به گزارش خبرگزاری موج، اولگ چستنوف در همایش بین المللی پیشگیری و کنترل بیماری های غیرواگیر که صبح امروز در ستاد مرکزی دانشگاه علوم پزشکی تهران برگزار شد، از وزیر بهداشت کشورمان به دلیل حمایت های خود از پیشگیری و کنترل بیماریهای غیرواگیر قدردانی کرد. وی در ادامه افزود: البته ایران از نظر بیماری های قلبی و عروقی وضعیت مناسبی ندارد اما ایران توانسته از سال ۲۰۱۱ به بعد در روندهای سیاسی سازمان بهداشت جهانی نقش بسیار مهمی داشته باشد زیرا شبکه بسیار مناسبی از دانشگاه های علوم پزشکی در سراسر این کشور وجود دارد و مشکلات موجود را با کمک سازمان های چهانی می توان برطرف کرد. چستنوف با اشاره به سفر سال گذشته رییس سازمان بهداشت جهانی به ایران، گفت: وی به نظام سلامت کشور شما امید بسیار زیادی دارد و به خاطر همین نیز برنامه سفر خود را عوض کرد تا بتواند چندین روز در ایران حضور داشته باشد. ایشان معتقد است پیشرفت ایران در حوزه سلامت بسیار چشمگیر بوده و ادامه این موفقیت ها بسیار مهم و اساسی است. معاون بیماری های غیرواگیر و سلامت روان سازمان بهداشت جهانی ضمن تاکید بر اهمیت توجه سیاستمداران و تصمیم گیرندگان سطح کلان به بیماری های غیرواگیر، گفت: بیماریهای واگیر هیچ مرزی نمی شناسد و بسیاری از انسانها را از بین می برد اما بیماری های غیرواگیر بسیار مهم و متفاوت است و بسیاری از سیاستمداران اهمیت آن را درک نمی کنند اما ممکن است یک کشور را از نظر اقتصادی به ورشکستگی بکشاند. وی گفت: بر اساس آمارهای منتشر شده جهانی در سال ۲۰۱۳ میزان مرگ و میر ناشی از ابتلا به بیماری های غیرواگیر در مقایسه با بیماریهای واگیر در جهان به ویژه در کشورهای در حال توسعه در حال افزایش بوده است البته این الگو در تمامی کشورها یکسان نیست. چستنوف به برنامه عمل جهانی در زمینه پیشگیری و کنترل بیماریهای غیرواگیر در سالهای ۲۰۱۳ تا ۲۰۲۰ که شامل ۹ هدف جهانی است اشاره کرد و افزود: در این برنامه به چهار عامل خطر اصلی یعنی مصرف دخانیات، رژیم غذایی ناسالم، عدم فعالیت فیزیکی و مصرف الکل پرداخته شده زیرا این عوامل خطر با چهار بیماری قلبی و عروقی، سرطان ها، بیماریهای مزمن تنفسی و دیابت ارتباط بسیار نزدیکی دارد. وی از نقشه راه سازمان ملل متحد و ضرورت تهیه گزارش جهانی پیشرفت این برنامه و ارائه آن به دبیرکل جدید سازمان ملل متحد در سومین نشست بلند پایه این سازمان در سال ۲۰۱۸ خبر داد. چستنوف در پایان بر ضرورت و اهمیت اتخاذ رویکردهای مبین بخشی، مشارکت بخش خصوصی و انجمن های مردم نهاد در کنار بخش دولتی و همچنین ادغام برنامه ها به دلیل اثر گذاری آنها تاکید کرد.