به گزارش سیده زهرا حسینی خبرنگار خبرگزاری موج، تحولات بیش از پنج سال گذشته سوریه و حضور نیروهای نظامی مستشار ایرانی در این کشور ، موجب نگرانی فزاینده در آمریکا و متحدین منطقه‌ای آن شده است. این مساله از آن جهت قابل تامل است که ارتش سوریه در ماه های اخیر موفق شده‌اند با به عقب راندن تروریست‌های مورد حمایت غرب، مناطق مهمی از جمله بخش‌های غربی حلب را آزاد سازند. تلاش آمریکا و هم پیمانانش در منطقه برای مقابله با حضور قدرتمند نظامیان ایران در کمک به ارتش سوریه و عراق در ابتدا با هجمه تبلیغاتی رسانه‌ای آغاز شد. آنان تلاش کردند حضور ایران در کنار مردم تحت ستم منطقه را نوعی مداخله تعریف کنند و اظهار داشتند جمهوری اسلامی ایران به دنبال گسترش نفوذ خود در خاورمیانه برخلاف قوانین بین‌المللی و حاکمیت کشورها است. *تغییر نام جبهه النصر ه به فتح الشام تاکتیکی برای قرار گرفتن در دسته بندی مخالف میانه رواما اعلام رسمی و صریح بغداد در مورد حضور سردار سلیمانی، فرمانده نیروی سپاه قدس بنا به درخواست دولت عراق مهر تاییدی بر سیاست‌های کشورمان و پایانی بر ادعاهای مرتجعین منطقه بود. با این حال آمریکا دست از تلاش برنداشته و در آخرین اقدام خود برای جلوگیری از پیروزی محور مقاومت در سوریه، نام جبهه «النصره» را به جبهه «فتح الشام» تغییر داد تا با قرار دادن این گروه تروریستی در دسته بندی گروه های مخالف میانه رو در مذاکرات صلح، مانع از بین رفتنشان شود. زیرا طبق توافق گذشته میان مذاکره کنندگان نشست صلح سوریه، آتش ارتش دمشق صرفا شامل حال نیروهای میانه رو می‌شود.*واقعیات با تغییر نام عوض نمی شوداین در حالی است که واقعیات با تغییر نام عوض نمی‌شود و در واقع این اقدام یک حرکت ساده لوحانه و کودکانه‌ای است که نشان می‌دهد دستگاه سیاست خارجی آمریکا در حالت استیصال قرارگرفته و توان انجام حرکت دیگری در صفحه شطرنج خاورمیانه ندارد. بر این اساس واشنگتن با همراهی ریاض تصمیم گرفته است به شیوه‌ای دیگر ایران را مجبور به خروج نیروهایش از سوریه و عراق کند. در همین رابطه پایگاه خبری - تحلیلی گلوبال ریسرچ در مطلب منشر شده چند روز گذشته خود آورده است، آمریکا و عربستان سعودی تلاش کرده‌اند با «مهندسی» مجموعه‌ای از بحران‌ها، ایران را به خروج نیروهایش از سوریه وادار کنند. ساز و کار محوری این برنامه‌ها را درگیری و مناقشات با شبه نظامیان کرد، تحریک ساکنان استان‌های شرقی به جدایی‌طلبی و تلاش برای ایجاد ناامنی در ایران از طریق داعش تشکیل می‌دهد. به همین منظور، امیر احمدرضا پوردستان، فرمانده نیروی زمینی ارتش روز گذشته درباره خطر داعش در افغانستان برای مرزهای شرقی ایران هشدار داد و گفت: «داعش در افغانستان نیز حضور دارد و به دنبال درگیر کردن ما است.» در این شرایط این سوال مطرح است که ایجاد درگیری نظامی در شرق کشور از طریق داعش چقدر می‌تواند بر سیاست های اعزام مستشاران به سوریه و عراق تاثیرگذار باشد و نقشه آمریکا و عربستان به موفقیت دست یابد؟ در پاسخ به این سوال لازم است نگاهی به تاریخچه ناامنی های نظامی در مرزهای استان سیستان و بلوچستان بیندازیم. استانی که با ۱۱۰۰ کیلومتر مرز مشترک با پاکستان و افغانستان و پیوندهای قومیتی مردم این منطقه با بلوچ های پاکستانی فرصتی را برای دشمنان جمهوری اسلامی ایران فراهم کرده است که با تجهیز و تحریک گروه‌های جدایی طلب و تروریست، نیروهای نظامی مرزها را درگیر و مردم بومی را نگران کنند. در این موارد وزارت خارجه کشورمان پس از وقوع حملات تروریستی توسط گروه‌ هایی مانند جندالله و جیش العدل صرفا با احضار کاردار پاکستان مراتب اعتراض ایران را اعلام کرد. اما تداوم این اتفاقات مسئولان را به این نتیجه رساند که درخواست رسمی و دیپلماتیک از مقامات اسلام آباد برای مقابله ارتش این کشور با گروهک های تروریستی به نتیجه نخواهد رسید. از آنجا که نظامیان پاکستانی با عربستانی‌های وهابی رابطه بسیار خوبی دارند و به دلیل کمک‌های نظامی و مالی که از ریاض دریافت می‌کنند، لذا آنان به نشان دادن واکنش در مسیر سیاست‌های سعودی‌ها علیه ایران رغبتی ندارند.* امنیت بومی می شوددر این شرایط ضمن تقویت توان مرزبانی در این منطقه، طرح به کارگیری نیروهای بومی در ساختار نظامی با شدت بیشتری پیگیری شد. سردار محمد پاکپور، فرمانده نیروی زمینی سپاه در آغاز امسال اعلام کرد: «بومی کردن امنیت از سال ۸۸ در جنوب شرق آغاز شد و در حال حاضر حدود ۹ هزار نفر از مردم محلی منطقه به عنوان بسیجیان بومی به همراه رزمندگان نیروی زمینی سپاه امنیت را تامین می‌کنند.» اما نگرانی ها درباره احتمال جذب نیروهای بومی به گروه‌های تروریست پس از اعلام نقشه جدید آمریکا و عربستان با ابزار داعش زمانی آشکار شد که امیر پوردستان در سخنانی اظهار داشت: «آن‌ها[داعش] افرادی در داخل کشور و در شهرستان‌های نفت‌ شهر و قصرشیرین و مناطق غربی استخدام کردند و در حال انجام اقداماتی در این مناطق بودند؛ اما طی درگیری‌هایی که در اسفندماه سال گذشته در این مناطق با آن‌ها داشتیم دو نفر از افرادی که به عضویت داعش درآمده بودند به هلاکت رسیدند.»* توسعه اقتصادی مرزنشینان مهمترین راهکار برای تامین امنیت مرزها در این شرایط آنچه که ممکن است به جذب مردم محلی به این گروه‌ها در شرق کشور منجر شود علاوه بر تبلیغ اندیشه های تحریف شده اسلامی، مشکلات اقتصادی نیز است.  جلیل رحیمی، نماینده مردم تایباد و تربت جام در مجلس درباره این موضوع به خبرنگار خبرگزاری موج گفت: «مردم» عنصر اصلی تامین امنیت پایدار است و اگر می‌خواهیم چون گذشته مرزهایمان در برخورد با تهدیدات جدید امن باقی بماند باید به فکر توسعه اقتصادی و اجتماعی مناطق مرزنشین باشیم. اگر نگاه واقع‌بینانه‌ای داشته باشیم می‌بینیم که از ابتدای انقلاب تاکنون هیچ سرمایه‌گذاری بزرگی در این مناطق صورت نگرفته است و این نشان می‌دهد اگر چیزی مرزهای شرقی را با تهدید روبرو کند نه تفکرات ایدئولوژیک بلکه معضلات اقتصادی است. وی همچنین تاکید کرد: اکثریت مردم مرزنشین شرق کشور اهل سنت هستند که البته پیوندی مستحکم با شیعیان منطقه دارند و در کنار هم در برابر دشمن ایستاده‌اند. آنچه در اینجا حائز توجه ویژه است این است که اهل سنت در ایران همیشه تاریخ میانه‌رو بودند و هیچ اشتراکی میان اندیشه‌های افراطی داعش با اهل سنت وجود ندارد. لزوم توجه به توسعه اقتصادی به عنوان سدی در برابر تحرکات گروه‌های تروریستی و مقابله با نقشه‌های تجزیه‌طلبانه آمریکا و عربستان مورد تاکید محمد باسط درازهی، نماینده مردم سراوان در مجلس هم است. وی در این باره به خبرنگار خبرگزاری موج گفت: در دولت های نهم، دهم و یازدهم هیچ سرمایه گذاری در این مناطق به خصوص سراوان به عنوان یک شهر مرزی نشده و این مساله میزان بیکاری را بسیار بالا برده است. عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس تصریح کرد: بومی کردن نیروهای دفاعی توسط سپاه پاسداران در سال های گذشته ضمن تقویت امنیت منطقه بر میزان اشتغال اضافه کرد؛ اما این رویکرد در ارتش و نیروی انتظامی پیگیری نشد. در حالی که استفاده از نیروهای بومی آشنا و سازگار با محیط می‌تواند سد دفاعی را در برابر تحرکات دشمنان تقویت و مردم را در روند تامین امنیت شهرشان دخیل کند. براین اساس در شرایطی که نیروهای خارجی تلاش می‌کنند از تمامی جبهه‌ها امنیت کشور را به مخاطره بیندازند، طبق آنچه از سطح زندگی و وضعیت معیشت مردم مرزنشین شرق نشان می‌دهد بهبود توان اقتصادی، رفع معضلات اجتماعی و فرهنگی از طریق سرمایه‌گذاری شرکت‌های خارجی و داخلی می‌تواند بر استحکامات دفاعی کشورمان بیفزاید. در واقع، در کنار تاکید بر افزایش هزینه های نظامی، خریدهای تسلیحاتی و گسترش کادر نظامیان، استراتژی کشور باید به گونه‌ای تنظیم شود که با اهمیت دادن به اوضاع اقتصادی مرزنشینان، پیوندهای آنان با حاکمیت بیشتر شود و حتی موضوع بومی سازی نیروها تسریع کننده این امر خواهد بود.