به گزارش مهدی جمشیدیان خبرنگار خبرگزاری موج، اگر  این تریبون در دست آنها باشد یا به قولی سواره باشند کلمه ای به نام عدالت و برادری را نمی فهمند وشاید خود را هم در آیینه ببیند دیگر نشناسد زیرا شاید جای کسی را در آن پست گرفته اند که اگر متخصص بود درک می کرد و می دانست که باید دلسوزانه  برای کمک به هم نوع خود سنگ تمام بگذارد و دیگر اثری ازفساد و بی عدالتی وجود نداشت.نه آنکه برای منافع شخصی هر سال به واسطه، واسطه هایش شغلی نو عوض کند. می خواهم در مورد فوتبال صحبت کنم که سال هاست آن را دنبال کرده ام کسانی را دیدم که در باشگاه های بزرگ مدیر شدند و نام خود را بزرگ کردند، کسانی را دیدم که پول را انتخاب کردند نه بازیکن مستعد را، بازیکنانی دیدم که چوب نداشتن پدر پول دار خود را خوردند، مربیان دلسوزی را دیدم که ایثار کردند و مدیرانشان آنها را اخراج کردند. مکرر دیده ام بازیکنانی بوده اند که شاید می توانستند از بزرگان فوتبال این مرز بوم شوند فقط گناهشان این بود که هیچ کس را نداشتند آن ها را به تیم های بزرگسالان معرفی کنند و در همان فوتبال پایه هدر رفتند و الان در قهوه خانه ها و پارکهای محل نشسته اند. کاش کسانی بودند فقط شعار نمی دادند و عمل می کردند کاش مربیان لیگ فقط به فکر ارتقا دادن رزومه کاری وکسب مقام برای خود و جذب بازیکنان نامی نبودند و کمی هم به فکر کشف استعداد بودند. کاش همه جا حرف اول را پارتی نمی زد من نمی دانم چرا اگر بازیکنی که دوران بازیش در تیم پایه به پایان برسد و بخواهد به تیم های بزرگسال راه پیدا کند باید ازطرف دلالان یا معرفان خاص معرفی شود وگرنه اصلا به او اجازه وارد شدن به ورزشگاه را هم نمی دهند. متاسفانه یکی از راههای که به آن اصلا توجه نمی شود که شاید بتواند در این عرصه کمک زیادی کند روی کار آمدن بازیکنان نامدار بعد از عمر بازیگری خود در حرفه مربیگری است که به نظر اگر این ها کار خود را از تیمهای پایه شروع کنند، به بازیکنان پایه دلسوزانه تر نگاه می کنند و بیشتر به آن ها بها می دهند اما متاسفانه امروزه و حتی از گذشته هر بازیکنی که بخواهد مربیگری کند غیر از لیگ برتر بزرگسالان جای را نمی خواهد تازه اگر به دنبال سر مربی گری نباشد لطف بزرگی را شامل حال خانواده فوتبال کرده است . چنین نگاهی به جامعه فوتبال ضربه بزرگی وارد کرده است.