فرشته ولی مراد در گفت‌وگو با خبرنگار سیاسی خبرگزاری موج، درباره چرایی فعال شدن دوباره دانشگاه‌ها پس از یک دوره بی حسی سیاسی اظهار کرد: چند سالی به خاطر شیوع بیماری کرونا برگزاری کلاس‌های درس به صورت مجازی انجام می‌گرفت. این دوره زمانی برای آن کسانی که به دانشگاه وارد می شوند و بعد فارغ‌التحصیل می‌شوند از نظر فرصت شناسایی محیط زمان زیادی است. البته من حرکت جدیدی که در فضای دانشگاهی شکل گرفته را جنبش دانشجویی نمی دانم. اما به هرحال نسل جدیدی وارد این فضا شده است. در اتفاقات اخیر دانشگاه‌ها، دانشجویان دوره فوق لیسانس و دکتری را چندان درگیر نمی‌بینیم و عمدتا دانشجویان دوره لیسانس در صحنه هستند. یعنی بیشتر این نوجوانان و جوانان هستند که درگیر شده‌اند. آنهایی که با تجربه تر و عاقل ترند و بر هیجاناتشان تسلط بیشتری دارند با تعطیلی و به هم ریختن کلاس‌ها همراه نیستند. آن چیزی که امروز در دانشگاه‌ها می‌بینیم متعاقب همان چیزی است که در خیابان اتفاق افتاد. در آنچه که در خیابان اتفاق افتاد نوجوانان و جوانان درگیری بیشتری داشتند بنابراین در فضای دانشگاه هم ادامه همان قضیه را می‌بینیم.

وی در واکنش به اینکه در سال های 96 و 98 هم خیابان‌ها عرصه تجمعات اعتراضی بودند اما این جریان به فضای دانشگاهی کشیده نشد گفت: سال 98  آن چیزی که در خیابان‌ها دیدیم منشا و زمینه‌اش اقتصادی بود و مساله بر سر افزایش قیمت بنزین بود.  شاید به همین به دلیل به فضای دانشگاه کشیده نشد. اما هم در سال 98 و هم امسال آن طور که مستنداتش بیرون آمده هر دو ریشه در خارج از کشور دارد. امسال اما شاید به دلیل اینکه سکوی پرش اتفاقی بود که برای یک خانم پیش آمد و سال‌هاست که روی مساله حجاب کار می‌کنند به فضای دانشگاه هم کشیده شد. موج سواری برای براندازی با یک موضوع اجتماعی نظیر حجاب که جامعه را درگیر خودش بکند چیزی است که مدت‌هاست روی آن کار می‌کنند. در این مقطع چنین موضوعی تبدیل به یک میوه رسیده برای آنها شده بود. در تیرماه هم شاهد بودیم که تلاش کردند در موضوع حجاب یک موجی راه بیندازند. دستاویز قرار دادن موضوع حجاب  با برنامه بود و در همه ابعاد روی این موضوع کار کرده‌اند. این جریان دارای سرحلقه‌هایی هم بود و در خارج افرادی این جریان را نمایندگی می‌کردند. به نظر من با بهانه قرار دادن موضوع حجاب، در این مقطع  فضا برای  راه انداختن اعتراضات خیابانی آماده بود و می‌توانست فضای دانشگاه و دانشجویان را هم در بر بگیرد.  

ولی مراد درباره اینکه طیف‌های مختلف دانشجویی که در سال های اخیر در یک بی‌حسی و رکود فرو رفته بودند حالا فعال شده‌اند اذعان کرد: بعد از شیوع کرونا و تعطیلی کلاس‌های حضوری مثلا بچه‌های انجمن اسلامی هم فعالیتشان متوقف شده بود، اما دانشجویان بسیجی در فرم‌های دیگری مشغول فعالیت و خدمت بودند. یعنی مثلا اگر در جایی سیل یا زلزله اتفاق می‌افتاد اینها پای کار بودند. در واقع دانشجویان بسیجی و بچه هایی که دغدغه‌مند نظام هستند همیشه حضور داشته‌اند. اما الان فرم تقابل با نظام بچه‌های بسیجی را هم در محیط دانشگاهی به صحنه آورده است. تا پیش از این موضوعی نبوده که بسیجی ها بخواهند در دانشگاه فعال باشند. به همین خاطر آنها هم بی حال و بی‌رمق شده بودند. متاسفانه از همه موضوعات استفاده ابزاری سیاسی می‌شود. این مساله هم جنبش دانشجویی را می‌تواند در بر بگیرد و هم مثلا موضوع زنان را که تمرکز بحث من روی این دو موضوع است. رقابت‌های سیاسی در جامعه به وضعی افتاد که تداومش معلوم بود که به نوعی بی رمقی خواهد انجامید. اما امروز موضوع اعتراضات باعث فعال شدن دانشگاه شده است. ما در دهه هشتاد و نود با افرادی مواجه بودیم که مطالبه‌گر سیاسی بودند. اما چیزی که امروز می‌بینیم هنجار شکنی است. یعنی ما امروز از کسانی که آشوب به پا می‌کنند حرف منطقی نمی‌شنویم. حتی از واژه‌های بسیار رکیک در شعارهایشان استفاده می‌کنند. این جریان را در محیط دانشگاه هم می‌بینیم که حرف‌های رکیک زده می‌شود و هنجارشکنی می‌کنند. در واقع مطالبه‌ای مطرح نمی‌شود.