به گزارش خبرگزاری موج در سومین روز  سی و سومین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان هم کارگاه های تخصصی و انتقال تجربه این دوره جشنواره با تدریس با تدریس یان جوئت کارگردان انیمیشن کوتاه از کشور فرانسه، ایرج طهماسب و مونا زاهد از ایران به صورت آنلاین پی گرفته شد.

یان جوئت: نقدکاپیتالیسم در دل یک کمپانی بزرگ لذتبخش بود!

کارگاه تخصصی «جایگاه تجربه در روایت فیلم‌های انیمیشن» با تدریس «یان جوئت» کارگردان انیمیشن کوتاه از کشور فرانسه، ظهر امروز ۲۹ مهر و در سومین روز برپایی جشنواره به صورت برخط برگزار شد.

یان جوئت در ابتدای این کارگاه گفت: «کارخانه» اولین فیلم کوتاه من است، زمانی که برای بازی‌های ویدیویی ای‌بی‌سافت کار می‌کردم آن را کارگردانی کردم. ایده فیلمی که نوشتم و کارگردانی کردم ضدکاپیتالیسم بود و این فیلم در شرایطی در کمپانی بزرگ بازی‌های ویدیویی ای‌بی‌سافت ساخته شد که بسیار بامزه و از طرفی کنایه آمیز است.

او ادامه داد: بسیار لذت بردم که در یک کمپانی بزرگ که اهرم کاپیتالیسم است، از پول و وسایل و استعدادهایشان استفاده کنم تا همان کمپانی را نقد کنم.

این کارگردان گفت: چیزی که برای من بسیار حائز اهمیت بود، استفاده از یک موسیقی متناسب با ریتم فیلم بود. می‌خواستم با چند موزیسین کار کنم، آنها در ابتدای کار همزمان با ما که بر روی تصاویر کار می‌کردیم شروع به ساخت موسیقی کردند که این کار در فیلمسازی بسیار غیر‌معمول است زیرا معمولاً زمانی که کار بر روی تصویر تمام شده، کار روی موسیقی آغاز می‌شود.

این کارگردان با اشاره به فیلم کوتاه «کارخانه» عنوان کرد: به جرأت می‌گویم که این فیلم کوتاه، واقعا برای کودکان ساخته شده و برای جشنواره فیلم کودک و نوجوان ایران مناسب است.

او افزود: امر تجربه‌گرایی در سینمای انیمیشن برای من بسیار منحصر بفرد است. تجربه‌های سینمایی از جنسی است که نه در موسیقی، نه در اجرای تئاتر و نه در هیچ کتابی وجود ندارد و فقط و فقط در مدیوم فیلم می‌توان مشاهده‌اش کرد.

«یان جوئت» در بخش دیگری از سخنانش در این کارگاه با اشاره به موسیقی انیمیشن «نمایش پری دریایی» تصریح کرد: موزیسین من اهل اوکراین است. او سه نسخه از موسیقی‌متن فیلم را برایم فرستاد و من یکی را نهایی کردم. تابه‌حال او را از نزدیک ملاقات نکرده‌ام اما می‎دانم آدم صبوری است زیرا هربار که موسیقی برای من ارسال می‌کرد و من نمی‌پسندیدم، باحوصله آن را تغییر می‌داد و درنهایت به این ورژن رسیدیم. این فیلم تنها یک جایزه در برزیل برنده شده که آن هم برای موسیقی بوده است.

او ادامه داد: انیماتور خوبی در کنارم داشتم. فلش‌بک‌هایی هم در فیلم دیده می‌شود، که در واقع تجربه‌ام از «عروسک بنی»، به من در ساخت این فلش بک‌ها کمک کرد. شاید باید فلش‌بک‌های بیشتری از دریا می‌ساختم زیرا ایده اصلی در واقع این بود که شما باید به دریای بسیار کثیف فرار کنید و داشتن فلش‌بک از دریا می‌توانست خیلی کمک کننده باشد. در تدوین هم ایده اصلی ایجاد کنتراست بین رویای ماهی از پری دریایی و واقعیت حضور وی در صحرا، بود.

این کارگاه با ادامه بحث روی اهمیت «تجربه» در انیمیشن‌ به پایان رسید، و در انتها، نشست پرسش و پاسخ کارگاه به صورت برخط برگزار شد.

در دومین نشست «انتقال تجربه» المپیاد فیلمسازی نوجوانان عنوان شد؛

ایرج طهماسب: اگر خودتان باشید فیلمساز موفقی می‌شوید!

نشست انتقال تجربه با حضور ایرج طهماسب  و با موضوع «سینما، حقیقت یا خیال» به صورت برخط در مرکز نوآوری صبا برگزار شد.

در این نشست ایرج طهماسب در تعامل با نوجوانان به صورت برخط قرار گرفت و بخشی از تجارب خود را به آنها انتقال داد. طهماسب ‌در بخشی از صحبت‌های خود در این نشست مجازی گفت: دو شکل سینما داریم؛ یکی از اشکال آن مستند است که به مسائل واقعی می‌پردازد، مورد بعدی سینمای داستانی است. همچنین سینمای رایج هم داریم که واقعی نیست و بیشتر به نکات موجود در زندگی‌مان اشاره دارد. شما به عنوان یک فیلمساز باید مسیر حرکت‌تان را به سمت هرکدام از آن‌ها تغییر دهید. یکی از کارهای شما این است که روش و راه خودتان در شکل قصه گفتن را پیدا کنید.

او در تشریح انواع سینما توضیح داد: گونه‌های فیلمسازی بسیار ساده به وجود آمده است. سینمای تراژدیک، سینمایی است که به سمت بدی‌ها حرکت می‌کند. در سینمای کمدی همه چیز خوب است و به سینمایی که بین این دو قرار می‌گیرد، درام می‌گویند. سینما از حال انسان‌ها شکل گرفته است. اگر می‌خواهیم فیلم بسازیم باید ببینیم حالمان چطور است وچه چیزی را می‌خواهیم انتقال بدهیم. هر فیلمی که شما را به فکر می‌اندازد، سینمای درام است که در ایران بسیار تولید می‌شود. برای فیلمساز شدن مهم است که از قبل راجع به آن فکر کنیم.

طهماسب با اشاره به انواع ژانر بیان کرد: ژانر به مشاغل برمی‌گردد. فیلمی که در آن نظامی‌ها باشند، فیلم جنگی است.  اگر کابوی‌ها در آن حضور داشته باشند، وسترن است. به تعداد مشاغل گونه‌های مختلف فیلمسازی داریم. وقتی ژانرهای فیلم باهم ترکیب می‌شوند به آن گروتسک گفته می‌شود.

او در توصیه‌ای به نوجوانان علاقمند به فیلمسازی بیان کرد: برای نوشتن به شما پیشنهاد می‌کنم که مانند نویسنده‌های بزرگ ننویسید. فیلمنامه مانند نامه نوشتن است که  در آن شرح حال برای دیگران عنوان می‌شود و سناریو نام حرفه‌ای آن است که برای گروه تولید نوشته می‌شود. توصیه می‌کنم راجع به کسی یا چیزی بنویسید که آن را می شناسید. اصل کار شما به عنوان هنرمند دادن پیام یا آموزش نیست بلکه به این فکر کنید، چیزی که می‌نویسید برای مخاطب جالب باشد. مخاطب به دنبال سرگرمی است. فیلنامه خوب چیزی است که با خواندن آن لذت ببرید و تمام تصویرهایش را تداعی کنید. هنرمند به کسی می‌گویند که خودش است. اگر خودتان باشید فیلمساز موفقی می‌شوید. نباید ادای کسی را دربیاورید. قهرمان فیلم شما باید در زندگی واقعیتان وجود داشته باشد.

ایرج طهماسب اظهار داشت: کارگردانی یکی از کارهای سخت است و کارگردان بد می‌تواند یک فیلمنامه را خراب کند. کارگردان باید در تمام موارد متخصص بوده و با صدا و تصویر به شکل عالی آشنایی داشته باشد. شما باید راجع به افراد در فیلمتان حرف بزنید. همه نکات در فیلمسازی مهم است. سینما تلفیق تصویر و صداست و اگر به این دو مسلط شوید، موفق می‌شوید. فیلمسازی را از دنیای اطرافتان شروع کنید. همچنین کار عروسکی نیاز به دوره‌ و کلاس‌ دارد و باید یاد بگیرید که عروسک با انسان فرق داشته و دنیای خودش را دارد.

او ادامه داد: آخرین نفری که در پروژه فیلمسازی وجود دارد، ادیتور است. او کسی است که پازل چیدن را خوب می‌داند. کارگردانی که پازل فیلمسازی را بلد نباشد، سراغ ادیتور می‌رود. شما باید برای شخصیتی که می‌سازید، تلاش کنید تا شخصیتتان ماندگار شود.

طهماسب تاکید کرد: دنیای انیمیشن خیال‌انگیز است. کارتونی که تلاش می‌کند تا شبیه  فیلم شود، وقت خودش را تلف کرده است. فرق فیلم کوتاه و بلند در این است که موضوع فیلم کوتاه کم است. مقصد و یا هدفی که انتخاب می‌کنید، بلندی و یا کوتاهی فیلم شمارا تعیین می‌کند. همانطور که یاد گرفته‌ایم حرف بزنیم، باید فیلم بسازیم و  به این مقوله نگاه جدی نداشته باشیم. موضوع فیلمسازی در اطرافمان زیاد است اما  به آن توجه نمی‌کنیم. البته که نداشته‌های‌مان می‌تواند موضوع فیلمسازی باشد. هدف ما در  المپیاد فیلمسازی این است که شما خودتان باشید و شبیه دیگری نشوید.

او با اشاره به نکاتی در فیلمسازی افزود: فیلم صنعتی جزو سینمای مستند است و فیلم‌های تجاری در گروه سینمای سرگرمی قرار می‌گیرند. شما باید ایده اولیه را در دفتر بنویسید. هر نکته‌ای که شما را ذوق زده می‌کند، یادداشت کنید و آن را پرورش دهید.  موضوع بعدی توجه به «پیرنگ» است که رنگ و لعاب فیلم را تشکیل می‌دهد‌. همچنین به یاد داشته باشید که بهترین فیلم این است که هرچند وقت یک بار جزئیاتش یادتان بیاید. کسی در فیلمسازی موفق می‌شود که هرچه که از کودکی دیده را تبدیل به  فیلم کند.

درکارگاه «چهره‌نگاری شخصی و خانوادگی» در بخش ملی مطرح شد؛

مونا زاهد: در چهره‌نگاری شخصی به دنبال کشف واقعیت هستیم

مونا زاهد در کارگاه «چهره‌نگاری شخصی و خانوادگی» که امروز سه شنبه ۲۹ مهر به صورت آنلاین برگزار شد، در خصوص چهره‌نگاری شخصی این پرسش را مطرح کرد که؛ با توجه به شرایط پیش آمده، چرا دوربین‌ها را به سمت خودمان و خانواده‌هایمان نگیریم؟

او گفت: در درجه اول سوالی که برای ما به وجود می‌آید این است که چرا ما باید ازخودمان فیلم بگیریم. چرا صرفا ما در آینه از خودمان عکس بگیریم و چرا یکسری زیبایی‌ها را برای خودمان فراهم نکنیم؟ چرا نباید برای عکس‌های سلفی چیدمان داشته باشیم؟

زاهد در بخشی دیگر از این کارگاه ادامه داد: زمانی من می‌توانم چهره‌نگاری شخصی بکنم که تعداد افراد کم و موضوع بکر باشد. در درجه اول باید موضوع مشخصی داشته باشیم تا طبق موضوع، زمان لازم برای فیلمبرداری دستمان بیاید.

او با اشاره به این که معمولا کسی از چهره‌نگاری‌های شخصی توقع کیفیت خارق‌العاده ندارد، اظهار داشت: برای چهره نگاری شخصی نباید مدام به این فکر کنیم که ما داریم از خودمان فیلم می‌گیریم تا بتوانیم صحنه‌های بکری را داشته باشیم. دوربین را در نقطه‌ای از خانه جاگذاری کنیم و بگذاریم تا از شروع تا پایان، روزمرگی‌مان را ثبت کند.

مونا زاهد گفت: بخشی از این فیلم‌ها ناخودآگاه یک افشاگری با خود دارد و باید بگویم که تا جایی که امکان دارد دست خودتان را برای به تصویر کشیدن هر چیزی نبندید و راحت‌تر برخورد کنید چرا که ما در چهره‌نگاری شخصی به دنبال کشف واقعیت هستیم.

او در بخشی دیگر از این کارگاه تصریح کرد: زمانی که ما می‌خواهیم فیلم را خانوادگی کنیم، یک بحث اخلاقی به وجود می‌آید که آیا امکان دارد که اعضای خانواده مشارکت در این فیلم را قبول کنند؟ ایا این کار سواستفاده از آنها نمی‌شود؟ آیا می‌توان تمام واقعیت‌های آنها را به تصویر کشید یا خیر؟ ترجیح من این است که نگویم می‌خواهم فیلم بگیرم، زیرا اگر بگویم رفتار هر آدمی تغییر می‌کند و ذات بکر موضوع از دست می‌رود.

مونا زاهد افزود: سینمای مستند، نگاه خلاقه به واقعیت است و واقعیت بخش اعظمی از این مدل سینما است. باید بپذیریم که باید واسطه واقعیت باشیم .

او تشریح کرد: در این نوع کار باید این را به خاطر داشته باشیم که شخصیت واقعی‌مان را به تصویر بکشیم و و تا حد تعادل اخلاق را رعایت کنیم .

در ادامه این کارگاه تخصصی در بخش ملی، نشست پرسش و پاسخ مجازی برگزار شد.

سی و سومین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان از ۲۷ مهر تا ۲ آبان به شیوه مجازی و به دبیری « علیرضا تابش » برگزار می‌شود.