پوریا شکیبایی در گفت‌وگو با علی ظهوری‌راد خبرنگار خبرگزاری موج در سالروز درگذشت خسرو شکیبایی بازیگر فقید سینمای ایران  گفت: دارم هر روز را می‌شمارم تا روز دیدار دوباره... خاطره آن روز برای من بسیار تکرار می‌شود اما بیانش جز تکرار حزن و اندوه و سردرگمی چیزی برای ما ندارد. وی افزود: هر سال که می‌گذرد و هرچه بیشتر از آن روز دور می‌شوم، بیشتر یاد ابعاد شخصیتی پدرم می‌افتم، درست مثل فیلم خوبی که هر بار ببینی تازگی دارد و نکات تازه از آن یاد می‌گیری، هر بار جدای از نسبت پدر و فرزندی، آثارش را می‌بینم و تحلیل می‌کنم و یاد می‌گیرم. چون هر سال بزرگ‌تر شدن نگرش انسان را تغییر می‌دهد و این نگرش جدید، باعث می‌شود نکات جدیدی از بازی او بفهمم یا قدم‌هایی که در مسیر کارش برداشت، بهتر تحلیل کنم، تا بفهمم اتفاق‌های خوبی مثل«هامون»، «خانه سبز» و «روزی روزگاری...» از کجا آمد و چرا ماندگار شد؟ این سوال‌ها در ذهنم مدام تکرار می‌شود و هر سال جواب‌های بیشتری برای این سوال که پدرم که بود و چه کرد، پیدا می‌کنم. شکیبایی در ادامه با اشاره به فوت عباس کیارستمی گفت: هنرمندان بزرگ مثل خسرو شکیبایی و عباس کیارستمی از بین نمی‌روند و تمام نمی‌شوند. شاید این روزها هم سریالی مثل «خانه سبز» باشد که خیابان‌ها را خلوت می‌کند ولی دلیل ماندگاری آثار پدرم را تنها در محبوبیت آنها نمی‌بینم، بلکه زوایای زیادی در این مساله هست که در حال کشف آنها هستم. وی تصریح کرد: همانگونه که گفتم، روزها را تا دیدار دوباره با پدرم می‌شمارم و این شمارش، گاهی غمگین‌کننده است و گاهی خوش‌آیند... شاید اگر پدر معمولی‌تری داشتم، این دغدغه‌ها و سوال‌ها در مورد کارهایش زودتر تمام می‌شد، اما شخصیت بزرگ و روح بلند خسرو شکیبایی، باعث می‌شود این سوال‌ها ماندگار باشد. پوریا شکیبایی در مورد فعالیت‌های هنری خود گفت: این روزها مشغول تمرین نمایشی به نام «هام» به کارگردانی عباس عبدالله‌زاده هستم و مدتی است تمرین‌های این کار را شروع کرده‌ام. رویه من مانند پدرم است که از تئاتر شروع کرد و به سینما آمد.  تلاش من این است با تلفیق آنچه می‌آموزم و آنچه پدرم به من آموخت، ثمره خوبی از فعالیت‌های خود بگیرم. گرچه می‌دانم در این کار، به گرد پای پدر هم نمی‌رسم ولی نیت من در این کار، خوب بودن است.