کارخانه ذوب آهن اصفهان واقع در ۳۰ کیلومتری جنوب سومین کلانشهر کشور، مدتهاست با سود منفی، سهامداران خود را از سودرسانی منطقی ناامید کرده است. کار این کارخانه که با فناوری تاریخ گذشته کک سوزی و کوره بلند، برخی اقلام مانند میلگرد و انواع پروفیل را تولید می کند به جایی رسیده که قادر به پرداخت قبض برق مصرفی خود نیست. بحران قطع برق این کارخانه که با قبض بدهی ۱۶۷ میلیارد تومانی به رسانه ها کشید به خوبی نشان داد سرمایه گذاری روی صنعتی که آلودگی شدید محیط زیست به دنبال دارد و یکی از عوامل خشک شدن رودخانه زیبای زاینده رود است به چه میزان غیرمنطقی به شمار می رود. زیان دهی این کارخانه در بلند مدت نیز باعثشد تا مسوولان وقت این شرکت اعلام کنند ۵ هزار و ۶۰۰ میلیارد تومان بدهی انباشته به بانکها، معادن و سایر تامین کنندگان خود داشته باشند. به گفته یکی از مسوولان وقت این کارخانه، بدهی ذوب آهن اصفهان آنقدر سنگین است که در صورت سودده بودن این کارخانه، باید ۱۰ سال زمان صرف شود تا ذوب آهن به نقطه سر به سری هزینه ها و مصارف برسد. البته در شرایط موجود قیمت یکی از عمده ترین محصولات تولیدی ذوب آهن یعنی میلگرد وارد فاز کاهشی شده و در نهایت، زنجیره توزیع کنندگان نیز پذیرفته اند قیمت این محصول را در بازار به شدت کاهش دهند.*نرخ سهام گویای همه واقعیتنگاهی به نرخ سهام اعلامی توسط واحد مدیریت و سرمایه گذاری سهام ذوب آهن اصفهان نشان می دهد نرخ سهام این شرکت در ۵ ماه گذشته به شدت نزول کرده و بیش از ۱۰۰۰ تومان افت داشته است. نمودارهای نرخ سهام ذوب آهن نشان دهنده این است که در ۴ اسفندماه سال گذشته قیمت سهام این کارخانه ۳۵۵۰ تومان بوده که در لحظه تنظیم این گزارش با نزول شدید این شاخص، نرخ سهام به ۲۵۱۰ تومان رسیده است. گزارشهای اخیر رسمی در پایگاه اطلاع رسانی این شرکت نشان می دهد بخشهایی از کارخانه معظم ذوب آهن، به صورت اسقاطی در آمده و با جداسازی قطعات به انبارها منتقل شده تا به زودی به عنوان فلز در بازار عرضه شود. دمونتاژ کردن بخشهایی از تجهیزات برق نورد ۶۵۰ و ارسال آن به انبارها برای عرضه در بازار از جمله این اقدامات تلقی می شود. از سوی دیگر زیان ده بودن سهام این شرکت برای سهامداران در سالهای گذشته، موضوع قابل کتمانی نیست و وعده های مکرر مدیرعامل و مسوولان این شرکت برای سودده شدن سهامی تاکنون به جایی نرسیده است. کارشناسان عمده ترین دلایل افت شدید در سهام شرکت ذوب آهن را به روز نبودن تجهیزات، ناکارآمدی مدیریت و از دست دادن توان رقابت با اقلام فولادی وارداتی به خصوص از کشور چین می دانند. به بیان دیگر، کارخانه ای که در انتهای دهه ۴۰ تاسیس شده در شرایط قرن بیست و یکم توان رقابت با تولیدکنندگان حرفه ای مانند فولادسازان چین را ندارد و مدتهاست به سراشیبی زیان دادن وارد شده.*صنعت گردشگری اصفهان و بازار نوروزی اصفهان امسال به عنوان یکی از اصلی ترین قطب های گردشگری داخلی و خارجی مورد توجه گردشگران بود. آمار ورود گردشگران به خوبی گویای این نکته است که رکورد شکنی صنعت گردشگری در اصفهان، حد و مرزی ندارد. فریدون الله یاری، مدیرکل میراث فرهنگی و دبیر ستاد هماهنگی خدمات سفر استان اصفهان اعلام کرد درنوروز ۱۳۹۵ میدان نقش جهان اصفهان پربیننده ترین مکان تاریخی استان و کشور بوده است. دراین بین اما یکی ازآمارهای چشمگیر حضور گردشگران درنوروزاصفهان، درباره ورود گردشگران خارجی به شهر گنبدهای فیروزه ای است. این طور که مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری اصفهان اعلام می کند، تنها در یک هفته ابتدای تعطیلات نوروزی، ۵ هزار گردشگر خارجی به اصفهان سفر کردند وازبناهای تاریخی این شهر زیبا بازدید داشته اند. به گفته مسوولان میراث فرهنگی، گردشگران کشورهای اروپایی از جمله آلمان، ایتالیا، فرانسه و اسپانیا از بناهای تاریخی استان مانند میدان نقش جهان، کاخ موزه چهلستون، کاخ هشت بهشت، مسجد جامع عتیق، منارجنبان، باغ فین کاشان و خانه های تاریخی دیدن کردند. کافی است محاسبه کوچکی درباره درآمدهای بازدید این گردشگران از اماکن تاریخی اصفهان داشته باشیم. برای ورود به هر یک از بناهای اطراف میدان نقش جهان مانند مسجد امام، مسجد الله وردیخان و اندکی آنسوتر، کاخ هشت بهشت، بلیت ۲۰ هزارتومانی برای گردشگران خارجی در نظر گرفته شده است. اینجاست که با محاسبه حدودی می توان گفت با سرمایه گذاری و مدیریت درست، درآمد صنعت گردشگری اصفهان از درآمد ذوب آهن اصفهان بیشتر خواهد شد. در این شرایط بیراه نیست اگر هزینه های یک گردشگر خارجی به ویژه گردشگران اروپایی و آمریکایی در کشور را بیش از ۲هزار دلار در نظر بگیریم. این هزینه ها شامل خدمات کنسولی، گمرکی، حمل و نقل، اسکان، پذیرایی، خرید و سایر مخارج معمول گردش در کشوری زیبایی مانند ایران و استانی بی همتا چون اصفهان است. بر این اساس با محاسبه مخارج گردشگران وارد شده به اصفهان در یک هفته اول امسال می توان گفت، ۳۵ میلیارد تومان هزینه سفر این گردشگران بوده است و معنی دیگر این محاسبه منطقی بودن سرمایه گذاری روی صنعت گردشگری اصفهان به جای صنعت فولاد این استان است که جز خشک سالی زاینده رود و آلودگی هوا، ارمغان دیگری برای مردم نداشته و حتی از پرداخت هزینه برق مصرفی خود هم عاجز است. جلوگیری از فعالیت شرکت ذوب آهن، اعلام انحلال این کارخانه تاریخ گذشته، تملک تمامی دارایی های آن اعم از عرصه و اعیان و تجهیزات و فروش آن در بازار آزاد و سرمایه گذاری در ساخت هتل و زیرساختهای گردشگری، علاوه بر اینکه باعث می شود حجم زیادی از آلایندگی هوا در استان اصفهان کاسته شود، موجب رونق بیش از پیش بازار گردشگری در کشور شده و همچنین از خشکیدن رودخانه زیبای زاینده رود جلوگیری می کند. زیرا آمارهای رسمی شرکت توزیع آب منطقه ای اصفهان می گوید کارخانه زاینده رود در هر ثانیه ۳ متر مکعب و در هر ساعت نزدیک به ۱۱هزار متر مکعب از آب قیمتی این رودخانه را بلعیده و تبدیل به فاضلاب سیاه و بدبویی می کند که برای آبیاری درختان غیرمثمر هم چندان مناسب نیست.