، عراق به تازگی صحنه برگزاری انتخابات پارلمانی در این کشور بوده است. انتخاباتی که با پیروزی احزاب و گروه های شیعی به پایان رسید و البته که حامل نکات قابل توجهی بود. در این راستا، بر پایه گزارش های رسمی، احزاب، گروه ها و چهره های سیاسی شیعی توانستند در انتخابات عراق از مجموع ۳۲۹ کرسی، ۱۹۷ کرسی را در اختیار بگیرند. البته که حزب آبادانی و توسعه به رهبری محمد شیاع السودانی نخست وزیر عراق هم با کسب ۴۶ کرسی پیشتاز انتخابات شد. انتخابات عراق از چند منظر حامل نکاتی معنادار بود.

به عنوان مثال، این انتخابات در مقایسه با انتخابات پیشین عراق از افزایش قابل توجه مشارکت عراقی ها حکایت داشت. گزارش های رسمی از میزان مشارکت ۵۵ درصدی مردم عراق حکایت دارند. این مشارکت در حالی رخ داده که در مدت اخیر، مقتدی صدر رهبر جریان صدر عراق انتخابات را تحریم کرد و البته که به نظر می رسد حامیان وی هم انتخابات را تحریم کرده باشند. در عین حال، جمعیت اهل تسنن عراق نیز حضور قابل توجهی را در انتخاابات به ثبت رسانده اند. به بیان ساده تر، انتخابات عراق شاهد حضور پرشور تمام عراقی ها بود و برونداد نهایی آن نیز چیزی جز تقویت موضع و قدرت ملی عراق نیست.

مساله دیگر اینکه مردم عراق با حضور پُرشور خود در انتخابات کشورشان، پیامی روشن را به آن دسته از بازیگران رساندند که به خاک عراق طمع دارند و سعی می کنند این کشور را محل ماجراجویی های جدیدِ خود قرار دهند. در حقیقت، عراق با ارسال پالس قدرت به آن ها از طریق برگزاری یک انتخابات پرشور، عملا قدرت بازدارندگی خود را تقویت کرد و ارتقا بخشید. اکنون ماجراجویی علیه عراق و خاک این کشور، در واقع اقدام علیه مردم عراق است.

در عین حال، پیروزی قابل توجه احزاب و گروه های حامی مقاومت در انتخابات عراق، حامل این نکته مهم بود که جریان مقاومت در عراق از ریشه های عمیقی برخوردار است و می تواند تعیین‌کننده بسیاری از معادلات باشد. به بیان ساده تر، جریان مقاومت در عراق، هم ماهیت مردمی و هم جایگاه سیاسی قابل توجهی را در عراق دارد که این مساله به هیچ عنوان قابل انکار نیست. این موضوع به ویژه برایآن هایی که سعی دارند جریان مقاومت در عراق را صرفا محدود به مسائل نظامی و امنیتی کنند، پیامهای معناداری را به ذهن متبادر می کند.