"نمی رم ... برای خانواده ام نمی رم"  این اولین پاسخی است که "رها" دانش آموز سال دوازدهم ریاضی در جواب سوالم می دهد. پاسخی برای آغاز تهیه گزارشی متفاوت در مورد باز گشایی مدارس.  منتها این بار به جای والدین و معلم ها و مسئولان مدارس، دانش آموران مخاطبمان هستند. همان هایی که تمام این کلاس های مجازی و کلاس های رفع اشکال حضوری و... برای آنهاست. دانش آموزانی که هم اینک در سر یک دو راهی قرار گرفته اند. دو راهی رفتن به مدرسه و افزایش تضمین قبولی در امتحانات پایان سال یا ماندن در خانه و آموزش مجازی و حفظ سلامتشان . "رها" که دانش آموز یکی از دبیرستان های محله افسریه است این روزها  تلاش می کند تا هم درس های سال آخرش را پاس کند و هم برای کنکور درس می خواند. وی که تا امروز هنوز بعد از تعطیلی مدارس، سرکلاس های رفع اشکالی که مدرسه گذاشته حاضر نشده، در پاسخ به این سوال که آیا تمایل به رفتن به کلاس های حضوری را دارید یا خیر؟ می گوید: نمی روم ... برای خانواده ام نمی روم. در طول این چند ماه تمام تلاشم را کردم تا با کلاس های مجازی و کمک معلم ها و تلاش خودم، از درس های سال آخر عقب نیافتام... اما در نهایت به خاطر پاس کردن درس ها نمی خواهم خودم و خانواده ام را به خطر بیاندازم و کرونا بگیرم. برای همین ترجیح می دهم در خانه بمانم و مدرسه نروم...

کتاب کنکورش را نشانم می دهد و می گوید: برای من اولویت، تمام کردن سال آخر دبیرستان است نه کنکور. سال بعد هم می شود کنکور داد. گرچه پدر و مادرم هم تاکید کرده اند که حتی اگر امسال در امتحانات نهایی قبول نشوم، مهم نیست و مهم سلامتم است. 

چند نفر از دوستانش هم سر می رسند. همگی تقریبا با یکدیگر هم عقیده اند. اینکه اصلا حاضر نیستند برای درس و رفع اشکال به مدرسه بروند. شیلا که همکلاس "رها"ست وقتی موضوع صحبت را می فهمد وارد بحث می شود و می گوید: آقا بریم مدرسه چیکار کنیم؟ همین جوری که خودمون درس می خونیم خیلی بهتره تا بخواهیم برویم مدرسه. کسی از ما انتظار ندارد با نمره بالا قبول شویم. همین که ناپلونی هم نمره بگیریم و قبول بشویم ، شاهکار کرده ایم!

مینا یکی دیگر از دوستانشان هم که سال یازدهم همان رشته ریاضی است در تکمیل صحبت های دوستانش می گوید: ولی خودمانیم، ما که امسال هیچی یاد نگرفتیم! اون سال هایی که سرکلاس می رفتیم، به زور قبول می شدیم و درس را می فهمیدیم چه برسد به حالا که از طریق این مثلا فضای مجازی درس خوانده ایم!

حرف آخر را یکی دیگر از دوستانشان که تازه به جمع ما پیوسته می زند که با لحنی طنز آلود می گوید: آقا ما از کلاس عادی اش هم فراری هستیم حالا چرا باید برویم کلاس رفع اشکال؟  

در دوراهی رفتن یا ماندن

 بابک دانش آموز سال چهارم دبستان است. همراه مادرش آمده به مدرسه ای در منطقه یوسف آباد برای رفع اشکال. به جای بابک مادرش جواب سوالمان را می دهد و می گوید: راستش خیلی با خودم کلنجار رفتم که فرزندم را بیاورم مدرسه یا نه؟ آخر، یکسری اشکالات در درس هایش داشت که من و پدرش بلد نبودیم تا کمکش کنیم. این بود که مجبور شدم امروز برای یکی دو ساعت راهی مدرسه اش کنم تا در امتحانات به مشکلی برنخورد. 

وی در مورد این تصمیم آموزش و پرورش هم معتقد است: راستش از این منظر که بچه ها سلامتشان با باز شدن مدارس تهدید می شود، به نظرم کار درستی نیست ولی از این جهت که بالاخره باید بچه ها مشکلات درسیشان حل شود، کار درستی است.

مادر یکی دیگر از بچه ها که هم کلاسی بابک است و مانند وی فرزندش را آورده برای رفع اشکال وارد گفتگویمان می شود و می گوید: مساله اینجاست که اصلا چرا باید اینقدر اصرار داشت که سال تحصیلی اینگونه به پایان برسد؟ اگر جان 14 میلیون دانشجو واقعا ارزش داشت، می شد امسال را کاملا حذف کرد و سال بعد بچه ها دوباره این سال تحصیلی را از اول شروع کنند. 

حضوری، فقط نهایی

 به نظر ابوالفضل اما بهتر است فقط امتحانات نهایی به صورت حضوری برگزار شود. وی می گوید: به نظر من فقط باید امتحانات نهایی (دوازدهم و نهم) به صورت حضوری برگزار شود ولاغیر. یعنی در این ایام که همه کشور درگیر مبارزه با ویروس کرونا هستند، تشکیل کلاس ها یا دور هم جمع شدن دانش آموزان به هر بهانه ای واقعا خطرناک است.

وی که دانش آموز سال دوازدهم انسانی یکی از مدارس منطقه انقلاب است ادامه می دهد: برای همین معتقدم که باید امتحانات هم به صورت غیر حضوری برگزار شود. به پارک آمده تا برای امتحان فارسی خودش را آماده کند. کتاب فارسی اش را نشانم می دهد و می گوید: می بخشید ... فردا امتحان غیرحضوری دارم. باید درس بخوانم. ضمن اینکه اصلا این حرفها چه فرقی به حال ما می کند؟ مسئولان آموزش و پرورش خودشان تصمیم می گیرند و یک شبه حکم صادر می کنند! 

تقلب از نوع مجازی

این روزها در کنار موضوعاتی مثل طرح شاد و کلاس های مجازی و کلاس های حضوری اما فضای مجازی پر است از گروه های دانش آموزی که با اسامی مختلف تشکیل شده اند و در آنها بچه های مقاطع مختلف گردهم جمع شده اند تا مثلا با هم در مورد مسایل درسی بحث و تبادل نظر کنند. اما وارد این گروه ها که می شوی ، 80 درصد چت هایی که در این گروه ها مطرح می شود مسایل حاشیه ای و شیطنت های نوجوانی و جوانی است. از طریق یکی از فرزندان دوستان، به یکی از این گروه ها می پیوندم. گروهی که بیش از 10 هزار! دانش آموز از سراسر کشور و در مقاطع مختلف در آن عضویت دارند. اینجا همه چیز می توانید پیدا کنید... از حال و احوال و دوستیابی گرفته تا مطرح کردن سوالات مختلف توسط بچه ها برای اینکه یکی پیدا شود و پاسخی به این سوالاتشان بدهند. نه فقط سوالات درسیشان که حتی سوالات امتحانیشان. چرا که دانش آموزان علاوه بر سوالاتی که در مورد مشکلات درسیشان سوالات امتحانات مجازی مختلفشان در مورد دروس گوناگونی که  دارند را در گروه می گذارند تا بقیه دانش آموزانی که پاسخ های آنها را بلد هستند، جواب صحیح آنها را بدهند!

حالا هر چه به امتحانات آخر سال نزدیک تر می شویم ابعاد مختلف مشکلات سیستم های کنونی آموزش مجازی و ... بیشتر نمایان می شود. گرچه بسیاری از کارشناسان آموزشی معتقدند که مشکل اصلی تازه سال آینده آموزشی نمایان می شود. زمانیکه دانش آموزان تحصیل خود را در مقاطع بالاتر آغاز می کنند و می خواهند با اتکا به دانسته های خود در سال کنونی، ادامه تحصیل دهند.