نامش مسعود کنعانی، ۴۰ ساله مشهور به " خادم النخیل " است. کلاه سبز رنگی هم بر سر دارد که بر روی کلاهش نوشته " خادم النخیل ". از او درباره دلیل تحسن می پرسم. می گوید: وزارت نفت در برابر آسیبی که به منطقه از نظر محیط زیست وارد می کند باید پاسخگو باشد. نفت، نان و نفس ما را گرفت و جوانان را چشم انتظار گذاشته است.

خادم النخیل که چادرش را روبه روی شرکت ملی حفاری کوبیده است وپلاکارد " نان و نفس " را بر سردر خیمه اش نصب کرده می گوید: مسوولان نفت همواره به من می گویند به چه حقی اعتراض میکنی؟ من از آنها سوال دارم که آنها به چه حقی من و شهروندان را بیمار می کند؟ به چه حقی محیط زیست را نابود می کند؟ کی به آنها اجازه داده؟

می گوید در همین نزدیکیِ شرکت حفاری که در مرکز اهواز است چندین چاه نفت وجود دارد و جوانان اینجا هیچ بهره ای از آن نبردند. من شخصا در خانواده مان چهار بیمار تنگی نفس داریم.

او در گرمای ۵۰ درجه زیر آفتاب روبروی شرکت حفاری از مشکلات جوانان می گوید: من خواستار دیدار با وزیر هستم تا پیامی که جوانان اهوازی به من محول کرده اند را به او منقل کنم. آقای وزیر باید هوشیارانه نقدهای وارد بر مدیران منتخبش در خوزستان را بپذیرد.