به گزارش خبرگزاری موج، ستاره شناسانی که با تلسکوپ فضایی هابل ناسا کار می‌کنند، برای اولین بار، جو دو سیارات فراخورشیدی هم اندازه زمین را که فراتر از منظومه شمسی ما قرار دارند مورد بررسی قرار دادند و به این نتیجه رسیدند که ممکن است این دو سیاره برای پرورش حیات در آنجا ایده آل باشند. این یافته‌ها نشان می‌دهد که دو سیارات فراخورشیدی (TRAPPIST-1b و TRAPPIST-1c)، که در حدود ۴۰ سال نوری فاصله دارند- اتمسفر هیدروژنی ندارند، از آنجا که هیدروژن متراکم در اتمسفر معمولا منجر به اثر گلخانه ای ویرانگر می‌شود بنابراین جو این سیارات برای حیات مناسب است. نیکل لوئیس یکی از اعضای این تیم از موسسه علوم تلسکوپ فضایی در ایالات متحده، در بیانیه ای گفت: عدم وجود پوشش هیدروژنی هلیوم خفه کننده شانس سکونت در این سیارات را افزایش می‌دهد. اگر این سیارات هیدروژن هلیوم قابل توجه ای داشتند، هیچ شانسی وجود نداشت که هر یک از آنها به طور بالقوه ای بتواند قابل سکونت باشد زیرا این اتمسفر متراکم مانند گلخانه عمل خواهد کرد. این دو سیارات فراخورشیدی مورد مطالعه برای اولین بار در سال ۲۰۱۵ به وسیله تلسکوپ گذر سیارات و اجرام کوچک (TRAPPIST) کشف شد، که در رصدخانه‌ی لاسیلای ایسا در شیلی واقع شده است. تا کنون محققان بر این باورند که سیاره یک جرم آسمانی است که در حرکتی مداری به دور یک ستاره و یا بقایای ستاره‌ای می‌گردد. از زمان این کشف، ستاره شناسان هیجان زده شده اند زیرا که این دو سیاره در داخل منطقه گلدیلاک می‌چرخند که فاصله آن نه خیلی دور و نه خیلی نزدیک به یک ستاره است و از این رو دمای ایده آلی را برای حیات فراهم می‌کند. TRAPPIST-1b مداری را به دور ستاره کوتوله قرمز خود در ۱٫۵ روز و TRAPPIST-1c در ۲٫۴ روز تکمیل می‌کند. این سیارات نسبت به فاصله زمین تا خورشید بین ۲۰ و ۱۰۰ برابر به ستاره خود نزدیک تر هستند. از آنجا که ستاره آن‌ها بسیار ضعیف تر از خورشید ما است، دانشمندان بر این باورند که TRAPPIST-1c می‌تواند در منطقه ای قابل سکونت، با درجه حرارت متوسط خود، شرایط مناسبی برای وجود آب به صورت مایع فراهم کند. مطالعه جدید بر روی اتمسفر آنها در ۴ مه صورت گرفت که در آن زمان هر دو سیارات در مقابل ستاره قرار داشتند، این رویداد که به عنوان ” دو گذر” نامیده می‌شود، تنها یک بار در هر دو سال اتفاق می‌افتد. به دلیل قابل مشاهده بودن هر دو سیارات در آن روز، تیم قادر به استفاده از طیف سنجی برای پیدا کردن سرنخ‌هایی بود که اتمسر آن از چه عناصری تشکیل شده است. در حالی که ساختار شیمیایی دقیق آن هنوز مشخص نیست، این تیم مدعی است که جو آن‌ها فاقد سطوح بالایی از هیدروژن و هلیم است، که شانس حیات بر روی آن را افزایش می‌دهد. هابل امکاناتی دارد که می‌تواند نقش غربالگری اتمسفری مرکزی را برای ستاره شناسان ایفا کند و تعیین کند که آیا این سیارات هم اندازه زمین کاندیدهای اولیه برای مطالعه دقیق تر با تلسکوپ وب هستند. این تنها مطالعه ای نیست که ستاره شناسان را در هفته گذشته هیجان زده کرده است، در ۲۰ ژوئیه، محققانی که از تلسکوپ عظیم کپلر ناسا استفاده می‌کنند ۱۰۰ سیارات فراخورشیدی جدید را کشف کرده اند که دو مورد از آنها توانایی پشتیبانی از حیات را دارند.