خبرگزاری موج / گروه ورزشی؛ مهدی جمشیدیان:«انشاالله در المپیک بعدی جبران می کنم» ، «داوران حق کشی کردند» ، «بدشانسی آوردم» و بهانه هایی از این دست که به شکلی عجیب از سوی ورزشکاران  ما در ریو بر زبان جاری می شود، حالا برای همه ما به یک عادت درآمده است. دعا می کنم تا زمانی که این مطلب درج می شود حداقل یکی از نمایندگان ما روی سکو برود اما تاحالا داغ تو دلمون موند تا رنگ یک مدال را ببینیم و همانند ویتنام، کوزوو، فیجی ،اتیوپی ، لیتوانی، مغولستان بخودمون ببالیم. بله ، کاخ آرزویمان  مثل حباب ترکید اما درشگفتم که چرا شمشیر را علیه ورزشکاران از رو بسته ایم و بدنبال هر ناکامی آنها را د رسیبل قرار می دهیم ؟ مقصر اصلی آنهایی هستند که به اشتباه وارد عرصه ورزش شده اند و با ناکارآمدی ها تیشه به ریشه ورزش می زنند. طبعا اگر بودجه و امکانات مناسب در اختیار احسان حدادی ها ، الهه احمدی ها ، مجتبی عابدینی ها ،  جواد محجوب ها و... قرار می گرفت و بخوبی ساپورت می شدند ، آن ها نیز امروز گل شادی را بر لبان میلیون ها ایرانی می نشاندند. طی سال های اخیر پول نداریم حرف اول مسوولان ورزش ما بود، انگار نه انگار که بزرگترین فستیوال ورزشی دنیا را پیش رو داریم. کافیست یک فلش بک به گذشته بزنید تا به این نظریه برسید که فریاد اعتراض ورزشکاران از کم مهری مسوولان  به عرش رسید بود. مگر می شود که با سیستم فله ای و آماتوری در میدان معظمی چون به مدال رسید؟ اگر چنین فرمولی نتیجه بدهد، باید به آموزه های ورزش حرفه ای و اصول مدیریت در دنیا شک کرد. تا کی باید کشتی و وزنه برداری ، جورکش باشند و بر اهمال کاری دیگر ورزش ها سرپوش بگذارند؟ باز گلی به جمال دوبنده پوشان و پولاد مردان که در میادین معتبر گل می کارند ، وگرنه باید تا آخر المپیک زانوی غم در بغل می گرفتیم و در پیله ناراحتی فرو می رفتیم . میدان ریو درس های عبرت انگیزی دربر داشت و نشان داد که با من بمیرم  و تو بمیری نمی توان به هدف رسید و مدال گرفت . امید است لشگر سلم وتوری که به ریو رفته اند ، از این شکست های تلخ پند بگیرند و برای آینده و فردایی روشن ، مهندسی کنند. به زعم ما باید رنسانسی در ورزش کشور ایجاد کرد و طرحی نو در انداخت ، باید دست از افکار پوسیده و سنتی برداشت و با ایجاد سیستمی نوین وبه کار گیری مدیران نواندیش ، آموزه های حرفه ای را پیاده کرد. وگرنه در صورت تداوم شرایط فعلی ، آش در بازیهای المپیک آتی ۲۰۲۰(توکیو ) همان آش و کاسه همان کاسه خواهد بود.