شور شب عاشورا محرم 1400

روی قبرم بنویسید که نوکر بودم

من غلامی به در خانه حیدر بودم

فخرم این است دویدم همه جا پشت سرش

در رکاب ولی الله چو قنبر بودم

بنویسید در این بزم مقرب بودم

چون مرید علی و حضرت مادر بودم

بنویسید جدایی و من و کرب و بلا

بنویسید که لب تشنه و مضطر بودم

من شدم حلقه به گوش در میخانه عشق

چون مسلمان دو چشمان قلندر بودم

بنویسید رقیه بنویسید عطش

غرق تب از عطش روضه اصغر بودم

هر چه دارم همه از خوبی مادر دارم

او دعا کرد اگر نوکر اکبر بودم

از ازل ریزه خور سفره زینب بودم

روی قبرم بنویسید که نوکر بودم

شور شب عاشورا هلالی محرم 1400 

مگه بهتر از توام هست رویای منی

کجا بهتر از حرم هست دنیای منی

سایه ی تو رو سرم هست آقای منی

هم حیدری هم فاطمه

ای پرچم تو بالاتر از همه

نوکرت میشه بی تو سرگردون

سمت من ارباب روتو برگردون

انت فی قلبی ابی عبدالله

خیالم تخته قیامت با بودن تو

با تو همسایه ست تو جنت سینه زن تو

منو می کنه شفاعت پیراهن تو

با مادرت هم ناله ام

شب های جمعه تو باب القبله ام

اربعین هستم جزو زوارت

کربلا می خوام از علمدارت

انت فی قلبی، ابا عبدالله

تو شبای بی ستاره مهتاب منی

کی هوامو جز تو داره بی تاب منی

گفتم و میگم دوباره ارباب منی

دل میدم و دل می بری

من عاشقم ولی تو عاشق تری

عشق تو داره تو دلم ریشه

اسم تو میگم معجزه میشه

انت فی قلبی ابی عبدالله

شور شب عاشورا هلالی محرم ۱۴۰۰

قسمتم بوده بدین منوال

الف قامت من شد دال

باورم نیست تو را دیدم

غرق خون در وسط گودال

پسر مادر من با لب تشنه کشتنت

نازنین دلبر من با لب تشنه کشتنت

غرق خون پیکر من با لب تشنه کشتنت

حسین من

یا اخا بعد تو پژمرده م

تازیانه ز عدو خوردم

این همه نیزه فرود آمد

دیدم و پیش تنت مردم

زیر ثم فرس افتاده تنت حسین من

با سر نیزه هاشون کشوندنت حسین من

بمیرم با لب تشنه کشتنت حسین من

داغ حجران تو پیرم کرد

لب عطشان تو پیرم کرد

کودکانت همه سرگردان

اشک طفلان تو پیرم کرد

شور روضه شب عاشورا هلالی محرم ۱۴۰۰

عصر روز دهم کربلا قیامته

گوشه گوشه ی مقتل پر از مصیبته

منو و گریه و ناحیه و عبارت

الذی سمحت نفسه بمهجته

آرومت نذاشتن تو مقتل یه لحظه

شمشیر جای شمشیر نیزه جای نیزه

وا حمزتا وا جعفرا تشنه تو رو کشتن چرا

هذا حسین بالعرا یازهرا