به گزارش خبرگزاری موج، آن‌ها کارگران روز مُزد هستند، کسانی که به امید کسب روزی حلال از خانه خارج شده و به دنبال یافتن کار ساعت‌ها کنار خیابان‌ها و سرچهار‌راه‌ها به انتظار می‌ایستند. گاهی تجمع آن‌ها به 20 نفر در یک نقطه زیر پل می‌رسد که البته در این روزها با توجه به شیوع ویروس کرونا و تاکید مسئولان بر فاصله‌گذاری اجتماعی، این اجتماع، آن‌هم بدون ماسک و دستکش می‎‌تواند خطرساز باشد.

وقتی از آن‌ها درباره هراس از مواجهه با کرونا سوال می‌کنیم، با لبخندی که از هزار زهر تلخ‌تر است، به تکان دادن سر اکتفا و سکوت می‌کنند.

بزرگترین ترس کارگران روزمزد؟َ

یکی از این کارگران که رد خستگی در نگاه او نشانه انتظار چندین ساعته وی برای یافتن کار بود، در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری موج گفت: برای تامین مایحتاج خانه باید روزانه کار کنم و اگر یک روز در خانه بمانم جواب زن و بچه‌هایم را چگونه بدهم؟.

وی افزود: در این روزها که بخاطر ترس از کرونا و تعطیلی پروژه‌های ساختمانی، کار ما از رونق افتاده بود، مشکلاتم چندین برابر شده اما هم‌چنان اعتقاد دارم روزی دهنده خداست و من راضی به رضایت او هستم.

یک کارگر دیگر گفت: وقتی به سیر کردن شکم زن و بچه‌‌ات فکر کنی دیگر هیچ ویروسی برای تو ترسناک نیست و بزرگ‌ترین ترس اکثر ما کارگران روز مزد این است که شب‌ها با دست خالی و شرمندگی به خانه برگردیم.

در کنار جدول یکی از خیابان‌های همین شهر با این کارگران مشغول صحبت بودیم که توقف یک ماشین صاحب کار، وقفه‌ای در گفت‌وگو ایجاد کرد زیرا همه کارگران برای تقاضای کار به سمت ماشین رفتند.

از میان کارگران یک نفر روی جدول نشسته بود و به نظر می‌رسید نمی‌تواند مانند سایر کارگران برای تقاضای کار به دنبال ماشین حرکت کند، وقتی از وی علت این ماجرا را جویا شدیم، گفت: حدود دو هفته گذشته، زمانی که در جایی مشغول به کار بودم از پله‌ها افتادم و یکی از پاهایم شکست به همین علت راه رفتن هنوز برای من سخت است.

وی در پاسخ به اینکه «چرا برای بهبودی کامل شکستگی پا، در خانه استراحت نمی‌کنی؟»، بیان کرد: بخاطر زن و بچه‌هایم که در خانه چشم انتظار هستند، نمی‌توانم یک روز هم کار نکنم و آمده‌ام شاید کاری باشد که با این شکستگی پا، بتوانم انجام دهم.

یکی دیگر از کارگران که نشان می‌داد از غافله کار آن روز جا مانده، به خاطره‌ای از روزهای سخت در شرایط شیوع ویروس کرونا اشاره کرد و گفت: روزی زیر پل منتظر بودیم که کسی بیاید و ما را سر کار ببرد که ناگهان یک ماشین که مرد میانسالی در آن بود ایستاد و همگی دور او را گرفتیم که ما را برای کار انتخاب کند.

وی در حالی که برق اشک در چشمانش خودنمایی می‌کرد، ادامه داد: آن مرد از ماشین پیاده شد و به ما گفت: همگی عقب بروید و بایستید و سپس به هرکدام از ما نفری چند چک پول هدیه داد و رفت.

این کارگر بیان کرد: آن مرد به ما گفت که نذری داشته و خواست قلبی او بوده تا با کمک به ما نذر خود را ادا کند؛ آن چک‌پول‌ها روزی آن روز ما بود که خداوند به دستان آن مرد خیر به ما رساند.

تجمع روزانه تعداد زیادی از کارگران روزمزد در نقاط مختلف خیابان‌های شهر قم و این حجم از مشکلات آنان در تامین مایحتاج ضروری خانه نشان از عدم رسیدگی مسئولان یا در بهترین حالت، ضعف در ساماندهی وضعیت کنونی این کارگران است؛ البته در روزهای اخیر، اظهارات برخی از مسئولان استانی خبر از خاتمه یافتن وضع نامساعد کارگران روزمزد می‌دهد.

نانوشته‌های جلسات مسئولان

مرتضی حیدری، فرماندار قم است که 16 اردیبهشت‌ماه در جلسه ستاد پیشگیری و هماهنگی پاسخ به بحران استان قم، در سالن جلسات استانداری قم، با اشاره به معنای وسیع واژه کارگر اظهار کرد:  ساماندهی کارگران فصلی و روزمزد که در هشت نقطه از شهر تجمع می‌کنند جامعه هدف ما هستند.

فرماندار قم بیان کرد: دولت یک زمینه‌ای را فراهم کرده بر این اساس که تمامی کسانی که تحت استخدام هیچ شرکت یا دستگاه دولتی نیستند، می‌توانند بیمه شوند؛ مفهومش این است که این افراد باید گواهی مهارت فنی را از سازمان فنی و حرفه‌ای دریافت کنند که ضمن دریافت این گواهی می‌توانند تحت پوشش بیمه قرار بگیرند.

وی از سازمان‌دهی و تحت پوشش بیمه تأمین اجتماعی قرار گرفتن 22 هزار کارگر در استان خبر داد و گفت: جمع‌آوری کارگران از کنار خیابان و ساماندهی آن‌ها، ساماندهی کار و افزایش کیفیت کار، ارتقای فرهنگ کار و تعریف رابطه جدید بین کارگر و شخص متقاضی کار اعم از کارفرما و کارگران فصلی مهم‌ترین اهدافی است که در حال پیگیری هستیم.

وی با اشاره به طراحی سه کانکس برای کارگران ساختمانی از سوی شهرداری قم، گفت: این کانکس‌ها در نقاط پر مراجعه شهر مستقر کرده و ساماندهی کارگران روزمزد را در دستور کار قرار داریم.

این اظهارات فرماندار قم در چند روز گذشته است، باید به انتظار نشست تا فرماندار قم، به وعده و قول‌های خود جامه عمل بپوشاند تا مفهوم «حمایت از کارگران» از کاغذ‌های دست‌نوشته مسئولان به مرحله اجرا برسد و اظهارات آنان از جلسات و نشست‌های فصلی متعدد خارج شده و در سطح جامعه ملاحظه شود.