به گزارش خبرگزاری موج، اوشاکوف روز پنجشنبه در گفت وگو با خبرنگاران اظهار کرد: بر این باوریم که اکنون همه شرایط برای عضویت ایران در سازمان همکاری شانگهای فراهم شده است.
خبرگزاری ایتارتاس همچنین به نقل از سخنان دستیار امور بین المللی رئیس جمهوری روسیه نوشت: تهران سال 2008 درخواست عضویت در سازمان همکاری شانگهای را ارائه داد که تحریم های اقتصادی شورای امنیت مانع آن بود، ولی اکنون تحریم ها لغو شده است و باید ایران به عنوان قدرت بزرگ منطقه ای را به عضویت این سازمان بپذیریم.
ایگور مارگولوف معاون وزیر امور خارجه روسیه نیز روز چهارشنبه اعلام کرد که به اعتقاد اعضای سازمان همکاری شانگهای (SCO)، ورود ایران به این سازمان، تاثیرگذاری مثبتی به تعامل کشورها دارد.
وی گفت: به اعتقاد روسیه، موج نخست گسترش سازمان همکاری شانگهای باید شامل ایران نیز باشد و این امر در راستای حضور بلند مدت و مشارکت فعال تهران در این سازمان به عنوان یک ناظر میسر است.
مقام روسی افزود: از سوی دیگر، موانع قانونی برای پذیرش (ایران) وجود ندارد، برای ما روشن است که حضور تهران سهم مثبتی در تعامل سازمان همکاری شانگهای در همه ابعاد از جمله امنیتی، اقتصادی و روابط انسانی دارد.
سرگئی لاوروف وزیر امور خارجه روسیه نیز پیش از این اعلام کرده بود که درخواست عضویت رسمی ایران با (مقررات) این سازمان مطابقت کامل دارد و اظهار امیدواری کرد ،این مساله در نشست پیش رو بررسی شود.
وی تصریح کرد: ایران مسائلی را که در پی تحریم های اعلام شده توسط شورای امنیت سازمان ملل متحد پیش آمده بود، حل کرد و اکنون با درخواست عضویت در سازمان همکاری شانگهای مطابقت کامل دارد.
نشست اصلی سران کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای فردا در آستانه پایتخت قزاقستان نشست برگزار می کنند.
همکاری شانگهای به عنوان یک سازمان بین دولتی منطقه ای برای همکاری های چند جانبه امنیتی و اقتصادی سال 1385 تاسیس شد.
این سازمان شامل چین، روسیه، قزاقستان، قرقیزستان، تاجیکستان و ازبکستان در برگیرنده معادل 30 میلیون و 189 هزار کیلومتر مربع مساحت، سه پنجم گستره آسیا و حدود یک میلیارد و 500 میلیون نفر جمعیت (نزدیک 25 درصد جمعیت کره زمین) است.
افغانستان، بلاروس، ایران، مغولستان کشورهای ناظر و آذربایجان، ارمنستان، کامبوج ، نپال، ترکیه و سریلانکا نیز اعضای شریک سازمان همکاری شانگهای هستند.
با توجه به برنامه عضویت هند و پاکستان، این سازمان با افزایش جمعیت به سه میلیارد نفر و پهنه سرزمینی به 35 میلیون و 972 هزار کیلومتر مربع به یکی از بزرگ ترین قدرت های منطقه ای جهان تبدیل می شود که منافع دوجانبه و چندجانبه اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی برای اعضا و شرکای اقتصادی غیر عضو دارد.