ما کشته و مرده و پسرخاله حیدرپور (مدیرعامل تیم اکسین البرز) نیستیم، اما واقعا دلمان می سوزد وقتی می بینیم این مدیر از گردونه خارج می شود و تیم خوب اکسین به ترکستان می رود. انگار دیروز بود که حیدر پور تیم اکسین البرز را سروشکل داد و امید را در دلهای هزاران علاقه مند و هوادار بازگرداند. نکته جالب توجه اینجا ست که او امتحانش را در تیم گهر درود پس داد و نشان داده که برخلاف برخی از مدیران باشگاهها اصلا اهل موج سواری و اینجور چیزها نیست. تیم اکسین در پرتو مدیریت خوب ایشان از لیگ دو به لیگ یک صعود کرد که این موفقیت یک شبه بدست نیامد و بی شک اگر حمایت های هیات مدیره و پیگیریهای جدی حیدرپور نبود ، این تیم نمی توانست در مدت ده ماه ، به چنین موفقیت شامخی دست یابد. وقتی سه هفته به پایان مسابقات لیگ دو ، تیم اکسین به لیگ یک لبخند زد خیلی ها متعجب شدند اما ما که خصوصیت و مدیریت خوب ایشان را مثل کف دستمان می شناختیم ، می دانستیم که این توفیق آنقدرها هم شگفت انگیز نیست. کاش این مسوولان بی تفاوت که با چالش و حاشیه های جورواجور و ویرانگر ، اکسین را نفس انداختند همچون حسنی خو بودند و بیرون گود می ایستادند تا مدیران اهل فن و متخصص بتوانند ورود کنند و باشگاه را از رفتن به سمت " لبه تیغ " نجات دهند . بهرحال ، به عنوان یک دلسوز فوتبالی و کاملا بی طرف از این ندانم کاری و ناکارآمدی مدیران باشگاه اکسین بدجوری کلافه هستم و امیدوارم بادخالت بموقع نمایندگان محترم مجلس و دیگر مسوولان استان مستعد البرز ، بتوان بار دیگر انسجام لازم را به این باشگاه برگرداند تا زمینه بر ای حضور اکسین در لیگ برتر هموار شود. انصافا حیف است که این تیم دوست داشتنی این چنین دچار شکنندگی شود و سراز ترکستان درآورد ، باییم بجای منازعه و حاشیه های تخریب گر ، فضا را بار دیگر تلطیف کنیم و حیدرپورها را بار دیگر به میدان فراخوانیم . یادمان باشد که مسائل فنی در فوتبال ۳۰تا۴۰ را در بر می گیرد و طبعا اگر حمایت عوامل لجستیکی نباشد ، هیچگاه یک باشگاه نمی تواند در مسیر موفقیت قرار گیرد.