خبرگزاری موج/سرویس سیاسی/ زهرا حسینی: خبر حضور تانک‌ها و سربازان ارتش ترکیه در شمال سوریه با هدف مبارزه با تروریسم، موج گسترده‌ای از واکنش‌ها را در رسانه‌های دنیا برانگیخت. این اقدام در حالی انجام شد که ترکیه به تازگی کودتایی نافرجام ارتش را پشت سر گذاشته و باوجود تلاش اردوغان برای نشان بازگشت ثبات و امنیت در این کشور، نگرانی‌هایی از حضور طرفداران کودتاگران در ساختارهای اصلی ترکیه وجود دارد. ترکیه در پنج سال گذشته و از آغاز بحران در سوریه، از در مخالفت با بشار اسد برآمد و با همکاری های مستقیم و غیرمستقیم با آمریکا، عربستان و قطر، آتش اختلاف و جنگ را در این کشور شعله‌ور کرد. آنکارا تا جایی پیش رفت که در سال ۲۰۱۳ اعلام کرد حتی بدون حمایت ائتلاف بین‌المللی و عربستان برای یکسره کردن کار دمشق، ارتش خود را وارد سوریه می‌کند. اما اینک پس از بازگشت آثار بی‌ثباتی‌های منطقه‌ای به داخل این کشور، سقوط منحنی رشد اقتصادی و بروز ناآرامی‌های گسترده در شهرهای اصلی و در نهایت کودتای برخی از فرماندهان ارتش، رهبران حزب حاکم با چرخشی در سیاست خارجی خود تصمیم گرفتند روند مذکور را تغییر دهند که سفر عذرخواهی اردوغان به روسیه و آغاز روابط سیاسی با وزارت خارجه کشورمان بخشی از این راهبرد بود. با این حال برخی از تحلیل گران دید مثبتی به این تغییرات ندارند و به جای استراتژیک خواندن این چرخش‌ها از آن به عنوان یک حرکت تاکتیکی یاد می‌کنند. بر همین اساس علی مطهرنیا، کارشناس مسائل بین‌المللی، در گفتگو با خبرنگار سیاسی خبرگزاری موج، نزدیک شدن ترکیه به مسکو و تهران را حرکتی تاکتیکی دانست که زمینه را برای حضور نظامی ارتش این در شمال سوریه فراهم کرد. مطهرنیا گفت: واقعیت این است ترکیه به عنوان اسب تروا غرب وارد سوریه می‌شود تا در ظاهر به مبارزه با تروریسم بپردازد و در عمل کردهای مخالف را به حاشیه براند. وی این تحولات را ایجاد کننده فضایی سیاسی برای حل و فصل بحران سوریه می‌داند به گونه‌ای همه طرف های درگیر خود را پیروز میدان بدانند. ترکیه پس از دوسال آتش بس با کردهای پ.ک.ک از تابستان گذشته نبرد را با این گروه از سر گرفته است اما با وجود حملات جنگنده‌های ارتش، نیروهای پ.ک.ک در کوه های قندیل و شهرهای کردنشین جنوب و جنوب شرقی این کشور فعال هستند. آن‌ها همچنین در پاسخ به حملات ارتش، نیروهای پلیس و نظامیان را در شهرها هدف قرار می‌دهند. از این رو آنکارا تصمیم گرفت برای خاتمه دادن به قدرت پ.ک.ک نیرو و مقرهای پشتیبانی این گروه را از بین ببرد. به همین دلیل در سایه سکوت آمریکا وارد شمال سوریه شد تا در کنار مبارزه با داعش، با نیروهای کرد موسوم به یگان‌های مدافع خلق هم بجنگند. با این حال جعفر قناد باشی در گفتگو با خبرنگار سیاسی خبرگزاری موج بر این باور است برنامه دولتمردان ترکیه برای تضعیف پ.ک.ک از طریق هدف قرار دادن کردهای نظامی شمال سوریه، صرفا بر دامنه زمانی درگیری‌های داخلی این کشور با پ.ک.ک خواهد افزود. نگرانی ترکیه از ایجاد دومین اقلیم کردستان در مرزهای جنوبی این کشور باعث شده تا از هر ابزاری برای جلوگیری از تاسیس کانتون خودمختار کردی در سوریه استفاده کند. به همین منظور،آمریکا که زمانی یگان‌های مدافع خلق را به عنوان بهترین نیروی زمینی در مبارزه داعش در اختیار داشت، چندان بی میل نیست که شاهد درگیری عمیق تر ترکیه با کردهای پ.ک.ک از یک سو و کردهای سوری از سوی دیگر باشد. در واقع کودتای نافرجام ارتش نشان داد، ایالات متحده از ناامنی در ترکیه استقبال می‌کند؛ از این رو درگیر شدن این کشور در یک بحران داخلی مورد پسند کاخ سفید است. چون بی ثباتی سیاسی و امنیتی نیاز ترک ها به حضور گسترده‌تر نظامی آمریکا را در پایگاه اینجرلیک و حتی دریای سیاه بیشتر می‌کند و دریای سیاه و تنگه بسفر و داردانل مناطق سوق الجیشی است که می‌تواند توازن قوا را میان مسکو و واشنگتن به نفع آمریکایی‌ها تغییر دهد. اما مساله درگیر شدن ترکیه در جنگ سوریه تنها به تعمیق دشمنی‌ها با کردهای مسلح خلاصه نمی‌شود؛ چرا که ایران با وجود داشتن پیوندهای اقتصادی و تجاری با این کشور همان طور که علی نجفی خوشرودی، سفیر سابق کشورمان در قرقیزستان به خبرنگار سیاسی خبرگزاری موج گفت است، هرگز حضور نظامی ترکیه را در سوریه نمی پذیرد. بر این اساس باید گفت چرخش ترک ها به سمت روسیه و ایران و تلاش برای گسترش ارتباطات اقتصادی و تجاری نمی‌تواند پوششی برای عملیات نظامی این کشور در سوریه باشد. مسکو و تهران حاضر به عبور از اسد نیستند و این بزرگ‌ترین اختلاف دیدگاه با آنکارا است.