، روز جمعه (21 اردیبهشت) مجمع عمومی سازمان ملل متحد در قطعنامه‌ای غیر الزام آور از شورای امنیت خواست به درخواست عضویت فلسطین در سازمان ملل متحد رای دهد. به این قطعنامه ۱۴۳ کشور رأی مثبت دادند و ۹ کشور شامل اسرائیل و ایالات متحده با آن مخالفت کردند. همچنین ۲۵ کشور هم رأی ممتنع دادند.

در همین راستا قاسم محبعلی، مدیرکل سابق بخش خاورمیانه وزارت خارجه، در گفتگو با خبرنگار سیاسی خبرگزاری موج تصریح کرد: روال شناسایی یک کشور مستقل همین گونه است که مجمع عمومی به شورای امنیت توصیه کند. در مقابل این نهاد هم قطعنامه ای صادر می کند که در آن باید پنج عضو دائم حتماً رایشان مثبت باشد تا یک کشور جدید به عضویت سازمان ملل دربیاید. در خصوص فلسطین ، این نخستین بار نیست که مجمع عمومی، فلسطین را یک کشور شناسایی کرده است. اما نکته مهم اینبار در این است که تعداد کشورهای مخالف و یا کشورهایی که به این ایده رأی ممتنع دادند، بسیار کم هستند.

وی افزود: این مسئله نگاه جامعه جهانی به مسئله فلسطین را نشان می دهد ولی از نظر حقوقی تا وقتی شورای امنیت و پنج عضو دائمی اش آن را تأیید نکند، اثر واقعی پیدا نمی کند. تنها کشوری هم که در شورای امنیت تاکنون به طور جد از حق وتو خود برای این مسئله استفاده کرده، آمریکاست. لذا اکنون هم «کشور شدن» فلسطین منوط به نظر آمریکا است.

محبعلی در خصوص آثار شناسایی فلسطین به عنوان یک «کشور» بر موقعیت کرانه باختری و نوار غزه خاطر نشان کرد: چون الان کشوری به اسم فلسطین به رسمیت شناخته نشده است، از حقوق کامل برای دفاع خود برخوردار نیست. همچنین امکان کمک سایر کشورهای جهان به فلسطین در قالب یک کشور مستقل وجود ندارد. اما وقتی کشور فلسطین رسمیت پیدا کند، فلسطینی ها می توانند دولت و ارتش داشته باشند و هرگونه تجاوز به آن، تجاوز به یک کشور مستقل تلقی می شود. ولی الان اسرائیلی ها مدعی هستند در کرانه باختری و نوار غزه گروه های «تروریستی» فعال هستند و ما برای دفاع از امنیت خود علیه آنها اقدام نظامی نشان می دهیم. بنابراین تغییر ماهیت فلسطین به «کشور» یک اتفاق مهم محسوب می شود.

این تحلیلگر مسائل بین المللی اظهار داشت: اینکه کشورهای اروپایی بیشتری حاضر هستند فلسطین را به عنوان کشور به رسمیت بشناسند، گام مثبتی است. ولی همه چیز مشروط به نظر شورای امنیت است. تا آن زمان هرقدر هم تعداد کشورهای بیشتری به چنین ایده ای هم رای مثبت بدهند، تغییری در امکان ایجاد روابط دوجانبه شان فلسطین از جمله در شکل توافقات امنیتی و دفاعی ایجاد نمی شود. فلسطینی ها هم چنین حقی را ندارند هرچند که به عنوان مردم تحت اشغال دارای حقوقی هستند اما به عنوان «کشور» چنین حقی ندارند.