به گزارش خبرگزاری موج، آیت الله محمد تقی بهجت فومنی، با بیان ماجرایی از سقوط شاهزاده ای از اوج به ذلت، گفتند: «دنیا همانند خانه عنکبوت سست و بی‌اساس، و سرای غرور و فریب است، و وقتی ویران شد همه‌اش فرو می‌ریزد».

آیت الله بهجت گفتند: در قاموس آمده است که: صندوقی را سیل در کناره رود نیل به کنار زد که در میان آن تابوت، لوح زنی بود، و بر روی آن نوشته یا تراشیده شده بود که من فلانی دختر پادشاه حیره هستم که بعد از وفات پدرم و گرفتار شدن مردم به خشکسالی و قحطی، یک مَن نقره به منظور خریدن غله، برای حضرت یوسف (ع) فرستادم، ولی ایشان غله نفرستاد و نقره ها را برگرداند، تا اینکه به همان اندازه طلا فرستادم ولی باز غله نفرستاد و طلاها را برگرداند، سرانجام جواهرات گران‌قیمت تر از آن را فرستادم ولی باز آن ها را برگرداند و غله نداد، لذا آن جواهرات را کوبیدم و آرد کردم و خوردم و در اثر آن، کبدم از کار افتاد و تکه تکه شد. اوایل روزگار زندگی در منتهای نعمت و خوشی و ناز و در اواخر در نهایت ذلت و خواری و هلاکت.

ایشان بیان نمودند: آری، اگر انسان در خانه زیبا و حتی در طبقه هزارم هم باشد، دنیا همانند خانه عنکبوت سست و بی‌اساس، و سرای غرور و فریب است، و وقتی ویران شد همه‌اش فرو می‌ریزد، و یا مانند خانه‌ای است که روی پلی ساخته شده باشد و زیر بنای آن ثابت و پابرجا نباشد و خراب گردد و فرو ریزد.