حال، حتی اسیدهای ملایم نیز می‌توانند در صورت تماس مستقیم با پوست، باعث سوختگی شیمیایی شوند. گزارش‌هایی از سوختگی شیمیایی در اثر استفاده مستقیم سرکه سیب روی پوست و پوشاندن آن با باند وجود دارد.استفاده از سرکه یا اسید استیک رقیق نشده برای تشخیص زگیل تناسلی در خانه به هیچ وجه توصیه نمی شود. این روش می تواند باعث سوزش شدید، زخم و تحریک پوست ناحیه تناسلی شود.

البته باید گفت برخی اسیدها در درمان زگیل تناسلی کاربرد دارد. در یک منبع معتبر پزشکی گفته شده:

اسید سالیسیلیک یک درمان خط اول است که بسیاری از بیماران آن را انتخاب می کنند، زیرا بدون نسخه در دسترس است. این یک درمان کراتولیتیک با مکانیسم اثر است که به آرامی اپیدرم آلوده به ویروس را از بین می‌برد و ممکن است باعث پاسخ ایمنی ناشی از تحریک خفیف ناشی از اسید سالیسیلیک شود. از مزایای اسید سالیسیلیک بدون نسخه می توان به راحتی، حداقل هزینه، درد ناچیز و اثربخشی معقول اشاره کرد. معایب این است که نتایج به هفته ها تا ماه ها درمان نیاز دارد و بیمار باید به شدت دستورالعمل ها را رعایت کند. عوارض جانبی می تواند شامل درماتیت تماسی گاه به گاه به دلیل کلفونی در پایه کلودیون باشد. [منبع: Sterling JC, Handfield-Jones S, Hudson PM; British Association of Dermatologists. Guidelines for the management of cutaneous warts. Br J Dermatol. 2001 Jan]

استفاده از سیر یا روغن درخت چای

هیچ گونه شواهد علمی محکمی برای اثربخشی سیر یا روغن درخت چای در درمان زگیل تناسلی وجود ندارد. در واقع، استفاده از این ترکیبات بر روی ناحیه تناسلی می تواند منجر به تحریک و حساسیت پوستی شود. البته نباید این برداشت را داشت که روغن درخت چای اثرات ضدمیکروبی ندارد، بلکه باید بدانید استفاده درست از این خواص نیازمند تخصص و روش درست استفاده در علوم پزشکی است.

استفاده از روغن درخ چای یا TTO به عنوان یک عامل ضد میکروبی پس از انتشار گزارش Penfold در مورد خواص ضد میکروبی آن در دهه‌های 1920 و 1930 به یک روش معمول تبدیل شد. روغن درخ چای به عنوان دارای فعالیت ضد باکتریایی، ضد قارچی، ضد ویروسی، ضد مایکوپلاسمی و ضد تک یاخته ای با طیف وسیع و همچنین خواص ضد التهابی و ضد سرطانی شناخته شده است . بیش از صد جزء مختلف در کل TTO وجود دارد که جزء اصلی آن، terpinen-4-ol، در درجه اول مسئول خواص ضد میکروبی فعال آن است. 

خواص روغن شامل ترکیبات هیدروکربنی آبدوست با چربی دوستی کافی است و به روغن اجازه می دهد ترجیحاً به غشاهای بیولوژیکی تقسیم شود و باعث انبساط دولایه شود . بنابراین، اجزای روغن درخت چای به راحتی از طریق دولایه لیپیدی آبگریز غشای سلولی میکروبی پخش می‌شوند و باعث اختلال در یکپارچگی و عملکرد، افزایش سیالیت، از دست دادن نفوذپذیری و مهار آنزیم‌های غشایی تعبیه‌شده می‌شوند. در نتیجه، سلول متابولیت های ضروری و آنزیم های ترمیم کننده را از دست می دهد و در نهایت منجر به مرگ سلولی می شود. 

Loughlin, R., Gilmore, B.F., McCarron, P.A. and Tunney, M.M. (2008), Comparison of the cidal activity of tea tree oil and terpinen-4-ol against clinical bacterial skin isolates and human fibroblast cells. Letters in Applied Microbiology

سوزاندن زگیل تناسلی با نخ یا تیغ

 به هیچ عنوان نباید اقدام به دستکاری، بریدن یا سوزاندن زگیل تناسلی با اشیاء تیز کرد. این کار می تواند منجر به خونریزی، عفونت و ایجاد اسکار شود.

درمان زگیل تناسلی

در حال حاضر، درمان قطعی برای از بین بردن ویروس HPV وجود ندارد. با این حال، روش های درمانی مختلفی برای از بین بردن زگیل های تناسلی و کاهش علائم بیماری در دسترس است. انتخاب روش درمانی مناسب بر اساس عوامل مختلفی از جمله تعداد و اندازه زگیل ها، محل قرارگیری آنها و ترجیحات بیمار توسط پزشک متخصص زنان یا اورولوژیست صورت می گیرد.

مروری بر ادبیات پزشکی مجموعه عظیمی از درمان‌های تک‌درمانی زگیل و درمان‌های ترکیبی را نشان می‌دهد. دستورالعمل‌های رسمی مبتنی بر شواهد برای درمان زگیل‌ها وجود دارد، اما تعداد بسیار کمی از درمان‌های گزارش‌شده توسط کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی‌شده و تصادفی‌سازی‌شده کنترل‌شده آزمایش شده‌اند. بنابراین، توصیه‌های رسمی اغلب شامل درمان‌هایی با نرخ موفقیت بالا نمی‌شوند. زگیل های دستگاه تناسلی به ویژه برای زنان تهدید بسیار شوم و مخرب تری دارند. تخمین زده شده است که تا 70 درصد از زنان فعال جنسی در طول زندگی خود به ویروس پاپیلومای انسانی (HPV)، عامل عفونی که باعث زگیل می شود، آلوده می شوند.

Lipke M. M. (2006). An armamentarium of wart treatments. Clinical medicine & research, 4(4), 273–293. https://doi.org/10.3121/cmr.4.4.273

• کرایوتراپی: در این روش، زگیل تناسلی با استفاده از نیتروژن مایع منجمد می شود. این فرآیند ممکن است با ناراحتی خفیفی همراه باشد و نیاز به تکرار در فواصل زمانی مشخص داشته باشد.
• لیزر درمانی: در لیزر درمانی، از اشعه لیزر برای سوزاندن زگیل تناسلی استفاده می شود. این روش نسبت به کرایوتراپی با دقت بالاتری همراه است، اما هزینه بیشتری نیز دارد.
• جراحی الکتریکی: در این روش، از جریان الکتریکی برای سوزاندن یا برداشتن زگیل تناسلی استفاده می شود. جراحی الکتریکی روشی موثر است، اما ممکن است با خطر ایجاد اسکار همراه باشد.
• داروهای موضعی: برخی از داروهای موضعی حاوی پودوفیلین (Podophyllin) یا تری کلرواستیک اسید (Trichloroacetic Acid) برای درمان زگیل تناسلی تجویز می شوند. این داروها توسط خود بیمار و در منزل طبق دستور پزشک استفاده می شوند. استفاده صحیح از این داروها اهمیت زیادی دارد، زیرا مصرف نادرست آنها می تواند منجر به سوزش، زخم و آسیب به بافت های سالم اطراف زگیل تناسلی شود. 

این مطلب، یک خبر آگهی بوده و خبرگزاری موج در محتوای آن هیچ نظری ندارد.