English

افتتاح نمایشگاه جنجالی نقاشی تهمینه میلانی در گالری ایوان/ماجرای تجمع اعتراض آمیز چه بود؟

نمایشگاه نقاشی تهمینه میلانی با استقبال بسیار علاقمندان و انتقادات تند فعالان هنری روبرو شد.

افتتاح نمایشگاه جنجالی نقاشی تهمینه میلانی در گالری ایوان/ماجرای تجمع اعتراض آمیز چه بود؟

به گزارش خبرنگار تجسمی خبرگزاری موج، اولین نمایشگاه انفرادی نقاشی های تهمینه میلانی با عنوان فیلم‌هایی که نساختم از ساعت 17 روز جمعه ۱۶ شهریورماه  و فردای سالروز تولدش، در گالری ایوان افتتاح شد. در این نمایشگاه در حالی 23 تابلو از آثار این کارگردان سینمای کشور به روی دیوار رفته است که با انتقاداتی از سوی برخی هنرمندان و کارشناسان هنری روبرو شده است. 

خانم کارگردان چگونه نقاش شد؟

بر اساس اعلام میلانی، وی بر اساس یک علاقه قدیمی اقدام به خلق آثاری کرده که هر کدام از این تابلوها داستانی در پس خود دارد و بسیاری از آنها سوژه فیلم هایی است که تا کنون نساخته، بر همین اساس این نمایشگاه را نامگذاری کرده و حتی برخی از تابلوهایش را از حضور در این نمایشگاه منع کرده است.

تهمینه میلانی در بخشی از توضیحاتش در بروشور نمایشگاه فیلم هایی که نساختم، در مورد نحوه شکل گیری این آثار  نوشته است: 

"..... داستان از جایی شروع شد که شروع به نوشتن یک رمان با شخصیت محوری یک خانم نقاش کردم، اما هر چه می‌نوشتم، دختر داستان من نقاش نمی‌شد و معمار از کار درمی‌آمد! فکر کردم اگر نقاشی بکشم دختر قصه را بهتر درک می‌کنم. برای همین وسایل نقاشی خریدم و با جستجو در اینترنت و یادگیری تکنیک اکریلیک شروع به نقاشی کردم.

چند ماه بعد رمان را کنار گذاشتم و همانند دوران کودکی و نوجوانی شروع به نقاشی کردم. اتفاقی افتاده بود! شوقی از درون مرا تشویق به ادامه راه می‌کرد تا جایی که حتی روی دیوار خانه دوستان، خانه خودمان و اشیای مختلف که ظاهرا کارآیی خود را از دست داده بودند هم نقشی می‌کشیدم. نقش‌هایی از زیبایی پیرامون، زخم‌های روحم، مهربانی خانواده کوچکم و البته قصه زنان جامعه که رنج روح و جسم‌شان را بر من می‌گشودند.

هر تابلوی این نمایشگاه داستانی دارد و چون من سینماگری قصه‌گو هستم، همانند فیلم، برای نمایش هر قصه، متناسب با محتوا و موضوع آن، روش و تکنیک متفاوتی برگزیدم. با این حساب، نقاشی‌های من براساس آموزه‌ها، تکنیک و روش مشخصی ندارند و راه خود را می‌روند، اما از روحی واحد سرچشمه گرفته شده‌اند. روح من و چراکه نه!"

بعد از خانواده، ناصر پلنگی اولین مشوق تهمینه میلانی بود

محمد نیک بین در مورد این نمایشگاه به خبرنگار موج گفت: ایده برپایی این نمایشگاه طبیعتا از خانواده شروع شد چرا که ما هر وقت که قصد انجام هر کاری را داشته باشیم با هم مشورت می کنیم و پس از آن دخترمان را هم در جریان می گذاریم. بعد هم هر کدام از دوستان که به دیدار ما می آمدند و از جمله ناصر پلنگی از اولین هنرمندان مشوق تهمینه بود، با دیدن این آثار به نمایشش در یک نمایشگاه تاکید داشتند.  

وی با اشاره به اینکه این آثار که از بین 35 اثر انتخاب شده، طی دو تا سه سال کار خلق شده‌اند؛ در مورد نحوه ورود همسرش به عرصه نقاشی گفت: به هر حال هر کسی که معماری خوانده است و با خط، رنگ و پرسپکتیو آشنا است، اگر کمی هم خلاق باشد می تواند به عرصه نقاشی ورود کند. یادگرفتن ساختار کار چندان سخت و پیچیده ای نیست اما مهم داشتن خلاقیت است در این آثار دیده می شود.

نمایشگاه نقاشی « فیلم هایی که نساختم »

نیک بین در پاسخ به این سوال که چه اتفاقی افتاده است که یک سینماگر حرفه ای به طور ناگهانی و با برگزاری یک نمایشگاه عکس و سپس نمایشگاه نقاشی، در دو سال پیاپی در عرصه هنرهای تجسمی فعالیتش را پی می گیرد؟ گفت: دلیلش علاقه ای است که از گذشته وجود داشته و همیشه به طور به اصطلاح غیر حرفه ای به آنها می پرداخته است. نکته حائز اهمیت این است که  زمانی که کار فیلم سازی با یک سری وقفه ها روبرو می شود و مجوزهایی که می خواهیم داده نمی شود، با توجه به اینکه این هنرمند فردی بسیار فعال و پویا است، از زمان خود بهترین استفاده را می کند و به جای غصه خوردن و چرا چرا کردن، وقت خود را بر روی یک کار مثبت و خوب می گذارد که خوشبختانه همه کارها هم به خوبی جواب داده اند.

ماجرای تجمع اعتراض آمیز مقابل گالری چه بود؟

اما این گزارش حاکی است که استقبال بسیار زیاد علاقمندان این سینماگر از افتتاح این نمایشگاه، قیمت های چندین میلیونی آثار، احتمال کپی بودن یکی از آثار به نمایش درآمده، در کنار امکانی که یک گالری خصوصی که در سطح بالایی کار می کند، به انتقادی در قالب «استفاده از رانت شهرت» بدل شده و از سوی عده ای از فعالان هنری مطرح شده است.

نمایشگاه نقاشی « فیلم هایی که نساختم »

این انتقادات شکلی فیزیکی هم به خود گرفت و در ساعات افتتاح این نمایشگاه تعدادی از هنرجویان در حالیکه تصاویری از آثار هنرمندان مطرح کشور نظیر نصرالله افجه ای، بهمن محصص و محسن وزیری مقدم را در دست داشتند، در مقابل گالری ایوان تجمع کرده بودند و از مردم سوال می کردند که آیا این آثار و خالقشان را می شناسید؟ و آیا اگر در این گالری نمایشگاهی از آثار این هنرمندان برپا بود، باز هم برای تماشا و خرید به اینجا می آمدید؟

این یک گالری خصوصی است و برای هر کس که بخواهیم نمایشگاه می گذاریم!

شهرزاد دریازاده مشاور هنری گالری ایوان هم در گفت و گو با خبرنگار موج در پاسخ به انتقادات گفت: دلیل این حجم از انتقادات را متوجه نمی شوم و شاید در ادامه فرهنگ رایج در کشور ما که با زنان موفق برخورد می شود باشد.

وی افزود: اصولا استفاده از کلمه رانت برای یک گالری خصوصی که با هزینه غیر دولتی اداره می شود بی مورد است و در حالی که یک گالری دار می تواند در حیطه فعالیت خود حتی هر هفته برای فرزندش یک نمایشگاه برگزار کند، چرا باید پاسخگوی برگزاری نمایشگاه آثار تهمینه میلانی که خود دارای رزومه و نامی شناخته شده در عرصه هنر است باشد؟

دریازاده که خود فعالیت های سینمایی هم دارد افزود: نکته دیگر این که اینها حیطه شخصی افراد است و به سلیقه افراد بر می گردد و ممکن است کسی از کار یک هنرمند لذت ببرد و دیگری آن را نپسندد که خیلی هم طبیعی است اما این شیوه و حجم انتقاد تعجب بر انگیز است. آیا اگر مرحوم کیارستمی در حیطه های مختلف سینما، عکاسی و دیگر هنرها فعالیت می کرد اشکالی داشت که الان برای این هنرمند مشکل ساز بشود.

وی در مورد کیفیت آثار و ژانر آنها گفت: این آثار همه در حیطه نقاشی قرار دارند و دارای هویت و شخصیت و داستانهای خاص خود هستند و از نظر هنری قابل قبولند.

این درحالی است که برخی منتقدان معتقدند تهیمنه میلانی اشتباهات جدی در رنگ شناسی و همنشینی آنها با هم دارد.حتی نحوه کار میلانی به شکلی است که اگر فردی چند سالی نقاشی کرده باشد، نقطه آغاز و پایان اثرش را می تواند تشخیص دهد. از طرفی شاید در تاریخ هنر  و در بیش از صد سال گذشته، آنچه که آمادئو مودیلیانی و پاول کله در بهترین شکل خود انجام داده اند، از جایگاهی بالا برخوردار باشد اما تولید آثاری بدعتا و بدون شناخت و با برخوردی سطحی و استفاده از کاراکترهایی که شبیه طراحی های دختران نوجوان در ایام پراحساس زندگیشان است، ارزش هنری خاصی ندارد.

جدای از اشکالات فرمی و محتوایی آثار میلانی، اما این نقد جدی هم به گالری دار بر می گردد که چگونه می تواند با برپایی چنین نمایشگاهی و با چنین قیمت‌گذاری هایی کنار بیاید و تناقضی به شدت غیر اصولی را در ارزشگذاری آثار فعالان حرفه ای یک عرصه هنری و یک سلبریتی رقم بزند؟ در  اگر یک گالری در هفته ای آثاری فاخر از هنرمندانی با سابقه و رزومه ای سنگین به نمایش درآورد و در هفته بعد در رفتاری عامه پسند، به نمایش  اولین آثار نه چندان قوی یک سلبریتی بپردازد چگونه می تواند از اعتبار حرفه ای و هنری خود دفاع کند و اصولا احترام به ارزش های هنری و حرفه ای در کجای این نوع برخورد قرار می گیرد؟

نمایشگاه نقاشی « فیلم هایی که نساختم »

این در حالی است که عده ای هم معتقدند باید برپایی چنین نمایشگاهی را غنیمت شمرد و حضور افراد مشهور و محبوبی همچون تهمینه میلانی، نیکی کریم، رضا کیانیان و ... در عرصه هنرهای تجسمی می تواند به جمع علاقمندان و خریداران این آثار بیفزاید.

گزارش تصویری افتتاح نمایشگاه فیلم هایی که نساختم

آیا این خبر مفید بود؟
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط خبرگزاری موج در وب منتشر خواهد شد.

پیام هایی که حاوی تهمت و افترا باشد منتشر نخواهد شد.

پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیرمرتبط باشد منتشر نخواهد شد.

ارسال نظر

آخرین اخبار گروه

پربازدیدترین گروه