، از یکسال پیش شعار و وعده های مسئولان مردم پریشان را غرق در سراب کرد و از همان جا بنای بی اعتمادی گذاشته شد به طوری که ابتدای سال 99 رئیس بانک مرکزی سابق که امروز خود یک مدعی برای ترمیم اقتصاد ایران است اعلام می کرد همه چیز التهابی موقتی است و حتی تاکید داشت که نه اف ای تی اف و نه چیز دیگری بر نرخ ارز تاثیری ندارد و یک نوسان ناشی از دلالی است و خیلی زود دوباره قیمت دلار به 12 هزار تومان می رسد، اما بعد از آنکه دولت به اهداف خود در بورس رسید و شاخص را تا حد توان باد کردند تا بتوانند کسری بودجه را از فروش سهام دولتی و مابه التفاوت ارز و ... تامین کنند دیگر وعده های خود و مردم را همزمان فراموش کردند.

 کمی بعد که شیوع ویروس کرونا بازهم در ایران بالا گرفت و شرایط اقتصادی مردم هم بیشتر بحرانی شد در آن زمان مسئولان تغییر دولت آمریکا را بهانه کردند و وعده دادند با دولت جدید آمریکا مذاکره از سر گرفته می شود و تحریم ها برداشته می شود، حالا چندماهی است که این مذاکرات ادامه دارد و مردم هم فهمیدند که تاکنون این شعبده بازی دولت هم تاثیر چندانی بر اقتصاد خانواده ها نداشته است و خیلی ها گرفتار گرانی مسکن و خوراک و ... شدند.

 حالا هم نوبت وعده های انتخاباتی رسیده و برخی که تا دیروز مسئول تورم ارز بودند حالا خود را جراح اقتصادی می خوانند و دیگران را به فساد و رانت و ... متهم می کنند و جایگاهی برای پاسخگویی به اتفاقات یک سال گذشته قائل نیستند. این در حالی است که در چند روز اخیر شاهد انتشار بیانه ها و سخنرانی های مختلفی از سوی مسئولان و چهره های سیاسی و ... بوده ایم که مردم را به مشارکت در انتخابات دعوت کرده اند و حتی مردم را به خویشتنداری و غر نزدن دعوت می کنند تا در این فضا دشمنان سواستفاده نکنند، این در حالی است که کسی تاکنون درباره مشکلات یک سال گذشته پاسخگو نبوده و اقتصاد ایران همچنان زخم های را بر تن جامعه به جای می گذارد و معلوم نیست در آینده چه اتفاقی می افتد! حالا سوال این است که آیا می توان یک فرد زخمی را که هم اکنون در حال خونریزی است با وعده درمان به مهمانی در جنگل دعوت کرد؟

هرچند مسئولان نظام در چند ماه گذشته فرصت داشتد تا حسن نیت خود را برای رفع مشکلات مردم نشان دهند تا میوه آن را در زمان انتخابات برداشتند، اما بی توجه به مردم و ادامه روند شعار درمانی کار را به اینجا رسانده که برخی حاضر نیستند دوباره به دولت ها اعتماد کنند با وجود اینکه همه می دانند که مشارکت پایین جامعه به نفع کشور و نظام نیست و می تواند حتی در اقتصاد کشور هم تاثیر منفی بگذارد، زیرا بسیاری از سرمایه گذران برای ورود به ظرفیت های صنعتی و اقتصادی یک کشور به دنبال شرایط پایدار سیاسی و اقتصادی خواهد بود و این یعنی اگر سرمایه گذار خارجی تصور کند که در آینده ممکن است کوچکترین تهدیدی سرمایه او را به خطر بی اندازد وارد سرمایه گذاری در ایران نمی شود.

به طور قطع در شرایط کنونی دولت نمی تواند مشکلاتی که در یکسال گذشته بر سر معاش مردم به وجود آورده را جبران کند اما اگر شفاف سازی شود و به مردم این اطمینان داده شود که معیشت آنها دوباره به حالت عادی بر می گردد و سرمایه ای که در بورس سوزانده شده دوباره بر می گردد در این حالت مردم هم وفای به عهد خود را در صحنه انتخابات به نمایش می گذارند.