به گزارش خبرنگار خبرگزاری موج، حسن یزدانی نباید فرصت کسب طلای المپیک را به توکیو موکول کند. همان طور که باروز در لندن چنین موقعیتی را از کف نداد. جردن بهتر از حسن نیست. این باور قلبی من است با دلایل فنی فراوان، در خصوص نابغه‌ای که به قول محمدعلی بوکسور افسانه‌ای، مثل پروانه می‌جهد و مثل زنبور نیش می‌زند.   غیر از دو زانوی مصدوم، نکات بازدارنده پیش روی یزدانی چیست؟ ماگومدرسول که در لاس وگاس مقابل حسن پیروز شد، مثل حسن چپ گارد بود. از بهترین‌های جهان در زیرگیری سر تو، از پای راست. او پای چپ کشتی‌گیران راست گارد را از فاصله دور شکار می‌کند. خصلت‌هایی که نزد انور گدویف هم مشاهده می‌شود، رقیب روس حسن در ریو. گدویف به روش انحصاری اقلیم خودشان، در بکارگیرى پاها برای اجرای فنون بنداز، مهارت دارد. مثل درو کردن قاسمی در واپسین لحظات تایم اول. او با ضریب اطمینان بالا، برگشت‌گیر است. برخلاف اغلب روس ها، توان استقامتی بالایی دارد.   در مصاف احتمالی با گدویف در ریو، یزدانی چگونه می‌تواند برنده از تشک خارج شود؟ برویم مشهد و انتخابی لاس وگاس. یزدانی در مصاف با مهدی تقوی که ۶-۴ به برتری رسید، تا قبل از دقیقه چهارم و از نفس افتادن تقوی، بارها پای چپ خود را در کمند تقوی دید. بار اول، این اتفاق در ثانیه هجدهم رخ داد! آیا این نقیصه، شب فینال وگاس برطرف شد؟ خیر! نسخه تاکتیکی خادم در تغییر گارد یزدانی، نتیجه بخش نبود. ماگومدرسول دو بار با چیدن پای چپ یزدانی، امتیاز گرفت. آیا یزدانی توانست گارد رقیب را بشکند؟ پاسخ باز هم منفی است. در کل مسابقه فقط یک بار به پای چپ ماگومد رسید که خودش خاکی شد. تحولی که برای طلای المپیک باید در «شیوه اداره مبارزه» برای یزدانی رخ دهد، افزایش دانش فنی در حفظ نبض مبارزه‌ای است که در آن برنده‌ایم. نکته‌ای که در جام جهانی لس آنجلس به نظرم رسید نه به طور کامل، تا حدود چشمگیری رخ داده. بسیاری از کشتی‌گیران، زمانی که باید حمله کنند دچار سردرگمی می‌شوند. فقط تعداد کمی را می‌شناسیم که در حمله، مسلط هستند اما هنگام برگشت، آشفته می‌شوند! مسلماً رفع نقیصه در گروه دوم که حسن هم به آن دسته تعلق دارد، راحت‌تر است! نحوه کنترل ارتفاع گارد مقابل باروز و چگونگی مهار گدویف، بماند برای شب مسابقه.