افتادی بین صحرای کربلا مظلوم من مظلوم من

افتادی لب تشنه زیر دست و پا مظلوم من مظلوم من

افتادی غرق خون زیر دشنه ها مظلوم من مظلوم من

افتادی بین جنجال قتلگاه مظلوم من مظلوم من

گرفته خنجر و به روی حنجرت حسین

داره میلرزه دست و پای خواهرت حسین

بگو چیکار کنم تا که تو رو رها کنه

هلهله میکشن یه عده روی خواهرت حسین

چیزی نموند دیگه از بدنت حسین

جلو چشای من بد زدنت حسین

غریب مادر

گودال داره محشر میشه

یار زینب بی سر میشه

ای وای با لب های تشنه

خنجر سهم حنجر میشه

زودتر ببر سر و دست دست نکن دیگه راحت کن برادر و

زودتر ببر سر و انقدر با تکبیر تاب نده پا و پر و

زودتر ببر سر و خنجرت نمی‌بره این رگ های حنجر و

زودتر ببر سر و پاتو بردار آخه خونی شده لب و سر و

اباالفضل

تو بودی پناه من و تکیه گاه سپاهم

کنار تنت مات و مبهوتم و غرق آهم

واویلا

ابالفضل

بلند شو تو چشم انتظار تو خیمه سکینه

رقیه میمیره تو رو با همین وضع ببینه

واویلا

پاشو از رو خاکا علمدار جان من

علم رو یبار نگهدار جان من

به شیر خواره داده رقیه قول آب

منو بیشتر از این نکن زار جان من

ای پشت و پناه ای علمدارم

داغ تو گره زده به کارم

علمدار ای یارم

دارم از همه میبارم

غم تو میده آزارم

علمدارم 

رحمی به خیمه ها کن و پاشو داداش ز جات

تو که نباشی وای به حال این مخدرات

از بس که تیر به پیکرت زدن برادرم

نمیتونم کاری کنم تو عقلمه برات

بدون تو حرم نداره سرپناه

بودی برای من تنها تو تکیه گاه

سقای کربلا