به گزارش خبرنگار بین الملل خبرگزاری موج به نقل از نشنال اینترست، هند و پاکستان به عنوان دو رقیبِ مجهز به سلاح های هسته ای که درگیرِ یکی از قدیمی ترین مناقشات ارضی جهان هستند، تاکنون 3 بار بر علیه یکدیگر جنگیده اند و درگیری های پراکنده بیشماری را نیز تجربه کرده اند. این دو کشور در سال 1999 تقریبا وارد جنگ شدند. در آن زمان نظامیان پاکستانی از خط مرزی هند و پاکستان در منطقه جامو و کشمیر گذشتند و این اقدام می رفت تا به یک نبرد هسته ای همه جانبه ختم شود. اگر در آن زمان "بیل کلینتون" رئیس جمهور وقت آمریکا و مشاور امنیت ملی اش "سندی برگر" در موضوع دخالت نمی کردند، وقوع چنین حادثه مرگباری دور از انتظار نبود.

به دلیل تاریخ خصمانه هند و پاکستان نسبت به یکدیگر، رقابت فشرده منطقه ای دو کشور، و وجود سیاست های ملی گرایانه در آن ها، همواره یک سوال مهم(و البته سیاه و تاریک) بر روابط هند و پاکستان سایه افکنده است: اگر هند و پاکستان در جریان یک درگیری از سلاح های هسته ای خود استفاده کنند، چه اتفاقی خواهد افتاد؟

پژوهشگران در اقصی نقاط آمریکا در پاسخ به این پرسش، سناریوهای مختلفی را مطرح کرده اند. اخیرا در مجله "ساینس ادونسِز/”Science Advances، محققان تخمین زده اند که در صورت استفاده هند و پاکستان از تسلیحات اتمیشان بر علیه یکدیگر، جان دست کم 125 میلیون نفر در دو سوی مرزها به خطر خواهد افتاد.

آمار و ارقام در این رابطه، گیج کننده و سرسام آور هستند. این امر ریشه در دشمنی ها میان دو کشوری دارد که حدودا 280 کلاهک اتمی در اختیار دارند. مطالعه پیش گفته، ماهیتی علمی داشته و مملو از اندازه گیری ها و معیارهای علمی است که فهم آن ها برای انسان های عادی دشوار است. با این حال، نتیجه نهایی، روشن، و درک آن کاملا آسان است. جنگ هسته ای میان هند و پاکستان، جنگ های پیش از خود را تبدیل به سو تفاهم و خرده منازعات خواهد کرد. اگر دولت های هند و پاکستان با هدفِ تحمیل حداکثر خشونت به یکدیگر، تصمیم به استفاده از کلاهک های اتمی خود بر علیه اهدافی بگیرند که مراکز شلوغ جمعیتی رقیب آن ها است، سطح کشتار ناشی از این اتفاق به حدی خواهد بود که می توانیم آن را "آخرالزمانِ عصر مدرن" بنامیم.

نویسندگان گزارشِ پیش گفته تصریح کرده اند: به علت جمعیت بالا و متراکم شهرها در هند و پاکستان، حتی استفاده از تسلیحات هسته ای به حجم 15-KT (معادل 15 هزار تن تی ان تی) توسط این دو کشور، می تواند به اندازه تمامی افرادی که در جریان جنگ جهانی دوم جان باختند، کشتار ایجاد کند. جنگ با استفاده از تسلیحات اتمی با حجم 100-KT می تواند بیش از 2.5 برابر کل افرادی که در جریان جنگ جهانی دوم جان باختند، ایجاد تلفات کند. تمامی این افراد فقط در مدت یک هفته و یا حتی کمتر، جان خود را از دست خواهند داد.

آمارهایی از این دست صرفا اشاره به تعداد جان باختگانی دارند که مستقیما توسط سلاح های اتمی جان خود را از دست خواهند داد. تاثیر زیست محیطی جنگ هسته ای میان هند و پاکستان، کاملا ویرانگر خواهد بود و ورای مرزهای دو کشور را دربر خواهد گرفت. میزان تابش نور خورشید 20 تا 25 درصد کاهش می یابد و باعث می شود درجه حرارت تا 41 درجه کاهش یابد. تغییر در درجه حرارت تاثیر زیادی بر تامین غذا خواهد داشت و پیش بینی می شود 15 تا 30 درصد، تولید محصولات کشاورزی را کاهش دهد.

برخی بر این باورند که صرفِ این تفکر که در صورت وقوع جنگ هسته ای میان هند و پاکستان، ده ها میلیون انسان جان خود را از دست می دهند باعث خواهد شد تا این دو کشور از لحاظ کردن گزینه جنگ هسته ای در روابط دوجانبه، خودداری کنند. متاسفانه، در مورد هند و پاکستان این موضوع، مساله اصلی نیست و چندان مورد توجه قرار نمی گیرد. دکترین هسته ای پاکستان به نحو عامدانه ای مبهم است. ارتش پاکستان اعلام کرده در استفاده از تسلیحات هسته ای برای دفاع از این کشور در برابر تهاجم هند(حتی اگر با استفاده از سلاح های متعارف باشد)، تردیدی به خود راه نخواهد داد. حتی سوال ها و مسائل زیادی درباره بازنگری هند در مورد دکترین عدم استفاده از سلاح های هسته ای در به راه انداختن منازعات وجود دارند. اوایل سال جاری میلادی، "وایپینگ نارنگ" از دانشگاه ام آی تی/MIT و "کریستوفر کلری" از دانشگاه آلبانی در مجله "امنیت بین الملل" نوشتند: متفکران برجسته و مهم امنیت ملی در هند، به نحو قابل توجهی در مورد امکان و مزایای یک حمله هسته ای با هدف خلع سلاح هسته ای طرف مقابل، تحت برخی شرایط و وضعیت های خاص به بحث و مناظره پرداخته اند. انجام یک حمله پیش دستانه هسته ای به اهداف هسته ای پاکستان، برای بسیاری از استراتژیست های هندی موضوعی عجیب نیست و خود یک گزینه محسوب می شود. هرگونه تغییر در دکترین هسته ای هند به صورت طبیعی موجب وحشت پاکستان خواهد شد و این کشور مسلما از آن به بعد، بیش از پیش روی کارت هسته ای برای دفاع از خودش سرمایه گذاری خواهد کرد(پاکستان کمتر از یک پنجمِ بودجه دفاعی و تسلیحاتی هند را در حوزه مسائل دفاعی خود هزینه می کند و از این نظر اصلا با هند قابل مقایسه نیست).

زمانی رونالد ریگان رئیس جمهور سابق آمریکا گفت: جنگ هسته ای برنده ندارد و هرگز نباید به آن متوسل شد. رهبران هند و پاکستان برای بقای کره زمین و همچنین ملت خود، باید از هرگونه تنش زایی بپرهیزند و در راستای آرامش اقدام کنند.