به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری موج هنوز یک هفته از برنامه پر اشتباه شب تئاتر نمی‌گذرد که رفتار عجیب مجریان تلویزیون در قبال مهمانانشان را شاهدیم.

همین شنبه شب گذشته بود که در برنامه‌ شب تئاتر در شبکه فرهیخته چهار سیما مدیرعامل بنیاد رودکی به مواردی متهم شد که اتفاقا با ابتکار عمل دست‌اندرکاران و مجری و کارشناس برنامه، پس از تماس با ستاره اسکندری به عنوان یک شاهد آگاه، هیچ کدام از آنها تایید نشد و در واقع یک شکست مطلق برای این برنامه رقم خورد.

امروز هم برنامه من و شما با اجرای آرش ظلی‌پور که پیش از این روزنامه‌نگار بوده آن هم در حوزه سینما و یک روزنامه تخصصی در این زمینه، میزبان منتقد نام آشنای سینمای ایران و یکی از کارشناسان برنامه‌های مطرح سینمایی تلویزیون، یعنی مسعود فراستی بود.

وی که طبق روال همیشگی‌اش نگاه چندان مثبتی  نسبت به بسیاری از آثار سینمای ایران ندارد، این‌بار هم، همچون سنوات گذشته زبان به انتقاد از کمدی‌های تولید و نمایش داده شده در این ماه‌ها و روزهای کشور گشود و تبلیغ و دوباره دیدن آنها و بالا بردن دستمزد بازیگران این نوع فیلم‌ها را به ضرر سینما و جامعه ایران خواند.

در این میان مجری جوان این برنامه در پاسخ به مهمان خود گفت که به نظر او فیلمی مثل هزارپا فیلم خوبی است، که فراستی با صراحت لهجه همیشگی‌اش گفت: من نظر تو را نمی‌خواهم ... چرا که نه سلیقه و نه سواد نظر دادن در این مورد را داری.

پس از این سخنان نه چندان مهربانانه مسعود فراستی بود که تنش شروع شد و مجری هم به ناگاه مهمان خود را به باد انتقاد گرفت و او را فردی دارای ویژگی‌هایی چون خودشیفته خواند و حتی حضور او را در برنامه پر مخاطب و موثری همچون هفت بی تاثیر خوانده و به ناگاه حتی مسائلی شخصی زندگی او را بازخوانی کرد.

پس از آن بود که این منتقد پیشکسوت با حفظ آرامش در  جمله‌ای کامل جمع بندی سخن خود را خطاب به مخاطبین برنامه ارائه و برنامه را ترک کرد.

به قدری این رفتار به دور از اصول حرفه‌ای و حتی عرف اجتماعی در رعایت سن و سال کسوت بود که در ذهن مخاطب، شائبه یک خصومت شخصی بین مجری و مهمان را از یک سو و یا از دست رفتن هر نوع استاندارد رفتاری و نظارت از سوی سازمان صدا و سیما بر مجریان و برنامه سازمانشان متبادر می‌کند.

این در حالی است که گرچه مسعود فراستی به لحن تند و نقدهای گزنده‌اش مشهور است اما به رغم، حضور پر تعدادش در برنامه‌هایی چالشی به ندرت دیده شده که شخص و شخصیت مخاطب و مهمانش را هدف قرار دهد و تنها با اتکا بر دانش و اطلاعات سینمایی و قدرت کلامش به نقد صریح آثار مبادرت کرده است.

نکته قابل تامل برخورد مدیران سازمان در این موارد است که ظاهراً تمایلی به رسانه‌ای کردن آن ندارند مگر در حد کلیاتی آن هم به طور غیر رسمی.