شجریان هزار سال دیگر هست، چون هنرش هست / افزایش مخاطب؛ محصول مخالفت با موسیقی!
حسین علیزاده با اشاره به اوضاع موسیقی در سال‌های اخیر گفت: قطعا هنر یک بخش تجاری دارد، اما در بخش دیگر هنرمندانی مثل شحریان هستند. شجریان هزار سال دیگر هم هست، چون هنرش هست. هنر اگر از دل و معنویت بیاید سِحر می‌کند. او گفت: در این مدت هرچه با موسیقی مخالفت شد، طرفدارش هم بیشتر شد و هنرمندان برای اجرای برنامه به شهرستان‌ها رفتند…
به گزارش خبرگزاری موج، این نوازنده تار و سه‌تار در مراسم رونمایی از آلبوم «۱۰» که صبح امروز، ۲۵ تیرماه، در فرهنگسرای ارسباران برگزار شد، با اشاره به برخی صحبت‌های مطرح شده توسط عوامل این آلبوم درباره نحیف بودن موسیقی ایرانی اظهار کرد: در صحبت‌های امروز این جمله چند بار تکرار شد که موسیقی ما نحیف و مظلوم است. وقتی حرف از نحیف بودن می‌زنیم و آن را تکرار می‌کنیم، باورش می‌کنیم. قرن‌هاست که این موسیقی از زیر دست و پای چیزهایی که از آن صحبت می‌شود خودش را حفظ کرده است. مردم ما به موسیقی توجه خاصی دارند و از این نظر بی‌نظیرند. با بسیاری از غیرایرانی‌هایی که دیدم و صحبت کردم این صحبت مطرح می‌شد که هیچ ملتی مثل ایران در خارج از مرزها از هنرمندان خود حمایت نمی‌کند.
او افزود: به جای اینکه از عدم درک و حمایت صحبت شود و انتظار داشته باشیم، باید به این فکر کنیم که چقدر مردم ما در این مدت حضور داشتند و حمایت کردند. هنرمندان ما گاهی در خلوت خودشان از تصور شنونده هنگام شنیدن اثرشان، بغض می‌کنند. این اصلا جنبه خودخواهانه ندارد، چون هنرمند خودش را در قالب شنونده قرار می‌دهد و به جای شنونده اثرش را گوش می‌کند. در این مدت هرچه با موسیقی مخالفت شد، طرفدارش هم بیشتر شد و هنرمندان برای اجرای برنامه به شهرستان‌ها رفتند.
علیزاده درباره آلبوم «۱۰» گفت: تنها کسی که این آلبوم را بارها و بارها گوش کرد من بودم، چون برای نوشتن یادداشتی برای آن احساس مسؤولیت می‌کردم. ما به هیچ وجه شرایط نحیفی نداریم. در این مجموعه شاهد حضور بدون ادعای نوازندگان هستیم و از نظر تکنیکی نیز اجرای سازها خوب و بی‌نقص است. هر کدام از قطعات برای خوشان طعمی دارند و ما را در باغی با میوه‌های مختلف قرار می‌دهند. من در اینجا خبری از موسیقی و موسیقی‌دان نحیف نمی‌بینم. کاش دیگر این کلمه را درباره موسیقی به کار نبریم.
این نوازنده پیشکسوت ادامه داد: جدا شدن از شرایط عوام‌زدگی و عوام‌فریبی و تبلیغات ساده و زیبا از ویژگی‌های این مجموعه است. نمی‌دانم این آلبوم چقدر خرج خودش را در می‌آورد، اما گرافیک آن با محتوایش هماهنگ است. البته این صحبت مطرح می‌شود که چرا حرفی از شعر و شاعر در این مجموعه نیست که غفلت بوده و قطعا قصدی در کار نبوده است.
علیزاده در بخش دیگری از سخنانش به وضعیت خوانندگی در موسیقی امروز اشاره و اظهار کرد: در حال حاضر خوانندگی در موسیقی به ترانه‌خوانی تبدیل شده است. ترانه‌خوانی در مقابل تصنیف‌خوانی که شکلی پیچیده‌تر و فنی‌تر داشت به وجود آمد و در قدیم هر خواننده‌ای حاضر به ترانه‌خوانی نمی‌شد. رابطه‌ای که باید با مقوله‌ی آواز ایرانی برقرار شود وجود ندارد و این باعثشده هر چه جوان به موسیقی وارد می‌شود به سمت ترانه‌خوانی برود که تبلیغات آن صبح تا شب جلوی چشم ماست و با مسئله مادیات عجین شده است.
این هنرمند افزود: توجه به وضعیت موسیقی ایرانی فقط کار دولت نیست. ما باید ببینیم که چقدر موسیقی‌دان‌ها و هنرمندان روشنفکر ما در این زمینه کار کرده‌اند. کسانی در موسیقی ایران بودند و این جنبه روشنفکرانه را داشتند که افراد را دور هم جمع کنند و کار گروهی انجام بدهند. خلوص از صدا و موسیقی تک تک هنرمندان این آلبوم پیداست. در جامعه فعلی که به شرایط موسیقی معترض هستیم باید ببینیم موسیقی‌دان‌ها چقدر مقصر هستند. به نظر من اگر خود را خیلی به عوام نزدیک کنیم جنبه‌های عوام‌فریبانه به کار وارد می‌شود. این مجموعه خود را از این قضیه مبرا کرده است.
او همچنین بیان کرد: همه چیز این آلبوم از ظاهر آن تا کسانی که آمدند اینجا صحبت کردند معنوی است. این را آقای روحانی و آقای احمدی‌نژاد به وجود نیاورده‌اند، خود شما هنرمندان ایجاد کرده‌اید. درست است که خیلی از مشکلات موسیقی تاریخی است، اما نباید باعثشود که همه چیز را توجیه کنیم. قطعا هنر یک بخش تجاری دارد، اما در بخش دیگر هنرمندانی مثل شحریان هستند. شجریان هزار سال دیگر هم هست، چون هنرش هست. هنر اگر از دل و معنویت بیاید سِحر می‌کند. قطعا شنونده‌هایی با بار معنوی اهمیت دارند و مخاطبی که تنها بلیت بخرد و تشویق کند، جریان‌ساز نیست.
ارسال نظر